Demir gideli bir hafta olmuştu. Hâlâ Trabzon’daydı.
Telefonlar az, haberler sınırlıydı. Onun işlerinin ne kadar tehlikeli olduğunu bildiğimden içimde her geçen gün büyüyen bir endişeyle yaşıyordum.
Mafya bir adamla evli olmanın eksileri?
Güvensizlik değil… belirsizlik.
Hayatın kontrolünü kaybetmiş gibi hissetmek.
Ve en kötüsü de, tıbben başkalarının hayatına umut olurken, kendi hayatım için her geçen gün biraz daha korkmak.
Sabah erkenden hastanedeydim.
Üstümde klasik beyaz önlüğüm, boynumda stetoskop... Yüzümde alışılmış nötr bir ifade ama içimde fırtınalar kopuyordu.
Poliklinikte hasta bakıyor, konsültasyonlara katılıyor, çocuk servisine uğruyor, gerektiğinde acile iniyordum.
Ama o gün… her müdahale, her reçete, her tebessüm... içimdeki boşluğu daha da derinleştiriyordu.
Öğle a
