“ขอบใจนะจร้าเพื่อนร้ากที่มาส่งงงงง”
เสียงหวานติดจะยานครางพร้อมกับรอยยิ้มของพายถูกส่งให้ริชาเพราะหลังจากที่แยกย้ายกับเพื่อนๆ แล้วริชาก็ขับรถมาส่งเธอที่บ้าน
“ย๊ะแม่ขี้เมา!! บอกให้ดื่มน้อยๆ หน่อยเอาซะเมาเลยนะย๊ะ!” ริชาประชดพายไปหนึ่งดอกเพราะดูเหมือนว่าเพื่อนรักของเธอจะเมาได้ที่แล้ว
“ฉันไม่ได้เมาซะหน่อย.... ก็แค่ดื่มสนุกๆ กับเพื่อนอ่ะ.... ไม่ได้เจอพวกมันตั้งนาน คิดถึงทุกคนเลยอ่ะ” พายเอนหลังพิงไปกับเบาะนั่งฝั่งข้างคนขับพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าเพราะเธอรู้สึกสบายใจและมีความสุขมากๆ ที่ได้เจอเพื่อนเก่า
“พาย...”
“หื้ม??”
จู่ๆ ริชาก็เรียกเธอเสียงนิ่งๆ ก่อนที่พายจะหันไปตามเสียงเรียกแล้วเจอเข้ากับสายตาคมของริชาที่กำลังจ้องมองมาที่เธอพร้อมกับคำถามที่เอาพายถึงกับต้องดีดตัวออกจากเบาะนั่งทันที
“ใครคือไอ้เด็กบ้าวะ??”
“ห๊ะ!! กะ... แก.... แกไปเอาชื่อนี้มาจากไหน??” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเล็กน
