ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ เพราะไม่รู้จะตอบอะไร คือไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องมานั่งโกหกทุกคนแบบนี้อ่ะคะ ‘ทั้งหมดมันเพราะพี่เหนือเลยนะ’
เหนือตะวันเห็นเปรมิกาหน้าเสีย เขาจึงเดินเข้าหาอีกฝ่ายทันทีเหมือนเป็นตัวช่วย? “อากาศร้อนแล้วกลับบ้านเถอะปริม เราจะไปซักผ้าไม่ใช่เหรอ”
“ค่ะ” รีบเลยสิคะ “สวัสดีนะคะป้านอง ถ้ามีโอกาสปริมจะมาใหม่นะคะ” ถ้ามีโอกาสอ่ะนะ
“จ้าๆ อย่าเพิ่งทิ้งคุณเหนือของป้านะลูกนะ โชคดีๆ”
^^ ฉันพยายามยิ้ม
คนหล่อต้นเรื่องขี่รถมอเตอร์ไซค์โดยมีคนสวยกอดเอวหลวมๆ อยู่ทางด้านหลัง อากาศตอนเที่ยงนั้นร้อนแต่คงไม่เท่าใจเขาที่อยากจะพาเปรมิกาไปให้ถึงบ้านเร็วๆ สาเหตุน่ะเหรอ...ก็ไอ้สัมผัสนุ่มตรงกลางหลังกับทุกครั้งที่รถตกหลุมน่ะสิ มันจะทำให้เขาเป็นบ้า ‘ปริมไม่รู้สึกหรือรู้สึกแต่ยังจะยั่ว?’ เพราะถ้าเป็นอย่างหลัง ขอตอบเลยว่าเธอทำมันสำเร็จ!
&&&&
“เย้ๆๆ คุณพ่อกลับมาแล้ว” มะนาวน้อยผู้นั่งเล่นอยู่หน้าบ้านกับ
