หลินฟางซีนั่งเท้าคางหาวหวอด ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง อยากจะเดินหนีจากการประชุมที่น่าเบื่อนี้ก็ทำไม่ได้ เพราะบิดาคอยแต่ส่งสายตาดุให้นาง ขนาดแค่ขยับตัวยังถูกท่านดุเลย นึกว่าวันนี้จะได้เดินเล่นหลังถูกกักให้อยู่ในกระโจมถึงสองอาทิตย์ แต่กลับถูกเรียกตัวให้มานั่งประชุมกับเหล่านายกอง
“ท่านรองแม่ทัพ ท่านเห็นดีด้วยหรือไม่” ชินอ๋องหันไปถามคนที่นั่งสัปหงกอยู่ข้างๆ บิดา
“หือ? ..อ้อ..อืม ข้าเห็นด้วยกับที่ท่านว่ามาทุกอย่าง” คนง่วงตอบส่งๆ ไปเพราะไม่ได้ฟังอะไร แต่กลับเข้าทางคนเจ้าเล่ห์หน้าเหี้ยม
“หลินเอ๋อร์ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้าควรจะคิดให้รอบคอบเสียก่อน”
คิ้วเรียวเลิกสูงมองบิดา ชินอ๋องเห็นนางเริ่มใช้ความคิด จึงรีบกล่าวสรุป
“ในเมื่อเจ้าเห็นด้วย พรุ่งนี้เช้าเจ้าก็ออกเดินทางได้ เลิกประชุม”
สั่งเสร็จเขาก็เดินออกจากกระโจม ส่วนคนที่เพิ่งได้รับมอบหมายงานก็ถึงกับตื่นเต็มตา รีบลุกขึ้นวิ่งตามหลังเขา
“พี่ช
