The Yellow Ribbon Of Danwon (On-going) (Tagalog)

When he make a move

I wake up when the sun reflect on the window near on my bed. Nakapapanibago, hindi na iyong maiingay na sasakayan ang gigising sayo sa umaga o kahit na iyong mga batang naglalaro sa kalsada, mga sumisigaw ng taho sa apgsapit ng liwanag.

"I miss Philippines, already." I whispered.

Tumayo na ako at inayos ang kama bago lumabas sa kwarto. Nadatnan ko sila Mama na nagaayos ng kanilang gamit sa sala. Kumpleto ang mga gamit, malinis nag bahay dahil mukhang may naglilinis dito habang wala si Tito Ven.

"Anak, kumain ka na doon. Nakahain na sa lamesa ang pagkain, nauna na kami ni Ven." Sabi ni Mama nang makita ako, madahan akong tumango.

"Good morning po," Pagbati ko.

"Joh-eun achim," (Good morning,) Pagbati ni tito Ven, ngumiti naman ako bago tinungo ang kusina.

After eating my breakfast which is bibimbap, I wash the dishes before going to my room and pick up my clothes so that I can take a bath. The water on the shower was warm that made me enjoyed it.

I do my morning routines before going out on my room. Bumungad kaagad sa akin ang mga tao na nasa sala na kausap nila Mama at tito Ven.

Natuon ang atensyon nila sa akin nang tumabi ako kay Mama. Yumuko naman ako bilang paggalang bago tipid na ngumiti.

"Annyeonghaseyo," (Hello,)

"Uli Ven ius, hangug-e osin geos-eul hwan-yeonghabnida!" (We're Ven neighbors, welcome to Korea!)

"Kamsamida." (Thank you.)

Napatingin ako kay Mama at nakitang may hawak itong tray na mukhang galing sa kapitbahay namin. Kinuha ko naman iyon sa kanya bago iniayos sa kusina.

"Ma, nakita mo iyong resin set ko?" Kyuryoso kong tanong.

"Do you have plan to sell resin accesories here?" Tumango ako at napanguso.

Iyon kasi ang business ko sa Pilipinas, mayroon akong online platform na siyang makikita nang mga costumer para makaorder, katulong ko iyong isa kong kaibigan na nasa Pilipinas at patuloy pa din ang transaction na ginagawa namin.

"Para sa baon ko tsaka iyong perang binigay mo sa'kin, kulang iyon kapag bumili ako ng gamit para sa kwarto ko.." I don't want a plain room, I want a room like I have before. Maarte ako sa mga gamit ko at alam iyon ni mama.

"Eto, nilagay ko na diyan lahat. Magdilig ka muna ng halaman sa labas para maarawan ka din, nakita ko inayos mo na ang kwarto mo, namamahay ka 'no?" Tumango na lang ako bago kinuha sa kanya ang bag at iniligay iyon sa kwarto. I formally excuse myself to our neighbor before I went outside.

Napatingin ako sa paligid at nakita ang mangilang studyante na tumatakbo kung saan, mukhang late na sa klase. Ang ilan naman ay mukhang papasok sa trabaho, habang ang ilan ay nagjo-jogging lamang.

I quietly water the plants when I decided to took a picture of the view and posted it on my i********:. Bukod sa nakapapanibago ay mayroon na din akong pasok sa Lunes dahil Biyernes ngayon ay alam kong gugugulin ko ang oras ko sa pagde-decorate ng kwarto ko at pagre-restock ng resin.

"Ulineun jigeum galge, dangsin-ui haluleul jeulgiseyo." (We'll go now, enjoy your day.) Napatingin ako sa nagsalita at yumuko nang makita ang mga kapitbahay namin na nasa harapan ko na pala.

"Wa jusyeoseo gamsahabnida." (Thank you for coming.) Pagpapasalamat ko. Ngumiti naman sila bago lumabas at nagkahiwa-hiwalay mukhang papunta na sa kani-kanilang bahay. Nagkibit balikat na lang ako at pumasok sa loob.

We spend our day cleaning and fixing our things by helping each other. Tito Ven help me to organized my things about my business which because he supported it in the first place.

After that we decided to go to the grocery store with me and Mama in Wa-dong. Maliit lang ang grocery store ng Wa-dong at dahil eto lang ang pinakamalapit na grocery store dito sa bahay namin ay puro convinience store na lamang katulad nang 7-eleven.

Naghiwalay kami ni Mama sa pagbili ng mga kailangan namin sa bahay dahil walang stocks at naiintindihan ko iyon gayong sa Pilipinas nanatili si Tito Ven.

I grabbed the two box of tooth paste and a whole bundle of tissue before putting it to my cart. I also both a shampoo in a container and the things we need on the bathroom.

"Annyeonghaseyo," (Hello,) Napatingin ako sa biglang bumati sa akin at nakita ang isang lalaki, may mga babae at ilang lalaki sa likod nila na nakatingin sa amin kaya lubusan akong nagtaka gayon pa man ay yumuko pa din ako bilang pagbati.

"Uh? Hangug-e salgo issseubnikka? Animyeon geunyang gwangwang-gaeg-ibnikka?" (Do you live here in korea or you are just a tourist?)

Kumunot ang noo ko, nagtataka. Problema nito?

"Wae?" (Why?) Mukha pa itong nagulat pero kaagad siyang napangiti.

"Dangsin-eun hangug-eoleul malhanda! Jeonhwa beonholeulbad-eul su iss-eulji gung-geumhaessseubnida." (You talk korean! I was curious if I can have your number.) Otomatikong napataas ang kilay ko at napangisi.

Mabilis akong umiling at binigyan siya ng matipid na ngiti.

"Sorry but I can't, excuse me." Matabang kong sabi bago siya nilagpasan. Parang Pilipinas lang din pero kadalasan naman ay hindi sila lumalapit, nasa kanila na iyon kung paano nila nahahanap ang pangalan ng taong nakita nila.

I continue picking things that we might need, Mama will still decide on what we will buy.

"Ayan na ba lahat? Baka may gusto ka pa?" Tanong niyo ng makita ang cart ko, parehas na napuno ang cart naming dalawa kaya mukhang malaki-laki ang babayaran namin.

"I bought a container of lollipop, Ma. Ayos na 'to." Ngumiti naman siya at tumango kaya pina-scan na namin siya sa counter. Hindi ko na pinakinggan kung magkano ang nabili namin dahil paniguradong makokonsensya lang ako.

Unang-una sa environment, sa grocery store, nakakagulat na walang body guard na naghihintay sa labas at walang bagger. Kaya kung ano iyong binili mo, ibalot mo, hindi ko alam kung dito lang ito.

Binuhat ko ang isang kahon at si mama naman ang nagbuhat ng mga plastic, ayokong pagbutin siya pero mabigat ang kahon, mahirap an baka masayang ang pinamili namin.

"Naega dowa julge." (Let me help you.) Napatingin ako sa taong tumigil sa harapan namin na siya ding nagtangkang humingi ng numero ko kanina.

Mayroon siyang mala-kremang balat dahil sa kaputian, makinis ang kanyang mukha at maganda ang kanyang ngiti. Sa madaling salita, gwapo. Hindi na maitatanggi, ang ganda din ng buhok niya kaso ang problema ay ayoko ng pagkakahingi niya ng numero ko kanina na akala niya siguro ay close kami.

"Oh! Hyun bin! Neo yeogi issne?" (Hyun bin! You're here?) Napatingin ako kay Mama ng sabihin niya iyon, nanatili ang mahigpit kong hawak sa kahon na aking bitbit at walang planong ibigay iyon sa kanya.

"Ye, dasi osin geos-eul hwan-yeonghabnida, Auntie Jam." (Yes, welcome back, Auntie Jam.)

"Uliwa hamkke. Naneun jeomsim-wul yoli hal goes-ida." (Come with us. I will cook lunch.) Pagaaya pa ni Mama. Walang gana akong tumingin muli sa kanila bago sumabat sa usapan.

"Ma, ang bigat, uwi na tayo?" Naiirita kong saad.

"Ibaba mo muna kasi iyan, hindi anman iyan tatakbo. Anak ng kapitbahay natin, magpakilala ka muna para naman magkaroon ka ng kaibigan dito." I sighed before putting down the box and cross my arm, staring at him.

"Just say your name, anak." May halong diin na sabi ni mama, tumikhim ako at malumanay na tumingin dito bago sarkastikong ngumiti.

"Je iluem-eun Aen-ibnida." (My name is Aen.) Pagpapakilala ko, matamis naman itong ngumiti bago yumuko.

"Hyun Bin," tumango lang ako at walang interes na binalewala ang kamay nitong nakalahad sa akin.

That day ended when Hyun Bin come home with us and stayed until lunch like what Mama said. His presence makes me irritated that made me stay at my room.