“เฮ้อ...อยากทำอะไรก็เชิญเถอะเจ้าค่ะ”
เทพผู้ให้กำเนิดยกยิ้มขำ “เจ้าไม่ขอพรรึ”
“ไม่ขอ ขอไปก็ไม่ได้” นางกอดอกตอบด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“ฮ่าๆๆ ไม่ขอก็ไม่ขอ หลินเอ๋อร์ข้าขอให้เจ้าโชคดี มีชีวิตที่สดใส สุขสมหวัง” พูดจบเทพผู้ให้กำเนิดก็สะบัดมือ
ทุกอย่างตรงหน้าเริ่มเลือนราง ก่อนจะดับวูบไป แล้วนางก็มาโผล่ที่ลำธาร
“เฮือก! แค่กๆๆ ...โอ๊ยน้อ! ไหนบอกจะส่งไปเกิดใหม่ ใครหน้าไหนเกิดมาก็โตเป็นควาย แถมยังเกิดจากสายน้ำอีก!” นางบ่นอย่างหัวเสีย รีบว่ายน้ำเข้าฝั่ง
“แค่กๆๆ โอ๊ยเหนื่อย...ที่ไหนอีกล่ะเนี่ย” ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะมองสำรวจตัวเอง
“อยู่กลางป่า แต่งตัวด้วยชุดจีนโบราณ...อยู่จีนยุคไหนอีกล่ะเนี่ย!”
มือบางดึงทึ้งผมตัวเองจนแทบจะหลุด ชะโงกหน้าลงไปส่องดูตัวเองในน้ำ ก่อนจะเบิกตาโต
“เฮ้ย!” นางนั่งลูบหน้าตัวเองด้วยความตกใจ
“ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ไหนบอกว่าจะให้ข้างดงาม แต่ทำไมถึงให้หน้าเดิมแก่ข้า!” นางชี้ม
