“ที่ถามน่ะ อยากได้คำตอบแบบไหน” เขาหันหน้ามาพร้อมกับคว้าแก้วกาแฟของคนสวยไปวางไว้บนราวกั้นที่สูงแค่เอว (ราวปูน) แล้วรวบเอวบางเข้ามากอด เขาก้มหน้าลงจนมองเห็นดวงตากลมโตไหววูบ เสียงใจเต้นแรงน่ะมีแน่...แต่มันของใครล่ะที่ดังมากกว่ากัน!!
“แค่ประโยคบอกเล่า พี่ไม่ต้องตอบก็ได้” แล้วอะไรคือรัดกันแน่นกว่าเดิมคะ “อื้อ พี่ปล่อยปริมก่อน เราไม่ควรอยู่ใกล้กันนะคะ” มือที่กั้นตรงช่วงอกของฉันจะไม่ไหวแล้วนะ “ปล่อยนะคะ” ทำหน้าอ้อน
‘หึ’ คนกอดเห็นท่าทางยั่วๆ นั้นก็ยิ่งไม่อยากปล่อย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุและเรื่องนี้ไม่ต้องให้ใครมาสอน!! เขาก้มหน้าลงตัดทุกข้อห้ามแล้วจัดการปิดปากบางสีแดงระเรื่อนั้นทันที คนในอ้อมกอดสะดุ้ง เขารู้ รู้แต่ไม่คิดที่จะหยุด ปากหนาขบเม้มริมฝีปากบางหอมหวานเหมือนมันเป็นสารเสพติดที่ชวนให้ลุ่มหลง ความรู้สึกในตอนนี้มันนุ่มมากเหมือนเขากำลังดูดเยลลี่ ยิ่งสอดลิ้นเข้าไปทักทายในปากของคนสวย ไล่ต้อนลิ้นเ
