ร่านรัก

18 เดือบ

Ep 18 เกือบ

"น้องไม่ได้เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว" คนเป็นพี่สาวลูบผมของน้องสาวเบาๆพรางมองด้วยสายตาละห้อย ลิลลี่น่าสงสารมากไม่รู้เหมือนกันว่าโชคจะเข้าข้างได้อีกนานแค่ไหน

"ลิลลี่เอ้ย กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะลูก"

"แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ตราบใดที่หนูยังอยู่ลิลลี่จะหาย"

"อย่าทิ้งแม่กับน้องไปนะ"

"หนูไม่ทิ้งแม่กับน้องหรอกค่ะ ที่หนูทำทั้งหมดก็เพราะแม่กับน้องนะคะ" ไอริสเอื้อมมือของคนเป็นแม่มากุมพรางถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆให้แม่ วันใดที่เธอเหนื่อยล้ามากๆมือคู่นี้จะเป็นคนกล่อมให้เธอนอนหลับไปโดยไม่ต้องคิดอะไร

"แม่อยากให้ริสหยุดทุกอย่างแล้วกลับมาอยู่ด้วยกัน"

"เราต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆหรอคะ ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิด"

"แต่เราสู้เขาไม่ได้หรอก"

"ไม่ได้ก็ต้องลองค่ะ หนูจะไม่ยอมอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว" ไอริสพูดด้วยน้องเสียงมาดมั่น เธอจะไม่ยอมอยู่ใต้เท้าของใครอีกต่อไป ซักวันครอบครัวของเธอจะกลับมาโบยบินอีกครั้งถึงจะเสียหัวหน้าครอบครัวไปแต่เธอสัญญากับพ่อไว้แล้วว่าจะดูแลแม่กับน้องเอง

"แต่ถ้าพวกนั้นมันเห็นริสเข้า ริสอาจจะเป็นอันตรายนะ แม่กลัว"

"แม่ไม่ต้องกลัวนะคะ อย่าลืมสิว่าลูกสาวแม่เรียนศิลปะป้องกันตัวมา"

"แต่ถึงอย่างนั้นแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แม่รู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้"

"เราต้องสู้ค่ะแม่ เราจะไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างของใครอีกแล้ว เราคือผู้บริสุทธิ์ที่ถูกกระทำ" ไอริสหลับตาลงพร้อมกำหมัดแน่น วันนี้เธอพร้อมที่จะกลับมาทวงความยุติธรรมให้ครอบครัวของเธอแล้ว อีกไม่นานพวกมันจะย่อยยับ!

"นั่นคอริสไปโดนอะไรมา"

"อ้ะ!เออ..มะ..มดกัดค่ะ"

"ริสโกหกแม่" คนเป็นแม่อาบน้ำร้อนมาก่อนทำไม่จะดูไม่ออกว่านั่นคือรอยดูด!

"แม่..."

"แม่ไม่คิดเลยว่าริสจะเป็นคนแบบนี้" คนเป็นแม่พูดออกมาด้วยความเสียใจ ไม่คิดว่าลูกสาวของตนจะยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งลดศักดิ์ศรีของตัวเอง

"แม่ฟังหนูก่อน" ไอริสคว้ามือของแม่ไว้ พร้อมทอดสายตามองแม่ด้วยความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้หัวใจได้ทำตามในสิ่งที่ตนเองต้องการ

"จะแก้ตัวอะไร"

"หนูไม่ปฎิเสธว่านี่คือดูด ตะ..แต่มันไม่ใช่รอยของพวกมันค่ะ"

"แล้วมันคือรอยของใคร"

"รอยของคน..ที่หนูแอบรักมานานแสนนานค่ะ"

กึก!

ทันที่ลูกสาวพูดจบคนเป็นแม่ถึงกับตวัดตามอง ไม่น่าเชื่อว่าลูกสาวของเธอจะยังไม่ลืมเด็กหนุ่มคนนั้น นี่มันก็นานมากแล้วไอริสยังไม่ตัดเด็กหนุ่มคนนั้นออกจากหัวใจ

"ฮึก..หนูขอโทษค่ะแม่ ฮื้อๆๆๆ หนูผิดไปแล้ว" ไอริสโผเข้ากอดแม่ด้วยความรู้สึกผิด ทำให้แม่ถึงกับน้ำตาซึมกับความรักที่มันฝังใจของลูกสาว "ฮื้อออ แม่จะด่าจะว่าอะไรหนูก็ยอม ฮึก..หนูขอโทษที่ทำตามหัวใจของตัวเอง"

"..." คนเป็นแม่ไม่ตอบอะไรเพียงแค่ลูบหัวของลูกสาวเบาๆด้วยความสงสาร มันไม่ผิดหรอกที่ไอริสจะมีความรักแต่ไอริสกำลังรักผิดคน สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บก็จะเป็นลูกสาวของเธอเอง "แม่ไม่ได้ว่าอะไรหรอกหากริสจะทำตามในสิ่งที่หัวใจต้องการ แต่จงรู้ไว้...ว่าให้เผื่อใจไว้บ้าง"

"หนูรู้ค่ะ ฮึก" ไอริสปาดน้ำตาออกจากหน้าพร้อมคลี่ยิ้มเศร้าๆให้แม่ "เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปริสจะลืมเขา"

"ทำได้หรอ"

"ไม่ได้ก็ต้องได้ค่ะ ฮึก..แม่ก็รู้ว่ามันเป็นแค่ความสุขจอมปลอมที่ริสสร้างมันขึ้นมาเพื่อหลอกตัวเอง"

"จำไว้นะ ถ้าเขาจะรักเขาต้องรักที่ใจไม่ใช่รูปร่างหน้าตา" คนเป็นแม่ดึงลูกสาวเข้ามาสวมกอดไว้แน่น รู้ดีว่าไอริสไม่มีวันลดศักดิ์ศรีของตัวเองแน่นอนถ้าเขาคนนั้นไม่ใช่คนที่อยู่ในใจมานานแสนนาน

หลังจากล่ำลาแม่กับน้องเสร็จไอริสก็รีบกลับไปทำภารกิจต่อ ตอนนี้เธอได้ข้อมูลของพวกมันมาแล้ว ทุกอย่างต้องเร่งรีบเพราะถ้ามันรู้ว่าเป็นเธอแม่กับน้องอาจจะตกอยู่ในอันตราย

ในระหว่างที่ลิฟท์กำลังเลื่อนลงชั้นล่างปรากฏว่าได้มีใครบางคนเดินเข้ามา เขาคนนั้นทำให้เธอตัวแข็งทื้อราวกับหิน โชคดีที่เธอใส่แมสกับแว่นเขาจึงจำเธอไม่ได้

"แต่วันนี้กูไม่ได้ตาฝาดจริงๆนะ กูเห็นผู้หญิงของมึงจริงๆ"

"มึงคงหลอน"

"หรือว่าผู้หญิงของมึงจะมีแฝด"

"ไม่หรอก ไอริสไม่ได้บอกกูว่ามีแฝด"

"งั้นกูคงตาฝาดไปเองแหละ"

ไอริสเขยิบไปอีกฝังแล้วพยายามก้มหน้าก้มตา กลัวว่าตินกับไทป์จะจำเธอได้

"แล้วมึงจะไปไหนต่อ"

"กลับสิ"

"นึกว่าจะไปหายัยแว่นนั่นซะอีก"

"กูไม่ได้พิศวาสยัยนั่นทำไมกูต้องไปหา คนเดียวที่อยู่ในใจของกูคือไอริสเท่านั้น!!"

ไอริสตัวแข็งทื่อราวกับโดนคำสาป เธอดีใจที่วันนี้ได้เข้าไปอยู่ในใจของเขาแต่ลึกๆแล้วกลับรู้สึกกลัว หากวันหนึ่งทุกอย่างมันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคิด เขาจะยังรู้สึกดีกับเธออยู่ใช่ไหม

+++++++++++++++++

หลังจากไปดื่มกับไทป์ที่คอนโด ตินก็บึ้งรถมาที่บ้านของริสาทันทีเพราะเขามีเรื่องข้องใจตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คนที่ปล่อยรูปพวกนั้นต้องเป็นยัยแว่นแน่ๆ!

อยากได้เขาจนตัวสั่นถึงขั้นทำอะไรสกปรกๆแบบนี้เชียวหรอ รู้จักเขาน้อยไปซะแล้ว

แอ๊ดดด~

"พะ..พี่ติน!!"

"ไง ตกใจหรอที่เห็นฉัน" ตินแสยะยิ้มด้วยสายตาวาวโรจน์แล้วผลักริสาเข้าไปในบ้านจนเธอล้มคว่ำลงกับพื้น "เมื่อวานฝีมือเธอใช่มั้ย!!"

"ระ..เรื่องอะไรคะ"

"ก็เธอแอบถ่ายรูปตอนที่ฉันพาเธอไปที่ห้างไง เธอกะจะทำอะไรห้ะริสา!เธออยากให้ฉันเลิกยุ่งกับไอริสแล้วหันมาชอบเธอสินะ!!" ตินกระชากร่างบางขึ้นมา

"ปะ..เปล่านะ สาไม่ได้เป็นคนทำ"

"ถ้าเธอไม่ได้ทำแล้วใครทำ!มีแค่เธอกับฉันเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้"

"สาไม่รู้จริงๆค่ะ ให้สาบานตรงนี้ก็ได้ สาไม่รู้จริงๆ" ริสาไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับติน ในตอนนี้ตินไม่ต่างอะไรจากอสูรที่มันกำลังจะขย้ำเธอให้แหลกเป็นจุน

เธอไม่รู้จริงๆว่ารูปพวกนั้นมันปลิวว่อนโซเชียลได้ยังไงเพราะเธอเองคงไม่ได้ถอดจิตออกไปถ่ายรูป มันต้องมีผู้ไม่หวังดีแน่ๆที่ทำเรื่องแบบนี้แต่จะเป็นใครกันล่ะ

ตินบีบต้นแขนเล็กแรงขึ้นแต่ซักพักเขาก็ปล่อยริสาเมื่อเห็นว่าเธอเจ็บจนน้ำตาซึม ฉับพลันเขาก็มองไปเห็นกองข้าวของที่ซื้อให้ริสาเมื่อวาน มันยังกองอยู่ที่เดิม

"ทำไม่เอาไปเก็บ"

"สาไม่ยากได้ค่ะ"

"ไม่อยากได้ใช่มั้ย ได้!"

ตุ้บบ!!

เพล้งงง!!!