“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร?”
“อะไรของนาย?”
หลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันแสนยาวนานมาด้วยกันทั้งคืนเวย์ที่ตื่นทีหลังพายอยู่ดีๆ ก็เอ่ยถามประโยคชวนงงจนทำเอาคิ้วเรียวของคนเพิ่งตื่นขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม
“ก็ไอ้คนที่รับโทรศัพท์ของเธอตอนที่ฉันไปค่ายไง” และแล้วความงงงวยก็หายไปเพราะคนที่เวย์ถามถึงน่าจะหมายถึงสายฟ้าหรือฟ้ารดาเพื่อนสาวของเธอนั่นเอง เพราะคืนนั้นริชาบอกกับเธอว่าสายฟ้าเป็นคนรับสายของเวย์
“นายจะรู้ไปทำไม เขาจะเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวกับนายป่ะ!” คิ้วเรียวเลิกสูงอย่างยียวนพร้อมกับก้าวขาตั้งท่าจะลงจากเตียงแต่ฝ่ามือหนาของเวย์กลับคว้าเอวของเธอไว้ก่อนทำให้ร่างบางที่เปลือยเปล่าลอยละลิ้วลงมานอนแมะอยู่ที่อกแกร่งของเขา
“พายอย่ากวนตีน! บอกมา!” เสียงทุ้มกดต่ำพร้อมกับสายตาคมที่จ้องเธอเขม็ง แต่ร่างบางที่อยู่บนอกของเขากลับไม่เกรงกลัวสายตาของเขาเอาซะเลย แถมเจ้าตัวยังพูดจากวนประสาทกลับอีก
“แล้วทำไมฉันต้องบอ
