พ่ายรักร้ายนายแฟนเด็ก

11 : ซื้อผมอีกคืนไหม?

พายถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปเปิดประตูแต่เธอเปิดเพียงแค่นิดเดียว

“มีอะไรพัต?” เอ่ยถามออกไปเมื่อเห็นน้องชายยืนอยู่หน้าห้อง

“อ้าว... คิดว่านอนไปแล้ว... จะถามว่าพี่มีกรรไกรป่ะ? ของผมไม่รู้มันหายไปไหนอ่ะ”

“ไม่มีอ่ะ พัตลองไปดูในครัวละกันเหมือนจะมีอยู่ในลิ้นชักนะ”

“อ้อ โอเค... ว่าแต่พี่เห็นไอ้เวย์บ้างป่ะ มันบอกจะไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่รู้หายหัวไปไหน”

“อ้อ... พี่ให้เขาไปเข้าในห้องของพัตน่ะ... พอดีห้องน้ำข้างบนมันเสีย”

“อ้าวเหรอ... โอเคๆ ผมไม่กวนละ”

พัตพยักหน้าตอบกลับก่อนจะเดินลงบันไดไป พอพ้นสายตาของน้องชายพายก็ลอบถอนหายใจออกมาพลางหันหน้ากลับมามองคนที่ยังนั่งอยู่ในห้องของเธอ แต่เธอก็ต้องตกใจเพราะไม่รู้ว่าเวย์เดินมาประชิดตัวเธอตั้งแต่เมื่อไรแถมตอนนี้ยังยันแขนทั้งสองข้างไว้กับประตูอีกต่างหาก

“ทะ... ทำอะไรของนาย... อื้อออ” เสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอเพราะริมฝีปากร้อนของเวย์ทาบทับลงมาบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ พร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นมาประคองใบหน้าของเธอไว้ก่อนจะบดเบียดโลมเลียไปบนกลีบปากชื้นอย่างเอาแต่ใจเหมือนเขากำลังลงโทษเธออยู่ยังไงยังงั้น แต่รสจูบที่เขามอบให้แบบไม่ได้ตั้งตัวนั้นแม้เธอจะไม่ได้เต็มใจรับมันแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทำให้เธอรู้สึกหัวโล่งอย่างบอกไม่ถูกแถมยังรู้สึกมวนท้องแปลกๆ อีกด้วย

พายพยายามตั้งสติแล้วขัดขืนด้วยการทุบลงไปที่อกของเขาแรงๆ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเพราะยิ่งเธอขัดขืนเขาก็ยิ่งรุกหนักขึ้นและก็เหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้ปลายลิ้นร้อนแสนร้ายกาจของเขาแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอได้แทน ริมฝีปากหยักได้รูปของเวย์ขยับปรับเปลี่ยนองศาเพื่อมอบจูบแสนเร้าร้อนให้กับเธอพร้อมกับมือสากอีกข้างหนึ่งที่ค่อยๆ ลูบไล้ต้นขาขาวของเธอไปมาด้วย สัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ทำเอาพายเริ่มไม่เป็นตัวเอง ปลายลิ้นร้อนตวัดรัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กของเธอเพื่อช่วงชิงความหอมหวาม อีกทั้งยังดูดดึงอย่างแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ

“อื้ออออ...” เสียงหวานครางอู้อี้ดังออกมาเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสจากฝ่ามือร้อนที่ลูบวนบนผิวเนื้ออ่อนนุ่มของเธอภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำก่อนที่มันจะค่อยๆ เลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆ พายสะดุ้งทันทีที่ฝ่ามือของเวย์เลื่อนมาจนถึงขอบชั้นในตัวจิ๋ว ก่อนที่เธอจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักเขาออกห่างพร้อมกับหอบหายใจถี่

“ยะ... หยุด!!”

เวย์หยุดการกระทำทุกอย่างลงพร้อมกับจ้องมองในตาสีน้ำตาลเข้มของเธอนิ่ง ก่อนที่เขาจะก้มลงมากดจมูกโด่งลงบนแก้มของเธอและเป็นฝ่ายเปิดประตูห้องและเดินจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

พายทรุดตัวนั่งลงบนพื้นห้องพร้อมกับมือข้างหนึ่งที่ยกขึ้นมาทาบลงบนอกข้างซ้ายของตัวเองไว้และสัมผัสได้ถึงเสียงของหัวใจที่เต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ.......

............................

เวย์หลังจากที่เดินกลับออกมาจากห้องของพายเขาก็เดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางบ้านที่มีพัตและเพื่อนของเขานั่งทำงานกันอยู่

“มึงไปเข้าห้องน้ำหรือไปล้างไส้หายไปซะนานเลย” ครามเอ่ยแซวเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินกลับมา แต่เวย์กลับทำเพียงไหวไหล่เบาๆ พร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ริมฝีปากชื้นที่แตะขอบแก้วเย็นเฉียบนั้นยกยิ้มบางๆ เพราะเขากำลังนึกถึงรสสัมผัสจากริมฝีปากหวานของพายและเขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าริมฝีปากอวบอิ่มของเธอนั้นมันทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าเธอกำลังทำให้เขาลุ่มหลงและโหยหาแต่เธอเพียงคนเดียว

“เป็นเหี้ยอะไรของมึง นั่งยิ้มอยู่ได้?” พัตที่เห็นว่าเวย์เอาแต่อมยิ้มอยู่คนเดียวเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันจนยุ่ง

“เปล่า... ว่าแต่บ้านมึงมีเบียร์ไหม?” เวย์ไม่ตอบแต่กลับถามคำถามกับเขาแทน

“ไอ้สัสงานไม่ทำหาแต่เรื่องแดกนะมึงน่ะ”

“เออ!! กรูก็อยากเหมือนกัน” เซฟสมทบขึ้นมาอีกคน

“กูด้วย!! พักสมองก่อน หัวสมองกูใช้งานหนักเกินไปแล้ว” ครามก็ด้วยอีกคน คำพูดของเพื่อนทำเอาพัตถึงกับกรอกตามองบนทันทีก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัวแล้วหยิบเบียร์กระป๋องออกมาจากตู้เย็นสี่กระป๋อง จากนั้นก็เดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้ววางกระป๋องเบียร์ลงบนโต๊ะตรงหน้าเพื่อนๆ ของเขา

“เอ้าแดกๆ เข้าไปจะได้รีบทำงานให้เสร็จๆ” พัตว่าพลางนั่งลงกับพื้นพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นกระดกพร้อมๆ กับเซฟและคราม ส่วนเวย์นั้นเขามองเบียร์ในมือพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก….

สี่หนุ่มนั่งทำงานกันไปดื่มไปกันไปและจากเบียร์สี่กระป๋องตอนนี้กลับมีกระป๋องเปล่าวางเกลือนเพราะเวย์กดสั่งซื้อเพิ่มให้คนเอามาส่งถึงหน้าบ้านของพัต และตอนนี้ก็เหมือนเซฟและครามรวมถึงพัตจะเริ่มเมากันแล้วด้วย

“ตรงนี้เอาไงดีวะ? สมองกูมึนไปหมดแล้วเนี้ย พวกมึงช่วยคิดหน่อยสิ” เซฟว่าพลางจรดปลายดินสอลงบนกระดาษร่างแบบที่พวกเขากำลังช่วยกันระดมสมองออกแบบตึกเพื่อทำโปรเจ็คส่งอาจารย์ แต่คนวาดตอนนี้กลับตาเยิ้มจนใกล้จะปิดเต็มทน ส่วนครามที่ถือแท็บเล็ตอยู่ก็วางมันลงบนโต๊ะ

“กูไม่ไหวแล้ว มึนหัวชิบหาย... คืนนี้กูนอนบ้านมึงนะไอ้พัต” ครามแนบหน้าตัวเองลงกับโต๊ะตัวเล็กหน้าโซฟา สายตามองกวาดไปบนพื้นที่ตอนนี้มีกระป๋องเบียร์เปล่าวางอยู่เกือบสามสิบกระป๋องได้

“กูด้วย... ขับรถไม่ไหววะ” เซฟเองก็ด้วย พัตที่เห็นสภาพเพื่อนก็ส่ายหน้าไปมาก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่กลับเซเล็กน้อย

“แล้วมึงอ่ะไอ้เวย์จะนอนนี่หรือจะกลับ?” พัตหันไปถามเวย์ที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา

“นอนนี่... กูขี้เกียจขับรถกลับ... คอนโดกูอยู่ไกล” เสียงทุ้มตอบกลับมาพลางยกเบียร์ขึ้นดื่มด้วยท่าทางสบายๆ และมีเขาคนเดียวที่ไม่ได้ดูเมาเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ

“เออ!! งั้นก็ตามกูมา กูง่วงแล้วเรื่องงานพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” ว่าแล้วเจ้าของบ้านก็เดินนำหน้าเพื่อนสนิทขึ้นไปบนชั้นสอง....

สี่หนุ่มเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนสองห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของพายโดยมีโถงบันไดกั้นกลางส่วนห้องของเขาอยู่อีกฝากหนึ่งตรงมุมของบ้าน ก่อนที่พัตจะจัดแจงให้เพื่อนได้พักผ่อนกัน

“มีสองห้องว่างอยู่... พวกมึงเลือกเอาละกันว่าจะนอนห้องไหน”

“กูขอนอนคนเดียวเพราะไม่ชอบนอนกับใคร” เวย์รีบแทรกขึ้นมาก่อน จากนั้นเจ้าตัวก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องตรงหน้าไป เซฟกับครามมองหน้ากันก่อนจะกอดคอกันเดินเข้าไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆ แทน พัตยืนมองเพื่อนเดินเข้าห้องกันหมดแล้วจากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไป.......

......................

กลางดึก....

ร่างสูงใหญ่เดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าของพายก่อนจะใช้กุญแจสำรองที่แอบหยิบติดมือมาไขมันและเปิดมันเข้าไป ขายาวๆ ก้าวมาหยุดยืนข้างเตียงนอนภายในห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงสลัวจากด้านนอกที่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาเท่านั้น

เวย์ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงฝ่ามือหนายื่นไปเกลี่ยเส้นผมดำขลับของคนที่หลับสนิทอยู่อย่างเบามือ ตั้งแต่ที่ได้จูบเธอเมื่อช่วงค่ำมันก็ทำให้เขาแทบคุมตัวเองไม่อยู่ ปลายนิ้วหนาเกลี่ยไล้ไปบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ พร้อมกับยกยิ้มบางๆ

“เธอผิดเองนะพายที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้...” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาแผ่วเบาก่อนที่เวย์จะแทรกตัวขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับรั้งร่างบางให้ขยับเข้ามาในอ้อมกอดของเขาด้วย

“อื้อออ” พายขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดและไม่สบายตัว ก่อนที่เปลือกตาของเธอจะค่อยๆ เปิดขึ้น

ภายในความมืดและเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจ พายที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นยื่นมือไปจับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่นอนอยู่ข้างๆ เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในความฝันหรือความจริงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้ฝันถึงเวย์กัน

“ไอ้เด็กบ้า.... ตามมาหลอกหลอนถึงในฝันเลยเหรอเนี้ย”

เสียงหวานพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง เวย์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดขำออกมาเพราะเธอแยกไม่ออกระหว่างความจริงกับความฝัน มือหนายื่นไปจับใบหน้าหวานของพายก่อนจะเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นมาพลางประกบริมฝีปากร้อนชื้นของตัวเองลงไปบนกลีบปากอวบอิ่มของเธอ พร้อมกับขบเม้มเบาๆ ก่อนจะผละออกอย่างเชื่องช้าอ้อยอิ่ง

“ทีนี้รู้หรือยังว่าฝันหรือว่าความจริง” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็ก พายที่ได้ยินและรับรู้ถึงสัมผัสที่เกินไปกว่าจะเป็นความฝันได้ก็ลืมตาตื่นเต็มตา มือบางยื่นไปกดเปิดโคมไฟหัวเตียงก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง เวย์เองก็นอนตะแคงมองหน้าเธอแขนข้างหนึ่งยันหัวของตัวเองไว้พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“นะ... นาย!! เข้ามาในห้องฉันได้ไง!!”

“จะเสียงดังทำไมอยากให้ไอ้พัตได้ยินหรือไง?” สิ้นเสียงของเวย์พายก็ยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองทันที เวย์เองก็ยิ้มขำกับท่าทางของเธอก่อนที่เขาจะรั้งแขนของพายไว้เพราะเธอตั้งท่าจะลุกออกจากเตียงพลางกระชับกอดเธอไว้จนแน่น

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กบ้า!!” พายดิ้นขลุกขลักไปมาอยู่ในอ้อมกอดแกร่งแต่ก็ไม่กล้าโวยวายเสียงดังเพราะกลัวว่าพัตที่อยู่ห้องไม่ไกลจากเธอมากนักจะได้ยินเข้า

“ถ้าเรียกฉันว่า...เด็ก... อีกคำเดียวฉันจะปล้ำเธอให้ยับเลยคอยดู!!” เสียงเข้มถูกเค้นออกมาทำเอาพายที่ดิ้นไปมาหยุดทันทีพร้อมกับจ้องหน้าของเวย์เขม็ง

“ปล่อย!!”

“ไม่ปล่อย”

“ก็บอกให้ปล่อยไงไอ้บ้าเอ้ย!!”

“จะนอนนิ่งๆ ให้ฉันกอดเป็นหมอนข้างหรือว่าจะนอนใต้ร่างของฉันเลือกเอา!!” น้ำเสียงดุดันแฝงไปด้วยความจริงจังและสายตาแน่วแน่ของเขาบอกให้เธอรู้ว่าเขาทำจริงอย่างที่พูดแน่ พายเม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนที่เวย์จะเอ่ยบางคำออกมาที่ทำเอาพายถึงกับถลึงตาใส่เขา

“หรือว่าอยากซื้อฉันอีกสักคืน?” น้ำเสียงยียวนชวนโมโหของเวย์ทำเอาพายถึงกับโกรธจัด

“พูดบ้าอะไรของนาย!!”

“ก็คืนนั้นเธอจ่ายเงินให้ฉันไม่ใช่เหรอ แถมให้ซะเยอะด้วย... แสดงว่าฉันทำดีถึงใจเธอใช่ไหม หื้ม?”

“หุบปากไปเลยนะ!! ฉันก็แค่เมาไม่รู้อะไรทั้งแหละ แล้วอีกอย่างนายเองก็ทำงานแบบนั้นไม่ใช่เหรอ... มันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับนายไม่ใช่หรือไงที่จะนอนกับลูกค้าเพื่อแลกเงินน่ะ” พายเงยหน้าขึ้นมองเวย์ ส่วนเวย์เองก็จ้องหน้าเธอนิ่งพลางคิดไปถึงเงินก้อนนั้นที่เธอทิ้งไว้ให้เขา ก่อนที่มุมปากจะยกยิ้มแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธในสิ่งที่เธอคิด เพราะเขาเองก็ขี้เกียจจะอธิบายให้เธอฟัง

“แล้วถ้าฉันขายจริงๆ เธออยากจะซื้ออีกสักคืนไหมหละ” คำถามสุดกวนพร้อมรอยยิ้มแสนยียวนถูกเอ่ยออกมาอีกครั้ง

“มันจะไม่มีครั้งที่สองแน่นอน!!.... แล้วตอนนี้นายก็ออกไปจากห้องของฉันได้แล้ว!!”

“ไม่ไปเพราะคืนนี้ฉันจะนอนที่นี่” เวย์ว่าพลางกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้นพร้อมกับยักคิ้วกวนไปด้วย

“เวย์!!” พายกัดฟันกรอดเพราะเธอแทบจะหมดปัญญาไล่เขาออกจากห้อง

“ครับ” ยกยิ้มมุมปากยียวนกวนประสาทสุดๆ

“ไอ้เด็กบ้า!!”

“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่างเรียกฉันว่าเด็ก... เพราะฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ!”

“ไอ้... !!”

“หยุด!! ถ้าไม่หยุดฉันจะปล้ำเธอจริงๆ” เวย์รวบข้อมือเล็กที่ยกขึ้นตั้งท่าจะทุบเขาพร้อมกับน้ำเสียงเย็นเหยียบของเขา พายเองก็หยุดทุกการกระทำพร้อมกับนอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของเขา ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกดีเวลาอยู่ในอ้อมกอดนี้ของเขาทั้งที่ไม่ควรจะมีความรู้สึกแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ

“นอนนิ่งๆ แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ” น้ำเสียงดุดันเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนนุ่มนวลจนเจ้าตัวเองก็แทบจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้เลย........