พิศวาสที่ปรารถนา

ตอนที่ 3

เธอทัดทานด้วยความตกใจ แต่เขาไม่ปล่อย  

“รตี… คุณรู้ใช่ไหมว่าผมแอบรักคุณมาตลอด ผมต้องการคุณเหลือเกิน”

            พ่อเลี้ยงเดโชละล่ำละลักออกมาด้วยอารมณ์พิศวาสที่

พลุ่งโพลงอยู่ในอก เบื้องหลังประตูที่ปิดสนิท เขารีบอ้อมออกมาจากโต๊ะทำงานที่ขวางอยู่ตรงหน้า  พร้อมกันนั้นมือใหญ่ของเขาก็ยกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวาน แล้วทาบริมฝีปากซึ่งรกไปด้วยแผงหนวดดกหนา นาบเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มของเริงรตีอย่างจาบจ้วง ปลายลิ้นสากชำแรกสู่ร่องปากเย้ายวน สอดเข้าไปความหาความฉ่ำหวานจากปลายลิ้นน้อยๆ ของคนที่ตกใจจนสติแทบดับวูบ

จูบร้อนแรงของพ่อเลี้ยงเดโช ทำเอาเริงรตีถึงกับสะท้าน หากก็หวามไหวจนเผลอเบียดบดริมฝีปากร้อนผ่าว แลกจูบกับเขาอย่างดูดดื่มลืมตัว ริมฝีปากทั้งสองประกบกันแนบแน่นราวกับมีอำนาจแม่เหล็กดึงดูดเอาไว้  

หัวใจของเริงรตีเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ลมหายใจขาดห้วงหายไปบางขณะ กับวิธีการจูบอันร้ายกาจของเขา จูบที่มีทั้งรุนแรง เร่าร้อน นุ่มนวลและเนิบนาบสลับกัน ทำให้ริมฝีปากของเขาประทับเอารอยลิปสติกสีแดงจากริมฝีปากร้อนฉ่าของเธอ

“หืม…” เขาเผยอริมฝีปากค้าง ส่งสายตาเป็นเชิงถามเมื่อเธอหัวเราะเบาๆ ภายหลังจากถอนจูบออกจากริมฝีปากของกันและกัน ที่เริงรตีขำก็เพราะว่าริมฝีปากของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะลิปสติกจากปากของเธอ

“หัวเราะปากแดงๆ ของคุณค่ะ”

ตอบเบาๆ อมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก สายตาจับจ้องมองดูริมฝีปากเรื่อแดงของเขาที่เกิดจากการบดเคล้าเอาลิปสติกสีแดงไปจากริมฝีปากของเธอ

“เช็ดให้ผมหน่อยสิ… นะครับ”

เขาวิงวอน ออดอ้อน ทั้งน้ำเสียงและแววตา

“ค่ะ…” เธอเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชู่ในกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา

“ไม่… ไม่ใช่เช็ดด้วยทิชชู่”

เขาส่ายหน้า รีบท้วงขณะดึงมือเธอออกจากกล่องทิชชู่

“คะ…” เธอชะงักไปเล็กน้อย

“ไม่ให้เช็ดด้วยทิชชู่… แต่เช็ดด้วยริมฝีปากของคุณ”                           บอกพร้อมกับโน้มใบหน้าคมคายของเขาลงมาใกล้จนรู้สึก

ได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขา

            เริงรตีบรรจงจูบเช็ดคราบลิปสติกออกจากริมฝีปากของเขาอย่างว่าง่าย ด้วยริมฝีปากของเธออีกครั้ง กับวิธีการเช็ดคราบลิปสติกที่แสนหวาน

“หวานจัง… คุณทำให้ผมร้อนขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน”

เขากล่าวเบาๆ ละริมฝีปากจากการบดเคล้าชั่วคราว ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาอย่างคนกระหายในความหวานนั้นอีกครั้ง

“เดี๋ยวค่ะ…”

เสียงทัดทานแผ่วเบา เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปาก                          ที่เบียดบดราวจะหลอมรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน เรียวลิ้นของเขากระหวัดรัดเรียวลิ้นของเธอพัลวันจนแทบลืมหายใจ

แม้สีหน้าและแววตาของพ่อเลี้ยงเดโชจะบ่งบอกถึงความพึงพอใจเพียงไร กับการมาเยือนที่ไม่คาดฝันของเธอในครั้งนี้ ทว่าแผงคิ้วดกดำเหนือกรอบดวงตาคมเข้มน่าเกรงขามก็อดที่จะขมวดมุ่นเข้าหากันด้วยความสงสัยไม่ได้… กับท่าทีที่แปลกไปอย่างมีนัยสำคัญของเริงรตีในครั้งนี้ จนทำให้เขาอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าอาจจะเป็นเพราะสเน่ห์ของเขา บวกกับความว้าเหว่ที่นำพาเธอมาหาเขา ด้วยสายตาเจ้าชู้ที่เขาและเธอมักจะลอบสื่อสารต่อกันอย่างมีความหมาย… ในทุกครั้งที่เจอหน้ากันตอนออกงานสังคม

 “ดะ.. ดะ.. เดี๋ยวค่ะเดี๋ยว พ่อเลี้ยงกำลังจะทำให้รตีขาดใจตายนะคะ จูบเอาจูบเอา ใจคอจะไม่ให้รตีหายใจบ้างเลยหรือคะ”  

เธอตัดพ้อแต่พองาม ภายหลังจากถอนริมฝีปากแดงเจ่อ ออกมาจากกลีบปากซึ่งรกไปด้วยหนวดเคราของเขา  

“คนที่จะขาดใจตายควรจะเป็นผมมากกว่า”

ร่างท้วมใหญ่รีบแย้ง น้ำเสียงสั่นพร่าราวกระซิบบ่งบอกถึงความต้องการที่มีต่อเธออย่างตรงไปตรงมา

คำทักท้วงของเธอไม่เป็นผล เมื่อเขาพยายามสอดปลายลิ้นสากๆ แทรกเข้าสู่ร่องปากหวานละมุนของเธออย่างช่ำชอง                    อีกครั้ง มือใหญ่ทั้งสองข้างโอบรั้งอยู่ที่ซอกคอขาวๆ และใบหน้างามที่แหงนเงยขึ้นรับจูบของเขาที่ระดมไซ้ลงมาตามซอกคอด้วยความโหยหา

 “เดี๋ยวค่ะพ่อเลี้ยง…”

ความกระดากอายทำให้เธอเธอทักท้วงออกไปเช่นนั้น

คราวนี้พ่อเลี้ยงยอมถอนจูบ จ้องมองแววตาสำนึกผิดที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเริงรตี

“ผมต้องการคุณ…”

เขาบอกออกมาตรงๆ ช่างน่าประหลาด… กับผู้หญิงคนนี้เขารู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดรุนแรงระหว่างกัน รู้สึกถึงความต้องการอันลึกเร้นที่อยู่เหนือความถูกต้องและศีลธรรมทั้งปวง เหมือนรู้ล่วงหน้าว่ามันจะเกิดขึ้นสักวัน ทำให้เขาไม่ลังเลใจที่จะพยายามจูบเธออีกครั้ง

 “เดี๋ยวสิคะ!.....ยังก่อน”

เริงรตีทัดทานอีกครั้ง  เมื่อเขาเริ่มอดรนทนไม่ไหวขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ถึงกับตรงเข้ากอดรัดร่างอรชรที่ดูราวคนสับสน เขารู้ว่าเธอกำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่กับความรู้สึกอันหวามไหว พยายามเอาชนะความไม่มั่นคงทางอารมณ์ของตัวเองที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

ทั้งที่ใจของเริงรตีอยากหยุดยั้ง ก่อนที่ทุกอย่างจะเตลิดเพริดไปไกล หากแต่ร่างกายของเธอกลับโอนอ่อนสู่อ้อมแขนของเขาง่ายดาว ราวกับขี้ผึ้งลนไฟ เมื่อถูกกอดถูกจูบแรงๆ 

ไม่รู้ว่ามนต์สะกดอันใด? ทำให้เธอยินยอมให้ท่อนแขนกำยำของเขาสวมกอดเธอจากด้านหลังอย่างถนัดถนี่

เขากอดรัดเธอแนบแน่นสุดเสน่หา ลำตัวหนาของเขาที่แนบเน้นอยู่ทางด้านหลังของเธอ ทำให้รู้สึกได้ถึงความเป็นชายที่เขม็งเกร็ง ดื้อดึง ดุนดันไปตามบั้นท้ายกลมกลึงของเธออย่างน่าหวาดหวั่น  

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

เธอป้องปัดอย่างลืมตัว วูบหนึ่งที่สติคืนกลับมา พยายามแกะมือเขาออก แทรกฝ่ามือบางของเธอไปกั้นกลางระหว่างสะโพกผายกับความเป็นชายของเขาที่คับแน่นอยู่ในกางเกงจนแลเห็นเป็นรูปเป็นลำเด่นชัด

หากแต่น้ำเสียงครางเครือเบาๆ ในลำคอของเริงรตี ก็ฟ้องว่าเธอเองก็หวามไหวไปกับเขามิใช่น้อย เมื่อซอกคอถูกซุกไซ้จากริมฝีปากและจมูกของชายที่เบียดกายแนบอยู่ด้านหลัง

“ผมต้องการคุณเหลือเกิน… รตีจ๋า”

เขากระซิบเบาๆ รินรดลมหายใจผะผ่าวอยู่ข้างซอกคอขาวๆ ไรหนวดสากทิ่มถากลงมาอย่างไม่ปราณีปราศรัยพร้อมจูบแรงๆ  

เริงรตีขนลุกซู่ไปทั้งกาย จิตใจไหววาบ ใบหน้างามของเธอ แหงนเงยขึ้นมองเพดาลอย่างไม่ตั้งใจ เมื่อดั้งจมูก