สามวันต่อมา
คืนเข้าหอโคมแดงสว่างไสวทั่วทั้งเรือน แต่บรรยากาศในห้องเจ้าสาวกลับเย็นยะเยือกยิ่งกว่าลมหนาวนอกหน้าต่าง หลิวเซียนนั่งนิ่งอยู่ริมโต๊ะ กลิ่นสุราจาง ๆ อบอวลในอากาศ ราวกับเขาเพิ่งใช้เหล้าเป็นเพื่อนพยุงใจมาเนิ่นนาน
เจ้าบ่าวไม่แม้แต่จะปรายตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงเจ้าสาว ใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมแดงนั้นซีดเผือด แม้หนิงซินจะพยายามสงบจิตสงบใจแล้ว แต่หัวใจข้างในกลับสั่นระรัวอยู่ดีกับท่าทีอันเย็นชาของหลิวเซียน
"คืนนี้… ข้าจะไปนอนเรือนข้าง"น้ำเสียงเคร่งขรึมของหลิวเซียนแฝงความเย็นชาจนใจเจ็บ ช่างแตกต่างจากถ้อยคำมั่นสัญญาในวันนั้นราวฟ้ากับดิน
หนิงซินเม้มริมฝีปากแน่น ความเจ็บร้าวแล่นเข้ามากระแทกกลางอก นางรู้ดี…ตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้น หลิวเซียนยังไม่ได้ปล่อยวางเรื่องของเย่หมิงหยวน
บรรยากาศภายในห้องตอนนี้เงียบกริบ มีเพียงเสียงลมพัดลอดหน้าต่างเข้ามา หนิงซินถอดผ้าคลุมหน้าออก เผยให้ดวงตาแดงก่ำท
