พ่ายรักร้ายนายแฟนเด็ก

10 : ไม่ทักกันหน่อยเหรอ?

พายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นน้องชายและเพื่อนอีกสองคนกำลังนั่งทำงานกันอยู่ที่โซฟากลางบ้าน ก่อนที่พัตจะหันมาเห็นเธอและเป็นคนลุกเดินเข้ามาหา

“อ้าวพี่มาแล้วเหรอ”

“อือ”

“สวัสดีครับพี่พาย” และตามมาด้วยเสียงของสองหนุ่มอย่างเซฟและครามที่เอ่ยทักทายเธอพร้อมกับรอยยิ้มหวานตามแบบฉบับผู้ชายขี้เล่น พายเองก็ยิ้มตอบก่อนจะยื่นถุงของกินที่เธอซื้อมาไปให้พัตถือ

สองพี่น้องเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารใส่จาน

“ไปกินปิ้งย่างกับพี่ชามาเหรอ?” พัตเอ่ยถามพี่สาวในขณะที่ทั้งคู่กำลังช่วยกันแกะอาหารใส่จาน พายเองก็ตอบกลับแต่ไม่ได้ละจากของตรงหน้าเลย

“อืม ไปกับริชาแล้วก็พี่นนท์ด้วย” สิ้นเสียงของพายพัตก็ชะงักมือพร้อมกับหันไปมองหน้าพี่สาวด้วย

“ยอมใจอ่อนให้เขาแล้วว่างั้น?” พัตเอ่ยถามออกไปเพราะเขาเองก็รู้ดีว่าชานนท์ตามจีบพายอยู่ แต่ดูเหมือนพี่สาวของเขาจะไม่ยอมเล่นด้วยเอาซะเลย แต่วันนี้กลับไปกินมื้อเย็นด้วยกันเลยทำให้พัตแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อย

“ใครบอก... ก็แค่ไปกินข้าวเย็นด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก”

“แล้วเขาก็มาส่งด้วยงั้นสิ?” น้องชายยังคงถามไม่หยุด

“อื้ม... ก็มาส่งพี่ก่อนแล้วก็เลยไปส่งริชาด้วย” พายเองก็ยังคงก้มหน้าก้มตาจัดการกับของตรงหน้า แต่พัตที่มองดูเธออยู่นั้นกลับถามคำถามบางอย่างเพื่อลองหยั่งเชิงพี่สาวดู

“เขาก็ดูโอเคนะ ทำไมพี่ไม่ลอง....”

“พี่ยังไม่พร้อม” พายไม่รอให้พัตพูดจบเธอก็แทรกขึ้นมาพร้อมกับเงยหน้ามองน้องชายของตัวเอง พัตเองพอเห็นแววตาของพี่สาวเขาก็พยักหน้าเข้าใจเพราะเขารู้ดีว่าพี่สาวของเขาเจ็บช้ำมามากแค่ไหน....

พายและพัตเดินกลับออกมาจากครัวแต่แล้วเธอก็ต้องชะงักเท้าไว้เพราะสายตาของเธอดันไปสบเข้ากับคนมาใหม่ที่นั่งรวมกลุ่มอยู่กับเพื่อนของพัตเข้าพอดี และนั้นก็ทำเอาจานที่เธอถืออยู่ในมือแทบหล่นเลยเดียว

"อ้าวไอ้เวย์ไหนมึงว่าจะไม่มาไง แล้วไหงโผล่หัวมาได้?" พัตเอ่ยถามเพื่อนสนิทของตัวเองทันทีที่เห็นหน้า พร้อมกับเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนจากนั้นก็วางจานอาหารลงบนโต๊ะ

"กูเสร็จธุระพอดีก็เลยมา" เวย์เองก็ตอบกลับพัตเสียงเรียบแต่สายตาของเขากลับมองเลยผ่านพัตไปยังพายที่ยืนอยู่ด้านหลังแทน พายเองเหมือนจะรู้ตัวว่าโดนมองเธอเลยเดินเอาจานไปวางบนโต๊ะก่อนจะขอตัวกลับขึ้นห้องของตัวเองโดยที่ไม่ได้ทักทายเวย์เลยแม้แต่คำเดียว

"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ" ว่าแล้วก็หมุนตัวเดินขึ้นชั้นสองไป

สายตาคมของเวย์มองพายจนลับตาก่อนจะหันกลับมาสนใจเพื่อนตรงหน้า

"ยังไงมึง...ไหนว่าไปทำธุระกับพี่ชายไง ทำไมเสร็จเร็วจังวะ?" เซฟเอ่ยถามเวย์ในขณะที่เจ้าตัวก็จิ้มลูกชิ้นเข้าปากไปด้วย

"ก็ไม่มีอะไรมาก... คุยเสร็จก็กลับ" เขาเองก็ตอบเพื่อนด้วยท่าทางสบายๆ จริงๆ แล้ววันนี้เขาไม่ได้มีธุระอะไรที่ไหนเลยด้วยซ้ำ แต่ที่ต้องบอกเพื่อนไปแบบนั้นเพราะว่าเขาไม่อยากให้พายรู้ว่าวันนี้เขาจะมาที่บ้านของเธอด้วย จากนั้นเขาก็รอเวลาจนคิดว่าเธอน่าจะกลับบ้านแล้วเขาถึงได้ขับรถมาที่บ้านตามที่อยู่ที่พัตเคยให้ไว้ และก็เป็นจริงอย่างที่เขาคิดเพราะดูเหมือนว่าพายจะตกใจไม่น้อยที่เห็นเขาแต่เพียงแค่เธอเก็บอาการเก่งก็เท่านั้นเอง.....

หนุ่มๆ นั่งคุยกันเรื่องงานโปรเจ็คที่จะทำส่งอาจารย์พร้อมกับร่างแบบอาคารไปด้วย เวย์ที่ในมือถือดินสอเขียนแบบอยู่นั้นแต่สายตาของเขากลับมองไปทางบันไดบ้านแทน ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“ไอ้พัตห้องน้ำบ้านมึงอยู่ตรงไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามเจ้าของบ้านที่กำลังนั่งตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคนถามเลย

“ถัดจากห้องครัว... หรือไม่ก็ข้างบนขึ้นบันไดแล้วเลี้ยวซ้าย”

“อือ”

ส่วนเวย์พอได้ฟังคำตอบขายาวๆ ของเขาก้าวเดินออกมาทันทีแต่แทนที่จะเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ถัดจากห้องครัวแต่เจ้าตัวกลับเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านแทน ขายาวเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่งที่มีป้ายเขียนไว้ชัดเจนว่าเป็นห้องของใคร พลางในใจก็นึกขำเพราะไม่คิดว่าเธอจะแขวนป้ายชื่อของตัวเองไว้หน้าห้อง ก่อนที่เขาจะมองเลยไปอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลก็เห็นอีกห้องที่มีชื่อของพัตติดอยู่ เวย์ยกยิ้มก่อนที่มือหนาจะยื่นไปเคาะประตูไม้สีขาวตรงหน้า.........

ทางด้านพายพอเธอกลับมาถึงห้องของตัวเองเธอก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวไม่รู้ว่าตื่นเต้นหรือว่าอะไรกันแน่ สายตาคมของเวย์ที่จ้องมองเธอนั้นยังฉายชัดในดวงตาของเธอ เพียงแค่เขามองเธอก็รู้สึกไม่เป็นตัวเองแล้ว

“พาย... ตั้งสติ! เรื่องคืนนั้นมันผ่านไปแล้ว” เสียงหวานพึมพำกับตัวเองก่อนที่เจ้าตัวจะถอนหายใจออกมาอีกครั้งแล้วลุกเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินเข้าห้องน้ำเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น พายที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวพร้อมกับผมยาวสลวยที่ถูกม้วนเก็บไว้อย่างดีเดินไปเปิดประตูเพราะเธอคิดว่าเป็นน้องชายที่มาเคาะห้อง

“ว่าไงพัตมีอะไร พี่กำลังจะ..... เวย์!!”

พายที่ก้มหน้าก้มตาจัดการกับสายคาดเอวของชุดคลุมอยู่นั้นต้องตกใจเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วพบว่าคนตรงหน้าไม่ใช่น้องชายของตัวเองอย่างที่คิดไว้ แถมคนตรงหน้ายังยืนส่งยิ้มมาให้อีกด้วย

“ดีใจจังที่จำชื่อผมได้....” เสียงทุ้มพร้อมรอยยิ้มมุมปากของเขามันทำให้พายรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไร ก่อนที่มือบางจะดันประตูห้องให้ปิดลงแต่เวย์กลับไวกว่าเขาใช้แรงที่มีมากกว่าเธอดันประตูให้เปิดออกแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องของเธอแทน พายที่เห็นแบบนั้นก็ถอยหลังกรูเลยทีเดียว

“ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอครับ”

“ทำอะไรของนาย!! ห้องของพัตอยู่อีกฝั่งหนึ่งโน่น นี่มันห้องส่วนตัวของพี่...ออกไปเดี๋ยวนี้!!”

พายรวบรวมสติตอบกลับเขาไปและเน้นย้ำคำว่า ...พี่... ดังๆ ให้เขาได้ยิน และหวังว่าสถานะพี่สาวเพื่อนอย่างเธอจะทำให้เขาเลิกทำตัวลุ่มล่ามแบบนี้กับเธอ แต่ดูเหมือนเวย์จะไม่ได้ฟังในสิ่งที่เธออยากจะสื่อเพราะขายาวๆ นั่นก้าวเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ พายเองก็ถอยหลังไปเรื่อยๆ เช่นกัน

“ทำไมพูดจาห่างเหินจังครับ.... คืนนั้นเรายังสนิทสนมกันอยู่เลย”

“พูดอะไรของนาย! แล้วถ้านายไม่มีธุระอะไรก็ช่วยออกไปด้วย!”

เวย์ไม่ตอบ กลับมีเพียงรอยยิ้มมุมปากที่แสนเจ้าเล่ห์ของเขาพร้อมกับก้าวเดินหน้าเข้าหาเธอไม่หยุดจนในที่สุดพายต้องยกมือขึ้นมาดันอกของเขาไว้

“หยุด!! หยุดเดี๋ยวนี้!! นายต้องการอะไรกันแน่!?”

มือเล็กดันอยู่ที่อกของเขาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าของเขาเขม็ง แต่เวย์กลับยกยิ้มแล้วตอบกลับคำถามของเธอด้วยน้ำเสียงยียวน

“ก็ไม่ได้ต้องการอะไร... แค่อยากมาทักทายพี่สาวของเพื่อนก็เท่านั้น”

“ถ้ารู้ว่าฉันเป็นพี่สาวของเพื่อนก็ช่วยกรุณาอย่าทำตัวลุ่มล่ามด้วย.... เพราะฉันเป็นพี่นาย!!”

“พี่ของฉันงั้นเหรอ?....” เวย์เว้นวรรคคำพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับพาย ก่อนที่เขาจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาพายถึงกับนิ่งไป “ฉันไม่นับผู้หญิงที่เคยอ้าขาให้ฉันเอาเป็นพี่หรอกนะ” พูดจบมือหนาก็ผลักร่างบางของพายให้ล้มลงไปนอนกับเตียงพร้อมกับที่เขาตามขึ้นไปคร่อมเธอไว้ พายที่ช็อกกับคำพูดของเขารีบสะบัดหน้าของตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ใต้ร่างของเขาซะแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้แต่พายรีบยกมือขึ้นดันอกของเขาไว้ซะก่อน

“หยุด!! หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กบ้า!! จะทำบ้าอะไร!! ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำลุ่มล่ามแบบนี้!!”

“เด็กบ้างั้นเหรอ? เด็กบ้าคนนี้ไม่ใช่เหรอที่เป็นผัวคนแรกของเธอน่ะ” ริมฝีปากหยักยกยิ้มร้ายกาจ แต่คำพูดของเขาทำเอาพายหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรือว่าอะไร

“หุบปากของนายไปเลย แล้วก็ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ไปฉันจะกรี๊ดให้คนมาช่วย”

“ก็เอาสิ... ถ้าอยากให้ไอ้พวกนั้นรู้ว่าเราสองคนเคยทำอะไรด้วยกันมาก่อนก็เอาเลย เพราะฉันไม่แคร์อยู่แล้วว่าใครจะรู้.... ว่าแต่เธอเถอะพร้อมจะแลกหรือเปล่า... อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าเธอพยายามทำนิ่งเพื่อกลบเกลื่อนว่าเราเคยรู้จักกันและลึกซึ้งกันขนาดไหนมาก่อนน่ะ ไม่อยากให้ไอ้พัตรู้ใช่ไหม... หื้ม?”

น้ำเสียงและสายตาของเวย์ดูเหนือกว่าพายไปซะทุกเรื่อง ทำเอาพายโมโหอยู่ไม่น้อย ใช่... !! เธอไม่กล้าแลกหรอก ใครจะอยากให้น้องชายตัวเองรู้ว่าตัวเองเคยนอนกับเพื่อนของน้องชาย

“ไม่สินะ... ไม่เห็นกล้าเหมือนคืนนั้นเลย คืนนั้นเธอยังอ่อยฉันอยู่เลย” เวย์ยกยิ้มเมื่อเห็นพายเอาแต่เม้มปากไม่ยอมพูดอะไรออกมา

“ใครอ่อยนายกัน ฉันไม่ได้อ่อยซะหน่อยไอ้เด็กบ้า!!”

“อ่อยไม่อ่อยเธอกับฉันก็ได้กันแล้ว หรือจะปฏิเสธ?... หรือว่าอยากรื้อฟื้นความทรงจำดี หื้ม?” เวย์ยกยิ้มร้ายอีกครั้งพร้อมกับสายตาของเขาที่มองต่ำลงไปบนเนินอกที่โผล่พ้นสาบเสื้อคลุมของพายออกมา พายเองก็มองตามสายตาของเขาก่อนจะรีบดึงกระชับเสื้อคลุมเข้าหากันแน่น

“พูดบ้าอะไรของนาย!! แล้วก็ลุกออกไปได้แล้ว!!”

“แล้วถ้าฉันตอบว่าไม่หละ... เธอจะทำอะไรฉัน?”

“เวย์!!... ลุกออกไป!!” พายเริ่มจะโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่ แต่เสียงดุๆ ของเธอที่เอ่ยออกไปนั้นกลับไม่ได้ทำให้ใครอีกคนกลัวเลยแต่มันกลับทำให้เขานึกขำซะด้วยซ้ำ แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะได้เริ่มทะเลาะกันอีก เสียงเคาะประตูห้องของพายก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงของพัตที่ตะโกนเข้ามา

“พี่พายนอนหรือยังพี่!!”

“เอาไงดีน้า....ไอ้พัตอยู่หน้าห้องด้วย เธอจะตอบมันกลับหรือจะให้ฉันตอบ?” ได้ทีเวย์ก็ยั่วโมโหพายหนักกว่าเดิม

“หุบปากไปเลย!!” พายเค้นเสียงรอดไรฟันใส่คนตรงหน้าก่อนจะใช้แรงที่เหลืออยู่ผลักเขาออก เวย์เองก็ยอมผละออกจากเธอแต่โดยดีแต่เขายังคงนั่งหน้ามึนอยู่บนเตียงของเธอ