“หลู่เจิน เร่งฝีเท้าเร็วหน่อย ดูท่าวันนี้ฝนจะโปรยลงมาในไม่ช้า ข้าจะไปรับหลิวเซียนที่สำนักศึกษาด้วยตนเอง”
ช่วงนี้สำนักศึกษานอกวังหลวงขาดแคลนอาจารย์ผู้สอน ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชาให้หลิวเซียนเข้ารับตำแหน่งชั่วคราว เพื่ออบรมเหล่าบัณฑิตทั้งหลาย
“แต่คุณหนูเจ้าคะ การไปรับส่งเช่นนี้ หาใช่หน้าที่สตรี”
หนิงซินเพียงคลี่ยิ้มบาง
“ข้าไม่คิดเช่นนั้น บุรุษหรือสตรีก็มีสิทธิ์จะปกป้องผู้ที่ตัวรักได้อย่างทัดเทียมกัน”
“ความคิดของท่านช่างแตกต่างยิ่งนัก...”หลู่เจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม
‘ก็เพราะข้าไม่ใช่คนของโลกนี้ไงเล่า หลู่เจิน’ หนิงซินได้แต่ตอบกลับในอยู่ในใจ เนื่องจากความจริงเป็นสิ่งที่เอ่ยออกมาไม่ได้ ใครเล่าจะเชื่อว่านางเผลอทะลุมิติเข้ามาในโลกนิยายที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อใด
“แท้จริงแล้ว เจ้าเองก็เฉลียวฉลาดนัก เหตุใดไม่ลองเข้าเรียนที่สำนักศึกษาดูเล่า? ข้าได้ยินมาว่า เดี๋ยวน
