ภายในเย็นวันเดียวกัน
“ครับ”
พอรับคำสั่งจากเพลิงแล้วสิงห์ก็ออกไปจากห้องเป็นจังหวะเดียวกับที่พยาบาลเวรเข้ามา
“คนไข้ช่วยนอนลงด้วยนะคะ เอ่อ คนไข้พอจะแกะกระดุมเสื้อเองได้ไหมคะ”
พยาบาลถามเพลิงด้วยอาการประหม่าเพราะคนไข้หล่อบาดใจเหลือเกินเป็นบุญสายตาที่จะได้มาเช็ดตัวให้ทุกวัน
“แกะกระดุม แกะทำไมครับ”
เพลิงอดสงสัยไม่ได้
“เช็ดตัวไงคะ”
พยาบาลตอบพร้อมกับเดินเข้าไปหาเพลิงแล้วทำท่าจะช่วยถอดเสื้อให้เขา
“ไม่ต้องเช็ดก็ได้ครับ”
เพลิงถอยจนไปชิดหัวเตียง เขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทเดียวกับรามสูรหรือเอเดนที่ชอบให้ผู้หญิงมาถูกเนื้อต้องตัว
“ไม่ได้นะคะคุณหมอสั่งไว้ว่าจนกว่าคนไข้จะช่วยเหลือตัวเองได้ต้องเช็ดตัวทุกวัน”
“คุณหมอญาดาน่ะหรอครับ”
เพลิงถามด้วยความสนใจขึ้นมาทันที
“เอ่อ ใช่ค่ะ”
พยาบาลคนดังกล่าวพยักหน้ารับถึงแม้ว่าญาดาจะไม่ได้สั่งโดยตรงก็เถอะ
“งั้นไปตามคุณหมอญาดามาเช็ดตัวให้ผม”
เพลิงเอ่ยด
