บทที่ 1 รางร้าย
1307 Words
บทที่ 1 รางร้าย
ในร้านสักลายเล็กๆ แห่งหนึ่ง มือเล็กกำลังขะมักเขม้นทำความสะอาดอุปกรณ์สักลายพร้อมจัดเก็บร้านให้เรียบร้อย หญิงสาวร่างเล็กผมยาวเป็นลอนปล่อยสยายถึงเอวคอด ใบหน้าสวยนิ่งเรียบ ดวงตากลมโตมองนาฬิกาข้อมือ จมูกโด่งรันเล็กพ้นลมหายใจออกมาเล็กน้อย เป็นการถอนหายใจ บอกถึงความเมื่อยล้าในการทำงานของวันนี้
กริ๊งงง เสียงกระดิ่งที่แขวนไว้ตรงประตูหน้าร้านดังขึ้นในความเงียบ
"ร้านปิดแล้วค่ะ" ร่างเล็กส่งยิ้มหวานให้ลูกค้าผู้มาเยือน "พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะคะ" เธอเอ่ยทักทายลูกค้าเสียงหวาน
"ไอ้เคอยู่ไหน!! " ผู้ชายร่างยักษ์สามคนเดินผ่านประตูเข้ามาหนึ่งในนั้นเอ่ยถามขึ้นมา ใบหน้าของเขาเรียบเฉย พร้อมส่งสายตาแสนคมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
"ฉันไม่รู้ เขาไม่มาร้านหลายวันแล้ว มีอะไรก็โทรหาเขาได้เลยค่ะ" มนลดากล่าวจบหันหลังกลับไปเก็บอุปกรณ์ทำมาหากินตามเดิมโดยไม่สนใจ ชายหนุ่มร่างใหญ่แม้แต่น้อย
"เอาตัวไป!! " คิมออกคำสั่งกับลูกน้องสองคนที่ตามมาด้วย บุรุษร่างใหญ่ตรงปรี่เข้าหาหญิงสาวตรงหน้าทันที่ ร่างเล็กดิ้นรน ด้วยความตกใจกลัว พร้อมส่งเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือดังก้องไปทั่วบริเวณ
"พวกคุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ" มิลิน หรือมนลดา ถูกหิ้วแขนสองข้างตัวปลิวออกมาจากร้าน ตรงไปยังรถตู้ที่จอดอยู่หน้าร้าน แววตาของเธอเต็มไปด้วยความวาดกลัว "ปล่อยฉันนะ พวกแกจะพาฉันไปไหน ช่วยด้วย!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!! "
"หุบปาก!!! " คิมตะคอกใส่หน้าเธอ ทำให้หญิงสาวเงียบในบัดดล แววตาคมจ้องเขม้น ความหวาดกลัววิ่งเข้าชนหัวใจดวงน้อย จนร่างกายเล็กสั่นไหวไปด้วยความกลัว
มนลดา ถูกพาตัวขึ้นมายังรถตูสีดำคันใหญ่ที่จอดอยู่ตรงหน้าร้าน กระจกรถทุกด้าน ติดฟิล์มสีดำมืดสนิท ไม่สามารถมองเห็นข้างในของรถได้ เธอมองผู้ชายที่นั่งขนาบข้างสองคนอย่างหวาดกลัว ตัวสั่นระริก ไม่รู้ว่าพวกเขาจะพาไปที่ไหน เรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับแฟนของเธอเป็นแน่ แล้วมันเรื่องบ้าอะไรที่เธอต้องมาโดนรากแหไปด้วย
รถตู้คันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดด้านหลังของผับหรูแห่งหนึ่งแถบชายแดน ที่เต็มไปด้วยความรุ่งเรืองไม่แพ้ในเมืองใหญ่ มนลดาถูกหิ้วปีกลงมาจากรถตรงไปขึ้นลิฟต์ทะยานขึ้นไปยังชั้นบนสุดของผับ
ก๊อก ก๊อก
"บอสครับ ไอ้คิมมาแล้วครับ"
"ให้มันเข้ามา"
คิมเดินเข้ามาพร้อมลูกน้องอีกสองคน มนลดาถูกหิ้วแขนทั้งสองข้างเข้ามาภายในห้องด้วยเช่นกัน ใบหน้าสวยถูกปิดเอาไว้ครึ่งหนึ่งด้วยผ้าสีดำผืนหนาทุกอย่างรอบตัวของเธอดำมืดสนิท รับรู้ได้เพียงเสียงรอบข้างเท่านั้น
"ไม่เจอตัวมันครับ แต่ผมเจอเธอ"
ร่างเล็ก ถูกเปิดผ้าปิดตาออก โดนสองหนุ่มผลักไปด้านหน้า ทำให้เธอล้มไม่เป็นท่าลงกับพื้น เธอสะบัดหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความโมโห ที่ทำให้เธอเจ็บ
"ตอบมาไอ้เคมันอยู่ไหน"
คนตัวเล็กเงียบไม่ตอบคำถาม เธอเอาแต่จ้องหน้าคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เขาสวมแว่นตาสีดำไม่นานมือหนาก็ถอดมันออกแล้ววางลงบนโต๊ะ
"สายตาใช้ได้นี่" ที หรือพาธีร์พูดพร้อมยิ้มมุมปาก เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนจ้องเขาด้วยแววตาแบบนี้ ใบหน้าสวยของเธอฉายแววโมโหโกรธเขาเป็นอย่างมาก ใบหน้าหล่อผุดรอยยิ้มร้ายออกมา
"ฉันถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย ไอ้เหี้ยเคมันอยู่ไหน" มือใหญ่ตบลงบนโต๊ะเต็มแรง จนร่างเล็กที่นั่งอยู่บนพื้นสะดุ้งตัวโยก ด้วยความตกใจ
"ฉะ ฉันไม่รู้" เธอตอบคำถามเขาตะกุตะกะ ก้มหน้าหลบสายตาของเขา
"เธอเป็นอะไรกับมัน"
"นายใหญ่ถามก็ตอบสิ" คิมเอ่ยแทรกขึ้นมา พร้อมเดินเข้ามาใกล้
"เขา เป็น..."
"ตอบ!!!! " คิมตะคอกใส่เสียงดัง ยิ่งทำให้เธอตกใจกลัวมากยิ่งขึ้น พาธีร์ ยกมือขึ้นห้ามลูกน้องคนสนิท แล้วให้คนอื่นๆ ออกจากห้องไป เหลือเพียงเขา เธอและคิม อยู่ภายในห้อง ในห้องเต็มไปด้วยความเงียบ แทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสามคน
"ฉันถามอีกครั้ง เธอเป็นอะไรกับมัน"
"ฟอ แฟน"
"ดี!! ตอบคำถามฉันมาแล้วฉันจะปล่อยเธอไป ไอ้เคมันอยู่ไหน"
"ฉันไม่รู้ เขาไม่ได้มาร้านหลายวันแล้ว ติดต่อไม่ได้ด้วย"
คิมดึงแขนเธอให้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หญิงสาวสวมเสื้อยืดคอกลมครึ่งตัวสีเหลืองอ่อน พร้อมกางเกงยีนขาเดฟเอวสูงอวดหุ่นสมส่วนของเธอ
"เงยหน้าขึ้น แล้วตอบมา"
"ฉันบอกแล้วไงฉันไม่รู้ จะให้ตอบอะไรอีก"
"แกออกไปก่อน" พาธีร์ไล่ลูกน้องคนสนิทออกไปจากห้อง เขาลุกขึ้นเดินเข้ามาหาเธอ อย่างเชื่องช้า
มนลดา ถอยหลังทันทีจนแผ่นหลังเล็กสัมผัสเข้ากับผนังห้อง แววตาที่เขาจ้องมองมาเหมือนเสือจ้องเหยื่อไม่มีผิด ขาเล็กสั่นระริก เธอกำมือแน่พร้อมปากเล็กเม้มเข้าหากัน
"ว่าไงคนสวย เธอจะตอบดีๆ หรืออยากให้ฉันส่งเธอลงไปเล่นสนุกกับลูกน้องของฉันสักคืนก่อนถึงจะตอบคำถามฉัน"
"นี้คุณ!! ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง"
แววตาของเธอฉายแววชัดเจนว่าเธอกลัว แต่ก็ยังกล้าต่อปากต่อคำกับเขา พาธีร์สาวเท้าเดินเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ หลังของเธอแนบชิดกับผนังห้องชายหนุ่มกวาดตามองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความพอใจ
"เธอรู้ไหมแฟนของเธอทำอะไรไว้บ้าง ถ้าเธอไม่บอกว่ามันอยู่ไหน เธอต้องรับผิดชอบสิ่งที่มันทำทั้งหมด"
"ฉันไม่รู้จริงๆ นะ อย่าทำอะไรฉันเลย" มนลดาส่งสายตาอ้อนวอน "ปล่อยฉันไปเถอะ" เธอขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนปนสั่นเครือ
"เธอเป็นแฟนมันจะไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนได้ไง"
"เป็นแฟนต้องรู้ทุกอย่างทั้งหมดด้วยหรอ เขาไม่ใช่พ่อฉันซะหน่อย" เธอไม่วายต่อปากกับเขาอีกครั้ง
"อืม ตอบได้ดี!! " พาธีร์เท้าแขนลงไปบนผนังห้อง เขาเอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นมาปัดปอยผมของเธอที่ระแก้มขึ้นทัดใบหูเล็ก มนลดาเบือนหน้าหลบแต่ไม่พ้น เขาใช้แขนอีกข้างกันเธอเอาไว้ จึงทำให้หน้าของเธอและเขาอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเธอลอยเข้ามาแตะจมูกของเขา มันกระตุ่นอารมณ์ชายได้เป็นอย่างดี ฟอด!! จมูกโด่งเป็นสันกดลงไปที่แก้มใสของคนตรงหน้าอย่างห้ามใจไม่อยู่
"ไอ้บ้า" เธอผลักเขาออก แต่ไม่เป็นผล เขาไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด วงแขนใหญ่กอดรัดเธอเขาหาลำตัวทันที มนลดาดีดดิ้นเพื่อพาตัวเองออกจากวงแขนใหญ่นั้นแต่ไม่เป็นผลเหมือนมันยิ่งรัดขึ้นมากกว่าเดิมเท่าตัว
"จุ๊ๆๆๆ เงียบหน่อย ไอ้เคมันทำยังไงถึงได้เป็นแฟนกับมัน"
"นายจะอยากรู้ไปทำไม"
"มาอยู่กับฉันไหม มาเป็นผู้หญิงของฉัน"
"ไม่!! ปล่อยฉันนะ ใครอยากจะเป็นผู้หญิงของนายกัน" เธอยอมรับว่าเขาเป็นคนหล่อมาก แต่ดูแล้วเขาก็ร้ายมากเหมือนกัน เธอจะทำอย่างไรดีให้ตัวเองรอดพ้นวิกฤตครั้งนี้
- Writer
