Ali, Yasemin’den birkaç gündür haber alamıyordu. Genelde her gün kısa da olsa mesajlaşır, birbirlerine günlerinin nasıl geçtiğini sorarlardı. Ancak bu kez Yasemin’in sessizliği onu tedirgin etmişti. Onun, özellikle son günlerde yaşadığı zorlukları düşününce içinde kötü bir his belirmişti. Telefonunu eline aldı, Yasemin’i aramaya karar verdi. Çaldı… çaldı… ama kimse açmadı. Birkaç kez daha denedi fakat her seferinde aynı sonuçla karşılaştı. İçine sanki bir taş oturmuştu; derin bir nefes aldı ve Yasemin’in abisi Karan’ı aramaya karar verdi. İki kez çaldıktan sonra Karan telefonu açtı.
Karan’ın sesi her zamanki gibi sakin değildi; karamsar bir tını vardı tonunda, beklenmedik bir karamsarlık. Ali, bu tedirginliği fark ederek biraz daha dikkatli konuştu.
“Karan abi? Merhaba, ben Ali… Yasemin
