งานเลี้ยง
ถึงจะบอกว่าเป็นงานเลี้ยงฉลองชัยชนะและต้อนรับเหล่าทหารกลับบ้าน แต่ในงานนั้นกลับมีแต่นายทหารชั้นผู้ใหญ่กับเหล่าขุนนางอำมาตย์และราชนิกุลเท่านั้น เหล้ายาอาหาร การแสดงมีครบ ทุกคนต่างมีรอยยิ้มประดับใบหน้า แต่ในหัวของนางนั้นกลับมีแต่ภาพเหล่าทหารที่ล้มตายบนกองเลือด ชัยชนะที่แลกมาจากเลือดเนื้อของพวกเขา นำพาซึ่งความสุขของคนที่อยู่เบื้องหลัง แต่พวกเขาเหล่านั้นกลับไม่ได้รับการยกย่องอย่างที่ควรจะเป็น
ชินอ๋องนั่งหน้าเรียบ แอบมองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างบิดาของนาง นางที่อยู่ในชุดสีชมพูอ่อนปักลวดลายดอกเหมยนั้นช่างดูอ่อนโยนอ่อนหวาน งดงามเกินหญิงใด
“ท่านรองแม่ทัพช่างเป็นสตรีที่งดงามเสียจริง หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างมองนางตาไม่วาง” ฮ่องเต้แอบยิ้มเมื่อเห็นคนหน้าเรียบนิ่งเริ่มออกอาการ
“อยากมองก็มองไป อย่างไรเสียนางก็เป็นของข้าอยู่วันยังค่ำ”
ตอบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆ นั้นกลับเริ่มเดือด อยากจะควักลูกตาพ
