ร่านรัก

17 รักกับสงสาร

Ep 17 รักกับสงสาร

ณ.ห้างสรรพสินค้า

"จะเอาอะไรก็รีบๆซื้อฉันมีเวลาให้ไม่มาก"

"ความจริงพี่ตินไม่ต้องซื้อให้สาก็ได้นะคะ"

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันเวทนา!เลือกยากนักใช่มั้ย" ตินแย่งรถเข็นมาจากมือของริสาแล้วตรงไปหยิบข้าวของเครื่องใช้เหมือนประชดประชันจนเต็มรถเข็น ริสาทำได้แค่เพียงถอนหายใจ เธอกระชับแว่นขึ้นแล้วเดินตามร่างสูงไป

"พอแล้วค่ะ มันเยอะแล้ว" ริสามองของใช้ที่กองเต็มรถเข็นตินหยิบใส่ชนิดที่ไม่เลือก รู้ดีว่าเขาประชด เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรขนาดนั้น

"ยังขาดเหลืออะไรอีกมั้ย"

"..." ริสาก็ยังเงียบ

"งั้นไปจ่ายตังค์"

ตินเข็นรถเดินจากไปโดยไม่รอให้ริสาตอบ เขาคงไม่อยากใช้เวลาอยู่กับเธอเท่าไหร่ ซื้อให้เพราะเวทนาชั่งเป็นคำที่ฟังแล้วเจ็บดีนะ

"เสื้อผ้าล่ะ"

"เดี๋ยวสาซื้อเองค่ะ"

"อะนี่ อยากได้อะไรก็เอาไปซื้อซะ!" ตินยื่นบัตรเครดิตให้ แต่ริสายังคงนิ่งไม่รับ นั่นทำให้ตินโมโหขว้างบัตรเครดิตใส่หน้าเธอ

ปึก!

"เธอนี่มันเป็นคนยังไงกันนะ ฉันอยากช่วยเพราะเวทนาเห็นว่าเธอไม่มี!"

"ถ้าช่วยเพราะเวทนาก็อย่าเลยค่ะ สาสงสารตัวเอง"

"เหอะ!หัดสงสารตัวเองซะบ้าง วันๆทำไมไม่รู้จักเอาเวลาไปดูแลตัวเอง ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเป็นยัยป้าแบบนี้!"

"..." หญิงผมบ็อบแว่นหนาเตอะเงยหน้าขึ้นมองแล้วคลี่ยิ้มเศร้าๆให้ติน "เพราะพี่ตินชอบคนที่หน้าตายังไงล่ะ"

"ก็ใช่..ใครบ้างจะไม่ชอบคนที่น่าตา ขนาดเธอยังชอบฉันเลยหรือว่ามันไม่จริง"

"..." ริสายังคงนิ่ง ใช่ เธอชอบเขาและไม่เคยปฏิเสธเลยว่าแอบมีใจให้เขาตั้งแต่แรกเจอ เขาคือรุ่นพี่ปีสาม ส่วนเธอคือรุ่นน้องปีหนึ่งที่บังอาจไปชอบหนุ่มฮอตประจำมหาวิทยาลัย

"เพราะเป็นใบ้ถามอะไรก็ไม่ตอบนี้ไง ฉันถึงรำคาญเธอ!"

"ถ้ารำคาญก็ไม่ต้องมาเจอสาค่ะ"

"คิดว่าฉันอยากเจอหรอ หลงตัวเองไปมั้ยยัยแว่น" ตินกระชากร่างบางเข้าหาตัว เธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่อตินเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขน "อย่าคิดว่าที่ฉันเอาเพราะพิศวาส ดอกไม้ริมทางมันสู้คนในใจฉันไม่ได้หรอก!"

ปึก!

เขาผลักเธอชนกับประตูรถอีกฝั่ง

"ห้ามไปบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาดเข้าใจมั้ย!"

"เข้าใจค่ะ"

"อ่อ..แล้วเรื่องไอริสก็เหมือนกัน ถ้าฉันรู้ว่าเธอกับพราวแอบสุมหัวกันทำร้ายไอริสล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยไว้แน่ ลงไปได้แล้วฉันเบื่อขี้หน้าเธอ!"

ริสาหอบข้าวของเข้ามาในบ้านอย่างทุลักทุเล เธอปรายตามองกองข้าวของที่ตินซื้อให้พร้อมบัตรเครดิตที่ปาใส่หน้าเธอ พอส่งเธอเสร็จเขาก็ขับรถหนีทันที เธอปรายตามองคราบน้ำรักที่เขาทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า ริสาทำได้เพียงกำหมัดแน่น เธอกำลังโดนเขาคุกคามทั้งกายและใจ

++++++++++++++++++

@มหาวิทยาลัย

"โห ทำไมเพื่อนตินถึงได้โผล่มาคาบสุดท้ายแบบนี้"

"ยุ่ง!" ตินชักสีหน้าใส่ไทป์ที่เอ่ยปากหมาๆแซว

"สงสัยแอบไปจู๋จี๋กับสาวว่ะ ฮ่าๆๆๆ" กันหัวเราะแล้วยื่นอะไรบางอย่างให้ไทป์ดู ไทป์ตบโต๊ะหัวเราะด้วยความชอบใจ

"ฮ่าๆๆๆ ที่แท้ก็แอบพาเมียคนที่สองไปซื้อของนี่เอง"

"พวกมึงพูดอะไรกัน"

"ดูเอาเองก็แล้วกัน"

ตินรีบแย่งมือถือไปจากกันอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เห็นภาพนั้นตินแทบอยากทุบมือถือทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด

'Post จาก...บุคคลปริศนา'

หนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยแอบไปเดตกับสาวเฉิ่มที่ห้างสรรพสินค้า XXX

(แนบรูป)

"ฝีมือพวกมึงใช่มั้ย!!"

"ถามหน่อย พวกกูนั่งเรียนอยู่จะเอาเวลาที่ไหนไปตามมึง แล้วพวกกูก็ไม่รู้ด้วยว่ามึงพายัยแว่วไปเดินห้าง"

"บ้าเอ้ย!!" ตินดึงทึ่งผมอย่างหัวเสีย ใครกันบังอาจส่งรูปเข้าไปในแฟนเพจของมหาวิทยาลัย แล้วแบบนี้เขาจะแก้ข่าวยังไง

ต้องเป็นยัยนั่นแน่ๆ!!

สองรอบแล้วนะริสา รวมทั้งเรื่องที่เธอแอบสุมหัวคุยเรื่องไอริสกับพราว!!

หลังเลิกเรียนตินรีบบึ้งรถไปบ้านของริสาทันทีแต่ก็พบว่าเธอไม่ได้อยู่บ้าน

หนอย...ทำความผิดแล้วหลบหน้าหลบตาหรอ!

ตินนั่งรอได้พักใหญ่ริสาก็ยังไม่กลับ นี่ก็จะมืดแล้วทำไมเธอยังไม่กลับบ้าน สงสัยคงไปเดินตกท่อที่ไหนซักแห่ง

ครืดด~ ครืดดด~

'ไทป์'

"เชี่ยไรวะ!!"

(นี่คือคำทักทายของมึง?)

"เอ่อ"

(จะไม่มาดูเพื่อนหน่อยหรอ)

"ใคร?"

(ไอ้กันมันขับบิ้กไบค์ชนหมา)

"หมาเป็นอะไรมั้ย"

(ไม่)

"แล้วคนล่ะ"

(ปางตาย)

"เอ่อ เดี๋ยวกูจะไปตอนนี้แหละ!"

ปึก!

"ไอ้เชี่ยเอ้ย ไปขับรถยังไงให้ชนหมา" กรรมตามทันไหมล่ะ ปากหมาดีนัก

ว่าแล้วตินก็กระชากเกียร์ออกจากหน้าบ้านของริสาทันที วันนี้เขาหงุดหงิดทั้งวันอาจเป็นเพราะไม่ได้เจอไอริส

+++++++++++++++++++

ที่โรงพยาบาล XXX

"ตายยัง" ตินเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าผลไม้ ชายหนุ่มที่นอนเข้าเฝือกอยู่หันหน้ามา

"นี่คือคำทักทายของมึงหรอ"

"ปากดีแบบนี้แสดงว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก"

"ถึงตัวกูจะเจ็บแต่น้องหมาต้องรอด"

"มึงน่าจะเอาหัวลงพื้นให้รู้แล้วรู้รอด" ตินแกล้งประชด

"อย่าแช่งมันสิวะ แค่นี้มันก็เดี้ยงแล้ว" ไทป์รีบสงบศึกแล้วบอกบางเรื่องให้ตินรู้ "เหมือนวันนี้กูเห็นผู้ที่ชื่อไอริสเลยว่ะ"

"ฮ้ะ!ที่ไหน?"

"ที่โรงพยาบาลนี่แหละ กูไม่แน่ใจว่าใช่เธอมั้ยแต่หน้าคล้ายมาก" ไทป์จิ้ปากพรางใช้ความคิด เมื่อผู้หญิงที่เขาเดินสวนทางคือผู้หญิงของไอ้ตินแน่ๆ เขาไม่น่าจำผิดคน

"คงไม่ใช่หรอก ไอริสบอกกูว่ากลับบ้าน"

"เขากลับบ้านจริงรึเปล่า ผู้หญิงที่ชอบทำตัวลึกลับแบบนี้มีผัวอยู่แล้วแน่ๆ"

"..." คำพูดของไทป์ทำเอาตินชะงัก นั่นสิ!เขาลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลย ไอริสไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนแม้กระทั่งเรื่องครอบครัวแถมเบอร์มือก็ยังไม่ให้ หรือว่าเธอจะมีแฟนอยู่แล้ว!

"นี่มึงชอบผู้หญิงคนนั้นมากขนาดนี้เลยหรอ" ไทป์แทบไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เขาสะกิดให้ตินดูในวันนั้นจะทำให้เพื่อนของตนคลั่งรักได้ขนาดนี้

"ไม่ได้ชอบ แต่รัก"

"มึงรักเขาทั้งๆที่รู้จักเขาเพียงผิวเผินเนี่ยนะ?แล้วริสาล่ะ"

"แค่สงสาร"

"ฮ่าๆๆๆ พ่อหนุ่มหล่อเลือกได้ อีกคนก็รักอีกคนก็สงสาร มึงนี่กะจะมีเมียสองคนในเวลาเดียวกันหรอ"

ตินใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพรางใช้ความคิด นั่นสิ...เหมือนตอนนี้เขากำลังจับปลาสองมืออยู่ ยอมรับว่าพอเห็นสภาพการเป็นอยู่ของริสาแล้วเขารู้สึกสงสารเธอ ต่างจากอีกคนที่เขาทั้งรักและพร้อมดูแล

หนึ่งคนคือคนที่รัก แต่อีกหนึ่งคนคือคนที่เขาสงสาร