เกมกีฬาดำเนินไปอย่างเข้มข้น ผลัดกันรุกผลัดกันรับจนจบเกมและสุดท้ายทีมคณะของของเวย์ก็คว้าชัยชนะไปได้
หลังจากจบเกมเวย์และเพื่อนๆ ก็เดินออกมาจากสนามพร้อมกับเสียงเชียร์ที่ยังคงดังกระหึ่มแต่พายที่นั่งดูอยู่กลับสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับเวย์เพราะก่อนหน้านี้เจ้าตัวล้มในสนามแต่เขาก็ยังคงเล่นต่อได้จนกระทั่งตอนนี้ที่ดูเหมือนว่าเวย์จะเจ็บขาเข้าให้แล้ว
“เหมือนหมอนั่นเจ็บขาหรือเปล่า?” เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาเหมือนพูดลอยๆ แต่สายตาของเธอกลับจ้องมองไปยังเวย์ที่กำลังเดินพูดคุยออกมากับเพื่อนๆ
“น่าจะใช่นะ ก่อนยิงประตูเห็นเขาล้มด้วย.... ทำไม? เป็นห่วงเขาว่างั้น?” ริชาตอบกลับพายพร้อมกับสายตาล้อเลียนเพราะตอนนี้ดูเหมือนพายจะเป็นห่วงเวย์อยู่ไม่น้อยแต่เจ้าตัวนั้นเก็บอาการเก่ง
“ห่วงอะไรเล่า! ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่เห็นหมอนั่นเดินกะเผลกเหมือนเจ็บขา”
“จร้าาาา... ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง” ริชาว่ายิ้มๆ ก่อนจ
