ถึงบ้านแล้วนี่แหละบ้านฉัน
"ผมนึกถึงวันแรกที่คุณบอกผมตอนเมาว่าบ้านคุณอยู่หน้าปากซอยก็จริงนะ"
"จริงเหรอตลกแหละอย่ามาอำฉันเล่นน่า"
"คุณยังบอกอีกนะว่าผมหล่อแถมยังพยายามลวนลามผมอีก"พศินพูดแล้วอมยิ้ม
"เหอะคุณจะพูดอะไรก็ได้นี่ฉันจำไม่ได้"
"ว่าแต่เรายังไม่รู้จักชื่อจริงกันเลยนะ แนะนำอย่างเป็นทางการผมชื่อพศิน อรุณเวศ
ฉันชื่อนารา พิชญเสรี "น่าขำเนาะไปถึงไหนกันแล้วยังไม่รู้จักชื่อจริงกันสักที"
"ก็มันไม่มีโอกาสได้บอก ต่อไปคุณต้องเปลี่ยนเป็น
นารา อรุณเวศนะ"พศินอมยิ้ม
"เมื่อกี้คุณยิ้มเหรอ ฉันเห็น "
"อะไรของคุณเข้าบ้านได้แล้วดึกแล้ว"
"เวลาคุณยิ้ม หล่อมากเลยนะ
คนอะไรหน้าเดียวน่านิ่งทั้งวันไม่เมื่อยรึไง"
"อะไรของคุณเวลามีความสุขผมก็ยิ้มใครจะมานั่งยิ้มทั้งวัน"
"แปลว่าตอนนี้คุณมีความสุข ยิ้มบ่อยๆนะ
คุณหล่อมากฉันไปล่ะgoodnight"นาราก้มจุ๊บปากพศินแล้วลงจากรถโบกมือบ๊ายบายพศินแล้วเดินเข้าบ้า
