วันสมรสเสียงประทัดดังสนั่นหวั่นไหว แสงคบไฟและโคมแดงแขวนเรียงรายไปทั่วจวนใหญ่ตระกูลหลิว บ่าวไพร่ต่างส่งเสียงเฮฮารื่นเริง ราวกับค่ำคืนนี้เป็นคืนที่ฟ้าและดินล้วนร่วมอวยพรให้แก่คู่บ่าวสาว
ในห้องเจ้าสาว กลิ่นกำยานหอมอวล หลิวเซียน สวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงสด ดวงตาคมเฉยชาอย่างผู้ไม่อาจปฏิเสธชะตาลิขิต ก้าวเข้าสู่ห้องหอที่ ซ่งหว่านชิง นั่งรออยู่ใต้ผ้าคลุมหน้าแดงฉาน ทุกสายตาภายนอกล้วนเต็มไปด้วยความยินดี แต่เพียงในใจเขากลับไม่ได้ยินดีแม้แต่น้อย
อีกมุมหนึ่งของจวนใหญ่ ในเรือนฮูหยินหลักอันเงียบกริบ หนิงซิน นั่งเหม่อมองแสงโคมที่ส่องลอดหน้าต่างเข้ามา
เสียงหัวเราะยินดีดังเลือนผ่านหู แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเดินไปตามแผนของมันแต่ก็อดไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงของหัวใจตนเองที่แตกสลาย
ดวงตาเศร้าทอดต่ำ ในอกสั่นไหว น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มอย่างไม่อาจห้าม เธอรู้ดีว่า ชายผู้นั้นคือคนรักที่เธอฝากทั้งชีวิตและความหวังไว้ แต่
