บทที่ 14 บรรเทา
เวลา 18:06 น.
"พร้อมแล้วครับ"
"แวะไปส่งเธอที่ร้านก่อน แล้วให้คนเฝ้าไว้" กว่าเขาจะคุยธุระกับเพื่อนเสร็จก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมง พาธีร์มองคนนั่งข้างอย่างหงุดหงิด ที่ทำอะไรเธอไม่ได้
"ครับ"
"คืนนี้ลินจะได้นอนที่ร้านหรอค่ะ"
"มีปัญหา"
"เปล่าค่ะ"
"หายดีหรือยัง"
"ยังค่ะ"
"แล้วทำไมหมอให้ออกจากโรงพยาบาล"
"เป็นไข้หายดีแล้วค่ะ ส่วน....."
"ไม่ต้องย้ำขนาดนั้นก็ได้" เขาชักสีหน้าอารมณ์เสียอย่างบอกไม่ถูก วงแขนใหญ่ตวัดรวบเอวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก
"นี่มันบนรถนะคะ ลูกน้องพี่ทีก็อยู่อย่างทำแบบนี้"
"หันไป" พาธีร์สั่งลูกน้อง แล้วประกบปากลงมาหาปากเล็ก เธอดิ้นขัดขืนเล็กน้อยพร้อมกับเขินอาย จ๊วบ!! เสียงดูดปากดังขึ้นอย่างเร่าร้อน ลูกน้องคนสนิททั้งสองคนมองหน้ากันอย่างเลิกลั่นพร้อมเก็บอารมณ์กับเสียงที่ได้ยิน ไม่นานรถก็มาถึงร้านสักลายของเธอ พาธีร์ไม่ลงไปส่งเธอ มีเพียงลูกน้องของเขาที่ขับรถตามมาเดิ
