เกิดใหม่อีกทีในร่างหลินฟางซี

ตอนที่ 1

หญิงสาวร่างบางยืนหลับตา สูดเอาอากาศบริสุทธิ์ของเช้าวันใหม่ในเดือนกันยายนที่สดใสเข้าปอด มองท้องทุ่งนาที่เขียวขจีอันเปรียบเสมือนสวรรค์น้อยๆ ของเธอด้วยรอยยิ้มกว้าง ผืนดินแห่งนี้เป็นสมบัติที่พ่อทิ้งไว้ให้เธอ เธอจึงรักและหวงแหนมันมาก จนถึงขั้นลงทุนเรียนการเกษตรเพื่อมาทำนาปลูกข้าว ปลูกผักเพื่อมาสานต่อสิ่งที่พ่อเคยอยากทำแต่ไม่มีโอกาสเพราะจากไปเสียก่อน ปีนี้ฝนดี น้ำเต็มนาจนบางทีเธอว่ามันมากเกินไป

“แม่ เดี๋ยวหล่าจะไปนานะจ๊ะ จะไปดูว่าน้ำท่วมไหม” เธอหยิบเสื้อแขนยาวสีดำมาสวมทับ พร้อมกับหมวกใบใหญ่ที่พ่อทิ้งไว้ให้ เตรียมตัวไปนา

“อีหล่า อย่าลืมเอาห่อข้าวไปนำเด้อ” แม่บอกด้วยรอยยิ้ม

“จ๊ะแม่...เย็นนี้มีเพื่อนชวนไปเล่นน้ำที่ฝายน้ำล้น หนูขอไปกับเพื่อนนะ อาจจะได้ปลาตัวใหญ่มาฝากแม่ด้วยนะจ๊ะ”

เธอเข้าไปกอดแม่ พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่ด้วยหัวใจที่เบาหวิววันนี้รู้สึกแปลกๆ อย่างไรไม่รู้ อยากกอดแม่ อยากหอมแม่มากกว่าทุกวัน

“ได้ๆ รีบไปรีบกลับแล้วกัน อย่าไปเถลไถลที่ไหนล่ะ แล้วอย่าไปเล่นที่มันอันตรายมากนักนะ” แม่กอดตอบ พร้อมกับหอมแก้มลูกสาวตัวน้อย

“จ๊ะแม่” เธอยิ้มกว้างให้แม่ ก่อนจะหยิบห่อข้าวที่แม่ยื่นให้แล้วเดินออกไปที่ท้องนา

ในระหว่างทางเจอหน่อไม้ เจอผัก เธอก็หักใส่ตะกร้ากลับไปให้แม่ด้วย ชีวิตบ้านๆ แบบนี้นั้นช่างสุขสบายอย่างที่โบราณว่าไว้ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ถึงจะไม่ได้รวยล้นฟ้าแต่ก็มีอยู่มีกิน สุขได้แค่ใจรัก….

“มาลีเย็นนี้เจอกันที่ฝายน้ำล้นเด้อ” เพื่อนของเธอที่ปั่นจักรยานผ่านตะโกนบอกเธอ

“เออๆ อย่าลืมซื้อลูกชิ้นปิ้งไว้รอด้วยล่ะ” เธอตะโกนตอบด้วยความตื่นเต้นเพราะนานๆ ที่จะมีน้ำเยอะๆ พอให้ได้ไปเล่นน้ำ ปีหนึ่งมีหนเดียว

“ได้ ๆ เดี๋ยวจะทำส้มตำไปด้วย แต่งตัวสวยๆ ล่ะฉันจะพาไปอ่อย ผู้ชาย เย็นนี้อ้ายไก่โต้งก็จะไปด้วยนะ”

อ้ายไก่โต้งคือหนุ่มหล่อประจำหมู่บ้าน สาวๆ ต่างเรียกเขาว่าโอ๊ปป้าแห่งบ้านโคกสูงเนิน แต่หน้าตานั้นกลับหล่อคมเข้ม ไม่ได้ขาวเหมือนโอปป้าเกาหลีสักนิด

“โอเค ๆ เดี๋ยวจัดให้” พูดจบเธอก็หัวเราะร่วน

...........

ฝายน้ำล้น

ที่นี่คือฝายน้ำล้นที่มีทางลาดชัน หนึ่งปีจะมีน้ำให้เล่นเพียงหนึ่งครั้ง หรือบางปีก็ไม่มีเลย ตอนนี้มีหนุ่มๆ สาวๆ เด็กเล็กเด็กน้อยมาเล่นน้ำกันมากมาย ทางลาดชันมีคนเข้าแถวเล่นสไลด์เดอร์กันมา

มาลีที่เล่นไปแล้วหนึ่งรอบก็มาต่อคิวอีกครั้ง เพราะเธอยังฟินไม่หายกับการได้ไถลก้นไปตามก้อนหิน

“มาลี เมื่อกี้เธอเจ๋งมาก ลงมาท่ายากด้วย” เพื่อนเธอยกนิ้วให้

“อันนั้นท่าเด็กๆ เดี๋ยวรอบนี้ฉันจะแสดงให้ดูว่าท่ายากจริงๆ เป็นยังไง อิอิอิอิ” มาลียิ้มรับที่เพื่อนชม พร้อมกับเอ่ยเกทับไป

“แต่แกระวังหน่อยนะ เดี๋ยวหัวฟาดก้อนหินขึ้นมา เดี๋ยวหลับไม่ตื่นนะโว๊ย!!” เพื่อนเธอเอ่ยเตือน แต่มาลีทำเพียงยักคิ้วลิ่วตาให้เพื่อนเท่านั้น

“เธอไม่ต้องห่วง รอถ่ายคลิปไว้ไปลงติ๊กต๊อกได้เลย”

มาลีบอกเพื่อน ก่อนจะเข้าประจำจุด เมื่อถึงคิวตัวเองก็มายืนที่ก้อนหินก้อนใหญ่ ก่อนจะโบกไว้โบกมือไปยังเพื่อน และพี่ไก่โต้งที่นั่งกินเหล้าอยู่กับเพื่อนๆ

มาลีปล่อยตัวไหลลงมาตามน้ำ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ และสุดท้ายก่อนถึงแอ่งน้ำ เธอพลิกตัวขึ้นจะตีลังกา แต่พลาดท่าโดนน้ำซัดไปปะทะกับก้อนหิน เหมือนหัวเธอฟาดกับของแข็ง และสติเธอก็ดับลง.....

“ที่นี่ที่ไหนวะ” มาลีตื่นมาอีกครั้งในที่ที่ไม่คุ้นเคย ไม่มีทุ่งข้าวเขียวขจี ไม่มีฝายน้ำล้น ไม่มีเพื่อนๆ

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงหนึ่งถามขึ้น ทำให้เธอหันไปทางต้นเสียง ก็เห็นว่ามีชายชราผมขาวที่อยู่ในชุดจีนโบราณสีขาว เหมือนที่เคยดูในหนังจีนกำลังภายในไม่มีผิดเพี้ยน

‘หรือที่นี่เป็นโรงถ่ายละคร’ เธอนึกในใจ ก่อนหันไปมองรอบๆ อีกครั้ง รอบด้านนั้นเป็นพื้นดินราบที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ มีน้ำตกไหลลงจากฟ้า...ไหลลงมาจากฟ้า!!!!! ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ได้ตายแล้วใช่ไหม? หรือนี่คือความฝัน เธอกำลังฝันอยู่แน่ ๆ

“เจ้าไม่ได้ฝัน แต่เจ้าตายในภพนั้นแล้ว แต่ภพที่เจ้ากำลังจะไป เจ้ายังไม่ตาย” ชายชรายิ้มให้เธอ เหมือนท่านอ่านใจเธอออก คน ผี หรือ อะไรเนี่ย

“คุณตาเป็นยมทูตหรือคะ แล้วมารอรับวิญญาณของหนูเหรอค่ะ”

มาลีถามขึ้นเพราะความสงสัย ส่วนมือบางก็ลูบที่หัวตัวเอง

จำได้ว่าถูกหัวฟาดกับก้อนหินแต่กลับไม่มีบาดแผลอะไรเลย แถมชายชราคนนี้ก็ไม่เหมือนยมทูตในจินตนาการของเธอสักนิด

เพราะยมทูตในหนังนั้นรูปร่างใหญ่โต หน้าเหี้ยม นุ่งโจงกระเบน มีเขาบนหัว แต่คุณตาคนนี้เหมือนอาจารย์ปู่ในหนังจีนกำลังภายใน

“ฮ่าๆ ยมทูตหรือจะหน้าตาดีอย่างข้า ข้าเป็นเทพผู้ให้กำเนิดต่างหาก” ชายชราหัวเราะเมื่อได้ยินคำถามจากเด็กสาว

“เทพผู้ให้กำเนิด? คุณตา..เอ่อ ท่านเทพจะส่งหนูไปเกิดใหม่หรือคะ ถ้าเป็นแบบนั้น ท่านเทพช่วยส่งหนูกลับบ้านได้ไหมคะ หนูอยากกลับไปหาแม่ หนูคิดถึงแม่ หนูไม่อยากไปเกิดใหม่ หนูอยากกลับไปหาแม่ อื่อๆๆ หนูยังเป็นเด็ก หนูยังไม่เคยมีแฟน มีคนบอกว่าถ้าคนเกิดมาแล้วยังไม่มีผัว เอ้ย มีแฟนแล้วตายไป เขาบอกว่าเกิดมาแล้วเสียชาติเกิด ขอให้หนูกลับไปมีแฟนก่อนค่อยตายทีหลังได้ไหมค่ะท่านเทพ”

ดวงตาคู่สวยเปื้อนไปด้วยน้ำตา แค่คิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าแม่อีกแล้วใจก็แทบขาด ไหนจะยังไม่มีแฟนอีก เกิดมาทั้งทีตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยมีแฟน เขาบอกเสียชาติเกิด มาลีเอ๊ยจะตายแบบเสียชาติเกิดจริงๆ เหรอเรา

“แม่หนู เจ้าจงทำใจเสียเถิด เจ้าได้ตายจากภพนั้นไปแล้ว เดิมทีเจ้าก็ไม่ใช่คนของที่นั่น แต่เพราะดวงจิตวิญญาณของเจ้าแยกออกจากกันเป็นสองดวง จนเป็นเหตุให้เจ้าไปเกิดในภพนั้น และอีกดวงก็มาเกิดในภพนี้ ข้าจึงต้องนำเจ้ากลับมาให้กลับสู่ร่างที่แท้จริงของเจ้า”

เทพผู้ให้กำเนิดส่ายหัวกับเหตุผลของนาง ห่วงแม่จริงๆ หรือ

มาลีคิ้วเรียวขมวดมุ่น มองชายชราอย่างไม่เข้าใจ หากเธอกลับเข้าไปในร่างนั้น แล้วเจ้าของร่างเดิมล่ะจะเป็นอย่างไร หากเป็นดวงจิตวิญญาณเดียวกันแล้วแยกออกจากกันได้อย่างไร….