Eve çoktan gelmiştik . Eşyalarımı hazırlayıp Ali ile İstanbul'a dönecektik. Canim hiç gitmek istemiyordu. Gerçekten Ankara'ya çok alışmıştım . Umarım en kısa zamanda yine buraya dönerdik. Annem ve babami görmek onlarla konuşmak bana çok iyi gelmişti . İçim adeta huzur ile dolmuştu . Bir de gerçekten görsem delirirdim herhalde mutluluktan . Ama buna da şükür olsundu . Çünkü Ali olmasa annem ve babamın mezarina bile gidemeyecektim. Ali arabayı park edip yanıma gelmişti . Ben ise son hazırlıkları çoktan yapıp eşyaları hazırlamıştım bile . Son kez dönüp kaldığımız yere baktım . İçim biraz buruktu . Her ne kadar burada bir sürü arkadaşım olmasa da burayı sevmiştim ben . Sessiz sakin ve huzurlu bir yerdi Ankara .
Hazır mısın güzelim gidelim mi artık diye sordu Ali . Ay dur bir dakika hani
