เกรกอรี่ สจ๊วร์ตสำลักคำพูดของแอนเซล
เด็กคนนี้เป็นเด็กอายุ 5 ขวบจริงๆ หรือ? เขาไม่แก่เกินไปเหรอ?
ในห้องอาหาร ทันทีที่เกรกอรี่จากไป จูลี่ก็ปีนขึ้นไปบนตักของลอเรลเคลลี่อีกครั้งและยอมรับอาหารที่ลอเรลป้อนให้เธออย่างเชื่อฟัง
เมื่อเกรการีและแอนเซลออกจากการศึกษา บรรยากาศระหว่างพวกเขากลายเป็นความสามัคคีในทันใด
ลอเรลถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างเงียบ ๆ เพราะบรรยากาศที่ตึงเครียดที่เธออยู่ตอนนี้ได้หายไปแล้ว
แอนเซลเดินไปหาลอเรลและขอโทษด้วยสายตาที่รู้สึกผิด “แม่คะ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรทำอย่างนั้น!”
หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของ แอนเซล ความเจ็บปวดก็ผุดขึ้นในหัวใจของเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็มีแรงกระตุ้นที่จะร้องไห้
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และบังคับความรู้สึกนั้นไว้ ลอเรลส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เด็กโง่ มาหาแม่!”
แอนเซล ยิ้ม เผยให้เห็นฟันเล็กๆ สองซี่ของเขา เข
