A Love Spice of Marriage

Chapter 6

"You will meet my girlfriend soon," sambit ni Anzen sa akin pagka pasok niya nang kwarto naming dalawa.

"Did she approve you getting a wife while keeping her in the dark?" tanong ko sakanya. Tumango naman ito sa akin.

"She approved, dahil hindi pa rin naman niya ako kayang pa kasalan dahil sa career niya, kailangan kong gumawa ng paraan dahil kung hindi pa ako magpapa kasal ay ipapa kasal ako nila mommy sa iba," matino niyang sagot sa akin. Tumango ako sakanya at bumuntong hininga.

"I hope you girlfriend is kind and won't throw a tantrum when she will see me," seryosong sambit ko sakanya. Hindi ako bulag para hidi makita ang itsura ko, maganda ako. Palagi ring sinasabi nila Oceanana sobrang amo ng mukha ko, hindi maka basag pinggan pero ibang iba sa ugali. I can be the meanest person if I want to.

"She won't, she is pretty cool about it," sagot niya sa akin. Tumango naman ako sakanya.

"Mabuti naman," sagot ko sakanya at nag simula na akong humiga dahil nga hapon palang at pagod na pagod ako sa byahe.

"You will sleep?" tanong niya sa akin. Tumango naman ako sakanya. Tumango siya pa balik sa akin at nag pa alam nang la labas sa kwarto. Habang naka higa ako sa kwarto ko, ini isip ko ang kalagayan ni Caroline. Hindi maganda ang sitwasyon niya ngayon sa bahay ng asawa niya. Kaya abot abot ang irita ko kay Camden dahil sa kagaguhan niya.

Habang sinu sumpa ko si Camden ay hindi ko namalayan nan aka tulog na pala ako, na gising lang ako nang may tumapik tapik sa may braso ko. Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko at bumungad sa akin si Anzen na agarang lumayo sa akin nang makita niyang gising na ako.

“Why?” inaantok kong tanong sakanya.

“It’s time for dinner,” sagot niya sa akin. Tumango ako sakanya at pumasok sa loob ng bathroom dito sa may kwarto niya at nag simula na akong mag hilamos. Pagka tapos kong mag hilamos ay lumabas na ako ng kwarto ka sabay siya. Tahimik lang akong naka sunod sakanya hanggang sa makarating kami sa dining room.

Tumaas ang kilay ko nang hindi lang si ate Kamiyana ang nasa loob ng dining room, tinignan ko ang lalaki na nasa tabi niya at parang naramdaman ko ang biglaang nag igil ng mundo ko nang mag tama ang paningin namin. I am simply mesmerized on his beauty, malayong malayo ang facial features niya kay Anzen dahil sobrang mature ng itsura niya habang ang kay Anzen naman ay sobrang baby face.

“Hi, I am Matthias,” naka ngiting sambit niya sa akin. Agad naman akong na balik sa reyalidad nang mag lahad siya nang kamay sa harapan ko.

“Aurelia, I am Aurelia,” naka ngiting sambit ko sakanya at nakipag kamay sakanya. Kita ko ang maka hulugang tingin ni ate Kamiyana kay Anzen na nasa tabi ko. Nag sukatan lang nang tingin ang dalawa habang ako naman ay binawi ang kamay ko na hawak hawak pa rin ni Matthias.

“Hi, kuya Matthias, good evening,” naka ngiting sambit ko sakanya. Agaran naman siyang ngumiwi sa na rinig niya.

“Please, drop the kuya, hindi pa naman ako sobrang tanda para tawagin mo akong kuya,” nak angiting sambit niya sa akin. Ngumiti ako sakanya at tumango.

“Matthias,” naka ngiting sambit ko sakanya. Tumango naman ito at kuntentong ngumiti sa akin.

“Better,” naka ngising sambit niya at bumalik sa pagkaka upo niya, habang kaming dalawa naman ni Anzen ay umupo na rin sa upuan namin at hinayaan namin na ang mga maid ang mag ayos ng pagkain namin.

“Do you like my brother?” tanong sa akin ni Anzen. Tumingin naman ako sakanya nang naka ngiwi.

‘What are you saying?” naka ngiwing tanong ko sakanya. Agad naman itong nag kibit balikat sa sinabi ko.

“Looks like my kuya is your type,” bulong pa niya sa akin.

“He is not my type and I don’t like your kuya, kung ‘yan ang ikaka tahimik ng isipan mo,” sagot ko sakanya. Agad naman siyang umiling sa sinabi ko at umiling.

“Huwag kang ma iinlove kay kuya, he is a complete heartbreaker,” samb it niya sa akin kaya umiling naman ako sa sinabi niya.

“I don’t even care you know,” naka ngiwing sambit ko sakanya dahil hindi ko naman gusto ang kuya niya at wala akong balak gustuhin ang kuya niya. Anong tingin niya sa akin sisirai ko ang image ko dahil lang sa may gusto ako sa kuya niya? Nag iisip ba siya? Parang hindi.

“I am just saying, Aurelia,” sagot niya sa akin. Mayabang siyang ngumiti sa akin kaya agad na kumulo ang dugo ko sakanya.

“I won’t ruin my image just because of love like that. I am still your wife in to their eyes so liking your brother is inappropriate, I hope you will reaize that before going public with Celeste, if you don’t want to ruin her falling career,” sagot ko sakanya. Akma na siyang sa sagot sa akin pero pinigilan ko siya.

“Her career is not falling, she is going top,” sagot niya sa akin. Ngumiwi naman ako sa sinabi niya at tumango.

“If you say so,” naka ngising sambit ko sakanya at nag simula nang kumain.

“By the way, what is your current work, Aurelia?” naka ngiting tanong sa akin ni Matthias.

“Unfortunately, I never worked in a work setting, but I graduated with my business course,” naka ngiting sagot ko sakanya.

“Really?” naka ngiting tanong niya sa akin. Tumango ako sakanya.

“Wow, Matthias also built his own company using his own wealth, no help from our parents baka you might want to check his and baka ma gustuhan mo mag work sa company niya?” naka ngiting tanong ni ate Kamiyana sa akin.

“Stop being disrespectful ate, she is my wife and she won’t work, dito lang siya sa bahay palagi,” sambit ni Anzen sakanyang ate. Tumaas naman ang kilay ni ate Kamiyana sa sinabi ng kapatid niya.

“What? I am just suggesting you know, ma galing ka naman na sa Negosyo, and besides ang pangit tignan kung sa company mo mag wo work ang asawa mo, that will spark something,” naka ngiting sambit ni ate Kamiyana. Napapa ngiwi ako sa tuwing nag u usap silang mag kapatid dahil halata namang tinu tulak ako ni ate Kamiyana kay Matthias, hindi ko alam kung sadyang ina asar niya lang ba talaga si Anzen o may alam pa siyang iba.

“Stop pushing my wife to kuya Matthias ate, you are being disrespectful right now,” sambit ni Anzen sakanya. Agad na ngumisi si ate Kamiyana sa sinabi ni anzen.

“Compared to the shame and disrespect you might give to you wife in the future, ano nga naman ang liit ng gina gawa ko sa ka tarantaduhan mo, Anzen?” naka ngising tanong ni ate Kamiyana sa kapatid niya.

“What do you mean? You’re being paranoid ate,” na iiling na sambit ni Anzen sa kapatid niya. Tumaas naman ang kilay ni ate Kamiyana sa sinabi ni Anzen.

“Galitin mo ako, at maki kita mo kung bakit ko nilalayo ang asawa mo sa’yo, you’re bad, very bad,” naka gising sambit ni ate Kamiyana sakan aya. Ngumiti naman ako nang biglang mag tama ang paningin namin ni Matthias, Ngumiti naman ito pa balik sa akin at biigyan ako nang chicken.

“Thank you,” naka ngiting sambit ko sakanya. Paborito ko ang Korean chickens dahil sa iba’t ibang flavors na inooffer nila sa mga consumers nila.

“Is Korean chicken your favorite?” tanong ni Matthias sa akin. Lumipat siya nang lugar, iyong mas ma lapit sa akin.

“Yes, I love every flavors,” naka ngising sambit ko sakanya. Ngumiti naman siya sa akin at tumango.

“Duly noted ma’am,” naka ngiting sambit niya sa akin. Ngumisi naman ako sakanya at hindi pinansin ang mag kapatid na hindi pa tapos sap ag aaway.

“Ganyan ba talaga sila?” naka ngiwing tanong ko kay Matthias.

“Yes, palagi naman silang nag a away, du dugo nalang ang tenga mo, hindi pa sila tapos mag sagutan,” sagot ni Matthias sa akin. Agad naman akong ngumiwi sa sinabi niya at tinitigan ang dalawa na walang tigil sap ag tatalo.

“Buti hindi sila napa pagod,” nak angiwing smabit ko kay Matthias, habang pina panood ko ang dalawang nag aaway ay hindi ko ma iwasang hindi isipin ang naging kalagayan ko noon sa kamay nila mama, palagi rin kaming nag aaway ni Carlo noon, pero dahil siya ang nakaka batang kapatrid at ako ang panganay, palagi nilang sina sab isa akin na ako ang umintindi dahil nga ako ang matanda.

Hindi ko ma tanggap iyon dahil pareho lang naman kaming bata, lumamang lang nang kaunti ang edad ko sakanya, kaya bakit kailangan na ako nalang ang palaging I intindi sakanya?

“I suddenly remember my childhood with them,” naka ngiting sambit ko kay Matthias, agad naman itong ngumiti sa sinabi ko.

“Pretty chaotic huh,” sambit niya sa akin. Tumango naman ako sa sinabi niya dahil ultimo ang trato nila mama sa akin ay naalala ko, hindi na ako ganoon nasasaktan ka tulad nang dati pero may kaka ibang kirot pa rin pal ana natitira, may parte pa rin pala sa akin na umiiyak kapag na aalala ko ang naranasan ko noon sakanila.

“It was hard,” naka ngising sambit ko sakanya. Tumingin naman siya sa akin at tinitigan ako.

“Your eyes are sad,” sagot niya sa akin. Agad naman akong ngumiti sa sinabi niya.

“How do you say so?” naka ngiting tanong ko sakanya. Sa lahat ng kilala ko si Caroline lang ang naka pansin non, pangalawa lang siya.

“As if there’s a depth inside your eyes, a huge domain but empty, just blank, that reflects on your eyes, kitang kita ko na ngumi ngiti ka pero kapag hindi ka naka ngiti parang pasan ng mata mo ang buong mundo, lifeless, your life are lifeless when you are not smiling,” naka ngiting sambit niya sa akin. Ngumiti naman ako sa sinabi n iya.

“What a good observation,” naka ngiting sambit ko sakanya. Ngumiti naman ito sa akin kaya ngumisi ako sakanya.

“Kaya siguro palagi nila akong sina sabihan na sana huwag mawala ang ngiti sa labi ko,” naka ngiting sambit ko sakanya.

“You are the prettiest when you are smiling,” sagot niya sa akin. Ngumiti naman ako sakanya pa balik.