03 ยัยเฉิ่ม
882 Words
Ep 03 ยัยเฉิ่ม
คณะวิศวกรรม
ริสารวบรวมความกล้าอยู่พักใหญ่จึงพาตัวเองเดินมายังตึกวิศวะ รุ่นพี่ที่เห็นเธอต่างมองเป็นตาเดียวเพราะคงคิดว่ายัยเฉิ่มมาทำอะไรที่นี่ แต่ก็นั่นแหละเธอไม่สนใจสายตาของใครต่อใครหรอกนะ เพราะวันนี้กะจะเอาเงินมาคืนติน
แต่เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตินอยู่ห้องไหน เพราะคณะวิศวะไม่ใช่แคบๆ
"เอ่อ พี่คะ พี่รู้จักพี่ตินไหมคะ" ริสาเอ่ยปากถามชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมาพอดี เขาย่นคิ้วด้วยความแปลกใจ
"ทำไมหรอ จะมาเรียกร้องให้มันเป็นพ่อของลูกในท้องล่ะสิ"
"ปะ..เปล่าค่ะ หนูจะเอาเงินมาคืนพี่เขาค่ะ"
"..." ชายหนุ่มหน้าตาดีหรี่ตามองด้วยความแปลกใจแต่ซักพักเขาก็หัวเราะออกมา "ฮ่าๆๆๆ ไม่คิดว่าไอ้ตินมันจะชอบลองของแปลก"
"เอ่อ ปะ..เปล่า..."
"มา ฉันจะพาไปหามัน" พูดจบพี่คนนั้นก็ดึงสายกระเป๋าของริสาทันทีโดยที่เธอยังไม่ได้อธิบายอะไร จนกระทั่งถึงชั้นสอง พี่คนนั้นผลักประตูเข้าไป เห็นตินนั่งดีดกีต้าร์อยู่กับเพื่อนอีกสี่คน
"ไอ้ติน! ผู้หญิงของมึงมาหา"
"หนูไม่ชะ.."
"เข้าไปสิ" รุ่นพี่คนนั่นดันหลังของริสาเข้าไป เมื่อตินเห็นเธอเขาถึงกับต้องวางกีตาร์ลงทันที
"มีอะไร! "
"เอ่อ.." ริสาปากสั่นกับเสียงเข้มๆของติน ส่วนเพื่อนที่เหลือต่างมองเป็นตาเดียวกันแล้วทุกคนก็หัวเราะออกมาท่ามกลางความงุนงงของริสา
"ฮ่าๆๆๆ มาขอให้ไอ้ตินเป็นพ่อของลูกในท้องหรอจ้ะน้องสาว"
"ช่วยบอกกูทีว่ามึงแอบไปกินยัยเฉิ่มตอนไหน ฮ่าๆๆๆ"
"แหม พ่อเสือหนุ่มสงสัยจะเบื่อผู้หญิงร้อนแรงเลยหันๆไปคว้าแม่ชี ฮ่าๆๆๆ"
"พวกมึงหุบปากเลย!! " ตินชะสีหน้าใส่เพื่อนแล้วเดินฉับๆมาหาเธอ เขาจำได้ว่ายัยแว่นคนนี้เคยเดินตัดหน้ารถของเขาเมื่อช่วงเช้า "จะมาเรียกร้องอะไรอีก"
"หนูเอาเงินมาคืนค่ะ" ริสายื่นแบงค์สีเทาห้าใบคืนให้ติน ถึงเธอจะจนแต่เธอก็ไม่อยากได้เงินของใครโดยพละการ
"..." ตินเหลือบมองแบงค์เทาห้าใบ "เอาไปตัดแว่นใหม่เถอะยัยเบอะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมากพี่เอาคืนไปเถอะ"
"เหอะ! " ตินหัวเราะในลำคอแล้วใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม เขาไม่ชอบขี้หน้ายัยนี่เหลือเกิน คงแอบหาเรื่องมาเจอเขาล่ะสิท่า "ที่เธอมาหาฉันเพราะอยากเอาเงินมาคืน หรืออยากมาทำอะไรกันแน่"
"หนู..."
"เธอใช่มั้ย ที่แอบตามไปมองฉันที่โรงอาหารแทบทุกวัน"
กึก!
ริสาอ้าปากค้างก่อนเงยหน้าขึ้นสบตากับติน เขารู้ได้ยังไง!!
"มะ..ไม่ใช่นะคะ มันไม่ใช่อย่างนั้น"
"หรอ.." ตินเบ้ปากแล้วไล่มองริสาตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อนักศึกษาตัวโคร่ง กระโปรงยาวเฟื้อย ผมเผ้ารุงรัง น่ารังเกียจสิ้นดี เธอรีบหลบสายตาเมื่อเขาตวัดมองด้วยท่าทางเย้ยหยัน
"เฮ้ นี่มึงเปลี่ยนสเป็คตั้งแต่เมื่อไหร่" เพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามา ริสาพึ่งสังเกตุเห็นว่ากลุ่มของตินหล่อทุกคน
"หุบปากไปเลย! "
"ไงสาวน้อย พี่ชื่อไทป์นะ" ไทป์ทักทายด้วยท่าทางเป็นมิตร ต่างจากอีกคนที่ยืนหน้าบูดบึ้ง "เป็นเด็กมันหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ใช่เด็กพี่ติน เมื่อเช้าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย หนูก็เลยเอาเงินมาคืนพี่เขาค่ะ"
"..." ไทป์ปรายตามองแบงค์เทาที่อยู่ในมือของเธอ "พี่ว่าเอาเก็บไว้เถอะ เงินแค่นี้มันก็แค่เศษตังค์หลังตู้เย็น เอาไปซื้อชุดนักศึกษาใหม่เถอะนะ"
ริสาเม้มปากจนเป็นเส้นตรง พึ่งรู้ว่ากลุ่มของตินชอบดูถูกคนอื่น ถึงเธอจะจนแต่ไม่มีสิทธิ์มาพูดกับเธอแบบนี้!
"ค่าตัวน้องแค่ห้าพันเหรอ ฮ่าๆๆๆ" รุ่นพี่อีกคนเดินเข้ามาเสริมทับ
"พอเลยไอ้ไทป์ ไอ้กัน" ตินยกมือขึ้นเสยผมด้วยท่าทางหงุดหงิด "ไอ้เรย์มึงรีบพาน้องเขาออกไปเดี๋ยวนี้! "
"โหหหห อย่าพึ่งไล่สิเพื่อน ผู้หญิงเขาอุตส่ามาหา"
"พ่อมึงสิ ยัยนี่ไม่ใช่ผู้หญิงของกูเว้ย! "
"ลองดูก็ไม่เสียหายนะเพื่อน ฮ่าๆๆๆ"
"มึงก็เอาไปลองเองสิ กูมีคนที่ชอบแล้วเว้ย"
"คุณไอริสที่เจอวันนั้นสินะ ฮ่าๆๆๆ" ไทป์ก้มลงมามองหน้าริสา "ไอ้ตินมันชอบคนร้อนแรงนะน้อง จืดชืดอย่างน้องไม่ได้มองขาอ่อนมันหรอก ฮ่าๆๆๆ"
ริสากำหมัดแน่น! ใช่สิเธอมันก็แค่ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ แต่ก็ไม่น่าดูถูกกันถึงขนาดนี้ ทำไมสาวๆถึงได้คลั่งไคล้ผู้ชายพรรน์นี้กันนะ!
และหนึ่งในนั้นก็คือเธอ!!
- Writer
