บทที่ 9 ครั้งแรก
"ไม่" มนลดาตะโกนออกมาในทันที เมื่อเธอเห็นสีหน้าของพาธีร์ที่จ้องมองมา แล้วแอบกลืนน้ำลาย
"พูดอีกทีซิ"
มนลดา หันหลังเดินขึ้นห้องทันที คนตัวโตเดินตามไม่ห่าง เมื่อเข้ามาภายในห้อง ใจเธอเริ่มเต้นแรงอย่างผิดปกติ "คุณนอนห้องนี้แล้วกัน"
"ฉันบอกให้เธอเรียกฉันว่าอะไร"
"พี่ที นอนห้องนี้นะคะ" มนลดาเดินนำเปิดประตูพร้อมผายมือให้เขาเข้าไปข้างใน แต่สีหน้าของเขายังเรียบเฉย
"ว๊ายยย ปล่อยนะ นายจะทำอะไร"
"เรียกใหม่!! "
"พี่ทีปล่อยลินเถอะ" มนลดา ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนที่กำลังช้อนอุ้มร่างเล็ก เขาเดินตรงไปที่เตียงใหญ่ แล้วโยนเธอลงไปอย่างไม่ไยดี
"โอ้ยยย เจ็บนะ" เธอส่งสายตาอาฆาตให้พาธีร์ เขายิ้มมุมปาก มันช่างเป็นสีหน้าที่ชั่วร้ายเหลือเกิน มนลดา รีบดีดตัวลุกขึ้น ถอยลงจากเตียง แต่ช้ากว่าอุ้งมือใหญ่คว้าข้อขาเล็กได้ทัน
พาธีร์ดึงขาเล็กไว้แน่น เขาคานขึ้นเตียงไปคล่อมบนร่างเธอ "ชอบรุนแรงใช่ไหม เดี
