"Neden söylemedin?" diye uzun bir sessizlikten sonra konuşan, Alpaslan'ın sesi puslanmıştı.
"Ben.... Bu kadar acıyacağını düşünemedim. Açıkçası... Önemsemedim," dedim hızla bir anda söyleyeyim de kurtulayım der gibiydim.
Alpaslan sabredercesine gözlerini yumdu yutkunarak.
"Söyleseydin bu kadar acımazdı zaten," dedi gözleri kapalıyken dişlerinin arasından. Kendine de kızıyordu ki alev alev gözlerini benden çekti.
Elimi karnıma sıyrılmış geceliğime attım ve ellerimle geceliğin uçlarını çekiştirerek aşağı doğru götürmeye ve kadınlığımı örtmeye çalıştığım sıra, yaşadığım acıyı ben de sinirimle örtbas ettim.
"Sana söyleseydim değil merhamet etmek, daha da acıtırdın canımı!" Yükselen tiz sesime engel olamamıştım.
Alpaslan gözlerini açtığında kaşlarını da çatmıştı.
"Ne?" dedi bakışl
