Nereden Çıktın Karşıma?

Bölüm 9-IV

"Evet, evet! Kesinlikle seni tanıyorum.” derken gözlerini kısmıştı Neşe. Sanki bu şekilde bakarsa onu daha iyi tanıyacaktı. Bir adım daha yaklaştı Nisa’ya. “O kızsın sen. Şu Serkan’ın yanında gördüğüm kız. Canına mı susadın kızım sen? Tövbe estağfurullah... Git belanı başka yerde ara! Bıraktım sana Serkan'ı. Gidin ne haliniz varsa görün. Daha ne istiyorsun?” dedi ve duraksadı ama içini tam olarak dökmüş sayılmazdı. Hatta koca bir yumru kalbinin üzerinde hâlâ oturuyordu. “Senin benimle ne işin olur? Ama bir dakika, anlayabiliyorum. Ah! yoksa Serkan beni unutamadı ve sen de aramızdan gölgeni çek mi diyeceksin? Aman Allah'ım ne trajedi!" derken bileğini alnına dayamış başını ise geri yatırmıştı Neşe nostaljik filmlerden fırlamış gibi. Nisa ile alay ettiğini düşünüyor yine de engelleyemediği öfkesinden köpürüyordu Neşe. Bu sürtüğün neden onunla konuşmaya geldiğiyle hiç mi hiç ilgilenmiyordu. Ya da sadece kıskançlığını bastırabilmek için kendi kendine uydurduğu bir bahaneydi bu. Fakat Nisa ipleri onun eline bırakmayacaktı. Bu konuşmayı yapmayı o istemişti ve yönetecek olan da kendisiydi.

"Dinler misin lütfen?" derken sesi otoriter çıkmıştı Nisa’nın.

"Söyleyeceklerinle ilgilenmiyorum." dese de hâlâ arkasını dönüp gitme eğiliminde bulunmamıştı Neşe. Bu da demek oluyordu ki 'bal gibi de' ilgileniyordu da bunu kendisine yediremiyordu. Nisa, Neşe’nin ilk şokunu atlatabilmesi için ona kısa bir süre verdi ve sakince bekledi. Neşe ise olduğu yerde dönüp duruyordu. Son bir tur atıp da yerini sabitlediğinde Nisa sakinleştiğini düşünüp söze girdi.

"Tamam! Sen yine ilgilenme ama ben anlatayım." dedi. Bir an bu konuşmayı yapacağı için hatta buraya kadar geldiği için pişmanlık duysa da kendisini bunu yapması gerektiğine inandırmaya çalışıyordu çünkü hiç istemese de o evde Serkan ile ilgilenirken kendisine, hislerine engel olamıyordu. Oysa Nisa ömrü boyunca sadece Fırat'a bağlı kalacağına yemin etmişti. Evet! Belki artık onu düşünmeyecek, ona olan aşkını unutmaya çalışacaktı ama bir başkasına da kalbinde yer vermeyecekti. Onunki aşk değil tutkuydu. Tutukluydu Fırat'a Nisa. Çocukluğundan beri ondan başka kimseyi görmemişti gözü. Sadece ve sadece onu sevmişti. Öyle de olacaktı. Kalbi sadece Fırat için atacaktı. Hem Fırat hiç olmasaydı da Nisa’nın hissettiklerinin tek başına hiçbir anlamı yoktu. Adam başkasına deli gibi aşıktı ve sırf onunla barışabilmek için Nisa gibi bir deliyi yanı başında tutmayı göze almıştı. Nereden bakarsa baksın bu işin oluru yoktu.

İlk tanışmaları pek hoş olmasa da özünde iyi bir insandı Serkan. Onu tanıdıkça bunu daha iyi anlıyordu. Onca yaşanandan sonra itiraf etmesi zor olsa da onunla vakit geçirmeyi seviyordu. Merhametliydi, düşünceliydi, yüreği sevgi doluydu. Arada sinir bozucu olduğu doğruydu ama gönül almasını da biliyordu. Ve bir de aşk... Neşe'ye olan büyük aşkı... Bir ihtimal, Nisa’nın Fırat'a rağmen yüreği Serkan'a kaysaydı da onun Neşe’ye olan aşkını yok sayamazdı. Bunu bile bile yüreğinde bir aşkın filizlenmesine asla izin vermezdi. İşte bu yüzden Neşe geri dönmeliydi. Çünkü Serkan onu seviyordu. Yine de Nisa'nın hesaba katmadığı şey bu yaşananlardan sonra Serkan'ın hâlâ Neşe'yi aynı aşkla sevip sevmediğiydi.

"Oturalım mı?" diye sormuştu Nisa Neşe'ye sahil kenarındaki kaldırımı göstererek. Belki samimi bir ortam olursa aralarında, söyleyecekleri daha gerçekçi gelebilirdi Neşe'ye. Hoş! Nisa da zaten gerçekleri anlatacaktı ya.

Neşe Nisa'nın gösterdiği yönde ilerlerken Nisa da peşinden gidiyordu. Biraz ileride sahil kaldırımına oturduklarında ise ayaklarını denize nazır sallandırıyorlardı. Bu görüntüleriyle hiç tanımayan biri onları iki dost zannedebilirdi.

Nisa gözlerini usulca kıyıya vuran dalgalara dikti. Az sonra anlatacaklarını düşününce vücudunun titremesine engel olamıyordu. Kendinden bile sakladığı duygularını hiç tanımadığı bir insana anlatmak kolay değildi. Hele de bu kişi sizi can düşmanı ilan etmişse… Ama onu ancak bu anlatacakları ile ikna edebileceğini düşünüyordu.