รถยนต์จอดเทียบ พินนรินทร์ก้าวลงมา เร่งฝีเท้าเข้าสู่ตัวบ้านแล้วเข้าห้องนอน กวาดข้าวของในห้อง หยิบทุกอย่างขวางจนแตก ตามด้วยเสียงกรีดร้อง พิมพิมลตรงเข้ามาหาบุตรสาว ไขกุญแจเปิดประตู เพล้ง! คนเป็นแม่หยุดเท้า จ้องมองลูก เห็นน้ำตาอาบใบหน้า เธอเดินเข้าไปหา กอดลูกสาวไว้แน่น “เกิดอะไรขึ้นพิน ทำไมลูกเป็นแบบนี้!” เธอถามเสียงสั่น “นังมายา นังนั่นมันมายาสาไถ พี่เจตทิ้งพินกลางงาน เพราะมัวแต่ตามหึงมัน พินอาย พินเจ็บ คนทั้งงานนินทาพินกันหมดแล้ว ทำไมพี่เจตถึงได้ทำกับพินแบบนี้!” พินนรินทร์ปิดหน้าปล่อยโฮ ทรุดกายกับพื้นแล้วสะอื้นออกมา จักรินทร์ติดตามมาอีกคน มองแม่ลูกกำลังโอบกอดสีหน้าเครียด บุตรสาวไม่ได้มีอาการแบบนี้มานาน อะไรทำให้พินเกรี้ยวกราดขนาดนี้อีก “คุณพิม เกิดอะไรขึ้น” เขาถามภรรยา สีหน้าเครียด “เจตทิ้งพินไว้ที่งานเลี้ยงบริษัทค่ะคุณจักร” “อะไรนะ!” จักรินทร์กัดฟันขบกรามไม่พอใจ “เดี๋ยวเรื่องนี้ผม