มายาก้าวลงบันไดในช่วงเช้า แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ตักทานอย่างฝืดคอ ก่อนรวบช้อนแล้วเดินออกมาด้านนอก เห็นคนขับรออยู่ก่อนแล้ว เปิดประตูขึ้นนั่ง ระบายลมหายใจ เมื่อมองดูแล้วไม่เห็นรถของพี่เจตเลย ดูท่าคงไปค้างคืนที่นั้นจริง ๆ ระหว่างเส้นทางเหม่อมองวิวด้านนอก จนกระทั่งรถจอดลง
มายาลงมา สาวเท้าไปยังลิฟท์เพื่อขึ้นชั้นบน เมื่อถึงโต๊ะทำงานวางกระเป๋า ดูเหมือนพี่เจตยังไม่ได้เดินทางมาเลย ไม่นานนักได้ยินเสียงฝีเท้า สองร่างเดินเคียงกันมา พินนรินทร์ควงแขนแฟนหนุ่ม มาหยุดยืนตรงหน้าห้อง แล้วยิ้มเยาะ มายามองดูแววตาว่างเปล่า
“หยามานานแล้วเหรอ” เจตนิพนธ์เอ่ยทัก
“มาเมื่อสักครู่ค่ะ”
“เดี๋ยวเข้ามาหาพี่ที่ห้องหน่อยนะ พอดีมีเรื่องอยากคุยด้วย”
“ได้ค่ะ” เธอตอบรับ
ประตูห้องเปิด เขาเดินหายไปกับแฟนตัวเอง มายาหย่อนกายลงตามเดิม เก็บความรู้สึก กดมันไว้ภายในหัวใจ ยิ่งเธอแสดงออกถึงความไม่พอใจมากเท่าไหร่ นั้น
