Adam sevilmemenin verdiği acıyla ağzından ileride aralarına daha kalın duvarlar örecek yalanı çıkardı.
“Sevgin kardeşimi ölüme gönderip beni de seninle evliliğe mahkum etti. Senin yüzünden sevdiğim kadından ayrıldım” diye fısıldadı.
Duydukları kadının içini bir anlık pişmanlıkla doldursa da o his hemen geçmişti. Bu hikayenin suçlusu yoktu. Onlar kaderin kendileri için çizdiği yolda yürüyorlardı. Yürüdükleri yolda istemeseler de birbirilerine mecburlardı.
Konuşurken geri geri gittiğinden duvarla kocasının arasında olduğunu unutmaya çalışarak duruşunu dikleştirdi.
“Ben burada annenle kalırım. Sen sevdiğine git. Söz veriyorum başına bela olmam. Varlığımı bile hissetmezsin.” diye fısıldadı karşılığında. Adamın gözlerine baktığında gözlerinin kademe kademe nasıl kararıp öfke girdabına sü
