บทที่ 21 ความไว้ใจ
ปึก ปึก
"จับมันไว้" ชายร่างใหญ่สองคน ตรงเข้ามาจับเคเอาไว้ เสียงผู้ชายที่แสนคุ้นหู มนลดาหันกลับไปมองทางต้นเสียง ในใจของเธอสุดแสนดีใจที่เป็นเขา พาธีร์มีสีหน้าเรียบเฉย เขาจ้องมองชายหญิงสองคนสลับกันไปมาก่อนจะดึงมนลดาเข้ามากอด
"ไอ้พาธีร์มึงทำอะไร ปล่อยลินนะ"
"เธอยังไม่บอกมันหรอเรื่องของเรา" พาธีร์หันมาคุยกับมนลดา
"หมายความว่าไงลิน ตอบพี่มา ลินเป็นอะไรกับมัน หรือมันทำอะไรลินบอกพี่มา"
พาธีร์ยิ้มมุมปาก เขาโน้มหน้าลงมาจูบหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดทันทีมนลดาตกใจเล็กน้อย เธอพยายามเม้มปากเล็กเอาไว้ เขาถอนจูบออก มือใหญ่ปัดผมที่ระแก้มนวลขึ้นไปทัดหูให้กับเธออย่างอ้อยอิ่ง
"แค่นี้มันคงอธิบายได้แล้ว แกคงเข้าใจ อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก"
"แก ไอ้สารเลว แกทำแบบนี้ได้ไง ฉันใช้หนี้แกหมดแล้ว คืนเธอมาให้ฉัน"
"อะไรนะคะ พี่เคพูดว่าอะไรนะ"
"ลินฟังไม่ผิดหรอก พี่เอาเงินมาใช้หนี้หมดแล้ว พี่
