หลงกลรัก ฉลามตัวร้าย

ตอนที่ 4 เธอยอมพี่เอง

ฉลามกระตุกยิ้มจ้องมองหญิงสาวที่หลบสายตาเขาอยู่ตลอด ยกมือวนเวียนข้างพวงแก้มสีเลือดฝาด ทั้งสองยืนอยู่ใกล้กันมากจนได้กลิ่นของลมหายใจผสมกับกลิ่นเหล้า

“ทำไมถึงไม่คุยกันเลยล่ะ ทำอย่างกับไม่รู้จัก”

“ก็ไม่ได้อยากรู้จัก แล้วก็ช่วยขยับออกไปด้วย” น้ำค้างเอ่ยเสียงแผ่ว หลุบตามองต่ำ

“แต่เราดันรู้จักกันแล้วนี่สิ ทำไงดี”

หนุ่มหล่อยกยิ้มยียวน ส่งมือหนาเชยปลายคางสาวสวยเชิดขึ้นจ้องสบตากัน จากนั้นก็ส่งมืออีกข้างรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาใกล้

“อื้อ”

น้ำค้างส่งเสียงต่อต้านในลำคอพร้อมกับมือพยายามผลักไส เพียงชั่วครู่ก็เหมือนว่าเธอจะเผลอตัวคล้อยตามความรู้สึกนุ่มหยุ่นที่ได้รับ เผยอปากเปิดรับเอาลิ้นร้ายเข้าไปในโพลงปากหวาน

ฉลามตวัดลิ้นสากต้อนลิ้นของสาวสวยแสนเย่อหยิ่งจนจนมุม ดูดดื่มเอาน้ำหวานที่คละเคล้ากับรสเหล้าลงคอ และดูเหมือนว่าเธอจะต้านทานอารมณ์ที่เกิดขึ้นไม่อยู่ เผลอตวัดลิ้นหยอกล้อเขาอย่างไม่ประสาส่งผลให้ชายหนุ่มลมหายใจติดขัด ตัดสินใจผละริมฝีปากออกก่อนที่จะควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ กระตุกยิ้มจ้องมองคนที่หายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงและหลุบตามองต่ำ

“หึ”

เสียงแค่นหัวเราะของคนตรงหน้าทำให้น้ำค้างได้สติ ช้อนดวงตาที่ไหววูบขึ้นมองคนฉวยโอกาสกับเธอเป็นครั้งที่สอง ผลักแผงอกของเขาให้ขยับห่างออกไปด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด ก่อนจะง้างฝ่ามือขึ้นหมายจะตบเรียกสติคนเมา แต่ก็ถูกเขาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ น้ำค้างจึงสะบัดแขนออก เอ่ยต่อว่าเขาแทน

“พี่มันบ้า ฉันบอกแล้วไงว่ามีแฟนแล้ว ไม่เข้าใจหรือไง”

“แล้วไง เธอยอมพี่เอง”

น้ำค้างเบิกตากว้าง ยืนชะงักไปชั่วครู่กับประโยคที่ดังเข้าหูและท่าทางไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระของเขา ยอมรับว่าเธอขาดการยับยั้งชั่งใจเอง แต่ก็ไม่คิดว่าจะพลาดยอมให้เขาจูบอยู่นานสองนาน แล้วเธอก็เผลอจูบตอบเขาไปอีก

เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ

“อย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีก ฉันไม่ชอบ”

“บอกตัวเองดีกว่าไหมว่าอย่าใจง่ายกับพี่อีก ไม่งั้นครั้งหน้ามันอาจจะไม่ใช่แค่จูบ”

คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม จ้องมองคนตรงหน้าดวงตาแข็งกร้าว นอกจากรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาแล้ว อย่างอื่นก็คงไม่มีอะไรดีแม้กระทั่งปาก เธอยกสองมือผลักแผงอกของเขาอีกครั้งด้วยความโมโห สะบัดหน้าบึ้งตึงเดินหนีกลับไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว

ฉลามกระตุกยิ้มชอบใจไหวไหล่ใส่แผ่นหลังของเธอ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่กับไอรินสองต่อสอง

ใบหน้าสวยร้อนผ่าวกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า เมื่อน้ำค้างเข้าไปถึงโต๊ะก็เห็นนายน์กำลังจูบกับไอริน เธอรู้ว่าเพื่อนเป็นคนรักอิสระไม่คบใครจริงจัง แต่ก็ไม่คิดว่าจะประเจิดประเจ้อกันแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เธอเห็นไอรินจูบกับผู้ชายทั้งที่ไม่ได้อยู่ในที่ลับตาคน

ฉลามตามหลังมาก็เข้าไปนั่งข้างเพื่อนของเขาอย่างไม่ใส่ใจราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วพยักเพยิดใบหน้าหล่อคล้ายกับบอกให้เธอนั่งลง

และดูเหมือนคนทั้งสองจะรู้ตัวว่ามีคนเข้ามานั่งด้วยจึงผละริมฝีปากออกจากกัน แล้วหันมาดื่มเหล้ากันต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่อกข้างซ้ายของน้ำค้างกลับเต้นไม่เป็นส่ำอย่างแปลกประหลาด พลันทำให้เธอนึกถึงภาพจูบกับฉลามไม่กี่นาทีก่อนหน้า มือเล็กรีบคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มดับความร้อนบนใบหน้าและลบภาพที่วนเวียนอยู่ในหัว

“ไปไหนมาวะ” นายน์เอ่ยกับฉลาม

“ห้องน้ำ”

“ไปนานนะมึง หรือแอบไปหาสาว” นายน์กระตุกยิ้มอย่างรู้ทัน

ฉลามแค่นหัวเราะในลำคอ ส่งสายตาคู่คมจ้องสาวสวยตรงหน้าที่ทำสายตาเลิ่กลั่กอย่างคนเสียอาการ ยกแก้วเหล้าที่เพิ่งชงใหม่กระดกลงคอก่อนจะส่งเสียงสำลัก

แค่ก แค่ก

“เบา ๆ ก็ได้ แกจะรีบเมาไปไหน”

ไอรินเอ่ยพลางลูบหลังให้เพื่อนรัก พร้อมกับส่งสายตาจับผิดโดยไม่ได้ถามอะไร คืนนี้น้ำค้างมีท่าทีแปลกผิดปกติ แต่เธอมั่นใจมากว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับน้ำค้างแน่ ๆ หรือว่าที่หายออกไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้ แล้วเพื่อนของนายน์ก็ยังเดินตามหลังกันออกไปด้วย ทั้งสองจะมีเรื่องกันอีก

“อีชะนี ฉันกลับมาแล้วจ้า”

เสียงเฟญ่าดังมาแต่ไกล สาวสองเดินโซเซเข้ามานั่งข้างน้ำค้างด้วยความเหนื่อยหอบ ก็เล่นผลัดไปเต้นกับคนนั้นที คนนี้ที เพิ่งจะได้กลับมานั่งก็ปาไปเกือบชั่วโมง

“หายไปเลยนะอีเฟรม นึกว่าลืมว่าโต๊ะที่แกนั่งอยู่ตรงนี้”

“ว้าย อีดอก กูบอกว่าอย่าเรียกชื่อจริง แกก็ปล่อยให้ฉันไปหาหนุ่ม ๆ บ้างสิยะอีน้ำค้าง ไม่เห็นเหรอ คืนนี้มีแต่ผู้หล่อ ๆ น่ากินกันทั้งนั้น”

เฟญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะดีดสะดิ้ง กวาดสายตามองหนุ่มหล่อโต๊ะรอบข้าง ออกมาเที่ยวทั้งทีก็ต้องปล่อยจอยกันหน่อย จะให้มานั่งอยู่กับโต๊ะก็คงน่าเบื่อ

สองสาวต่างหลุดขำชอบใจกับประโยคของเพื่อน พอได้แซวเฟญ่าเล่นก็ทำให้น้ำค้างคลายความอึดอัดที่เกิดขึ้นไปได้บ้าง จากนั้นทุกคนก็นั่งดื่มกันต่อจนเกือบตีหนึ่ง แล้วแยกย้ายกันกลับที่พักของตัวเอง

*****

ช่วงบ่ายของวันเสาร์

“คุณคะ วันนี้หนูน้ำค้างกลับมานอนที่บ้าน ฉันเข้าครัวทำอาหารเองดีไหมคะ”

เสียงของช่อผกาภรรยาคนใหม่ของชยันต์ ผู้เป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดังใจกลางตัวเมือง เอ่ยขึ้นขณะกำลังยืนนวดไหล่ให้สามีในห้องทำงานของบ้านหลังใหญ่

หญิงวัยกลางคนแต่งตัวดูดีด้วยเสื้อผ้าแบนด์หรู และดูแลผิวพรรณด้วยกันเข้าคลินิกเสริมความงามอยู่เป็นประจำ ทำให้มีหน้าตาราวกับอายุสามสิบต้น ๆ ได้เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้พร้อมกับลูกสาววัยสิบเก้าปี หลังจากได้แต่งงานกับชยันต์เมื่อปีก่อน ซึ่งตอนนี้ยิปโซลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอที่สามีเก่าทิ้งไว้ให้เลี้ยงดูตามลำพังก็เรียนอยู่คณะเดียวกันกับน้ำค้าง แต่อยู่ปีหนึ่ง หวังว่าเรียนจบมาจะได้รับความไว้วางใจจากสามีใหม่ให้ลูกสาวของเธอได้บริหารงานโรงแรมที่ชยันต์เป็นผู้ก่อตั้งร่วมกับภรรยาเก่าของเขา

น้ำค้างมานอนค้างที่บ้านวันนี้ ช่อผกาก็หวังจะเอาใจสามีซึ่งกำลังป่วยเป็นหวัดด้วยการโชว์ฝีมือการทำอาหาร ซึ่งน้อยครั้งที่เธอจะลงมือเข้าครัวเอง ส่วนใหญ่จะเป็นแม่บ้านของที่นี่เป็นคนจัดเตรียมเอาไว้รอทุกมื้อ

“อื้ม ก็ดีเหมือนกัน น้ำค้างชอบกินแกงเผ็ดไก่ฝีมือ…” ชยันต์หมายจะเอ่ยถึงภรรยาเก่า แต่ก็ต้องเก็บถ้อยคำนี้เอาไว้

“ผมรบกวนคุณทำเมนูนี้ด้วยนะ อ้อ แล้วก็อย่าลืมของโปรดของหนูยิปโซล่ะ ผมไม่อยากให้ลูกทั้งสองคนน้อยใจ”

“ได้ค่ะ ฉันจะทำให้สุดฝีมือ”

น้ำค้างมาถึงบ้านประมาณสามโมงเย็นก็รีบขึ้นไปหาผู้เป็นพ่อบนห้องทำงานที่อยู่ชั้นสอง ชายวัยกลางคนเผยรอยยิ้มต้อนรับลูกสาวสุดที่รัก เธอเดินเข้ามาย่อตัวลงนั่งข้างเก้าอี้แล้วสวมกอดที่แขนของผู้เป็นพ่ออย่างออดอ้อน

“สวัสดีค่ะพ่อ หนูคิดถึงพ่อจัง”

“คิดถึงทำไมไม่กลับมาหาพ่อบ่อย ๆ”

“พ่อมีคนอยู่เป็นเพื่อนแล้วนี่คะ อีกอย่างอยู่คอนโดหนูก็เดินทางไปเรียนสะดวกกว่า”

เธอไม่อยากทำให้พ่อคิดมาก เลยไม่ได้พูดถึงเหตุผลแท้จริงว่าเป็นเพราะภรรยาใหม่ของท่านนั่นแหละที่ทำให้เธอลำบากใจจนไม่อยากอยู่ที่บ้านหลังนี้

“ลูกน่าจะกลับมาเมื่อวานจะได้นอนค้างสักสองคืน”

ชยันต์ลูบเรือนผมของลูกสาวอย่างทะนุถนอม แต่ก็เข้าใจว่าน้ำค้างโตขึ้นมากแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง คงอยากมีเวลาส่วนตัว แล้วตอนนี้บ้านของเขาก็ไม่เหมือนเดิม มีสมาชิกใหม่เข้ามาอยู่เพิ่มอีกสองคน

“...” หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับอะไร เพียงแต่คลี่ยิ้มให้ผู้เป็นพ่อเท่านั้น ในใจก็หวังว่ากลับมาครั้งนี้จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธออีก