สองวันผ่านไป
ร่างงามระหงก้าวเดินออกมาจากห้องนอนอันเป็นส่วนหนึ่งของเรือนรับรองซึ่งถูกจัดให้เป็นที่พำนักของหวังฮูหยิน ด้วยนางจะเดินทางมาเยี่ยมผู้เป็นพี่ชายนั่นก็คือท่านเจ้าเมืองหย่งอันอยู่บ่อยครั้ง และในปีนี้จวนเจ้าเมืองก็ได้มีโอกาสต้อนรับครอบครัวของเจ้าเมืองหยางผิงจากอูเจี๋ยนอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ภายหลังจากที่หวังฮูหยินได้สูญเสียหยางเฉียนเฉียน ธิดาเพียงคนเดียวของนางไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนเมื่อหกปีก่อน ซึ่งทำให้นางมิค่อยได้เดินทางมาหาพี่ชายเป็นประจำทุกปีดั่งเช่นกาลก่อน หากแต่ปีนี้หวังฮูหยินได้เดินทางมาเยี่ยมพี่ชาย และได้พบกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับชีวิตของนาง
ร่างระหงของสตรีสาวแสนสวยยืนสูดอากาศในยามเช้าด้วยความรู้สึกสดชื่นเป็นยิ่งนัก บนเรือนกายหญิงสาวสวมอาภรณ์สูงค่าซึ่งหวังฮูหยินระดมช่างมีฝีมือทั่วเมืองหลิวนิง เย็บเสื้อผ้าให้กับบุตรีคนสวยไม่ต่ำกว่าสิบชุด เนื้อผ้าแต่ละชุดถูกทอมาอ
