ADARINA (PART 2)

KABANATA 2

Bumaba na ako at pumunta ulit kay Fraud.

"Fraud," tawag ko sa kanya at tumingin naman ito sa akin.

"Miss, I’m sorry but I really don't know what you're talking about, I'll assure you, I don't know you, I really don’t know you,” he continually said na kinapikit ko.

Kaya ko ‘to, sambit ko sa utak ko na kinahinga ko muna nang malalim bago nagsalita, "Just listen, Fraud, please,” I said habang pilit na nagsasalita kahit nahihirapan ako.

Tinitigan niya lang ako bago siya yumuko at magsalita, “Fine,” tanging naging tgon niya sabay baling na sa akin.

"You were in New York before,” umpisa ko rito.

Hindi ko alam kung maniniwala siya pero kailangan kong gawin ang lahat para maikwento sa kanya kung sino talaga ako sa buhay niya.

“You went there for some certainties,” tuloy ko, “I let you go there because Mr. Lee's company needed you so badly.”

Nakikita ko sa reaksyon niya na naguguluhan siya.

“But when you're about to land here, something happened unexpectedly,” gumaralgal na ang boses ko nang maalala ko na naman ang nangyari na iyon, “Your plane, where you are one of the passenger, suddenly explode," napaluha na ako dahil sa expression na nakikita ko sa kanya, expression na ayaw maniwala, "I thought you're dead!" I said as I gasped, "But I was wrong when I saw you, hindi lang ako, pati si Daddy at si Frolic na kakambal mo ay nakita ka sa Mall," I said.

"Miss, are you insane?" tanong niya sa akin habang medyo natatawa, "Do you think maniniwala ako sa mga sinasabi mo?"

Nasaktan ako sa mga sinabi niya.

Hindi ko kasi alam na ganoon ang magiging reaksyon niya.

Akala ko kasi ay may maaalala siya kahit papaano.

"Fraud, listen, I don't know what happened to you. Hindi ko alam kung bakit hindi mo ako makilala at maalala,” gusto kong hawakan ang mga kamay niya ngunit natatakot ako na baka hindi niya ako payagan, “Pero hindi ako nagbibiro, I'm serious, I am your fiancée, " mahina at nahihirapan kong sambit sa kanya.

"What?!" gulat niyang tanong na kinatango ko rito nang dahan-dahan, "What are you talking about?" muli na naman siyang nagtanong.

"She's right," napatingin kami pareho ni Fraud sa nagsalita.

It's Frolic.

"It's me, twin, it's me, Ral," he said.

Napatingin naman sa kanya si Fraud, "Kamukha kita," Fraud said.

"Yeah, because I'm your twin brother,” he said na kinamaang naman ni Fraud dito.

“Hah?” alam ko talagang nahihirapan siyang paniwalaan ang lahat ng ito.

“And this girl behind me,” turo sa akin ni Frolic, “She is your fiancée, she's serious, twin," Frolic said.

Napapamaang na lamang si Fraud sa mga naririnig niya, "I don't know what you're talking about, I don't even know you, please, go away," he said as he pushes us na mas kinaiyak ko dito.

"Godd*mn it! Papaalisin mo kami without even listening to us?!” singhal na dito ni Frolic, “Anong klase ‘yan, Dude?" tanong nito dahilan para hawakan ko na siya sa braso niya at pigilan sa ano pa mang pwede niyang masabi.

"Frolic,” tingin nito sa akin, “Let’s just go,” I said sabay tingin ko kay Fraud at, "I'm sorry for we wasted your time," I said sabay tumalikod na rito.

Sumunod naman na si Frolic.

Pinagbuksan niya ako ng pinto at pinagsarhan din, pagkatapos ay sumakay na rin siya at umalis na kami.

Walang imikan ng nasa loob na kami ng sasakyan niya, "Let's get you home," tanging sambit niya sa akin.

I shook my head, "I don't want to go home, Frolic," I said na kinatingin niya sa akin.

"Ada.."

"Please…” pagmamakaawa ko rito, “Just take me anywhere else, just don't bring me home yet, please?" I said na tumingin pa sa kanya.

“Okay,” he nodded, "Where do you want to go?" sabay tanong nito sa akin.

"Bring me to your place, Dj," tanging naisagot ko lang pagkatapos ay sumandal ako sa upuan nang patagilid habang nakaharap sa kalsada.

Ayoko pang umuwi.

Ayoko pa at baka mas masaktan lang ako dahil mag-iisip lang ako sa bahay.

FROLIC'S POV

We are heading our way to my condominium.

I always look at her because she's not talking nor opening any conversation to talk with.

Ayoko din namang mag-open ng kahit ano because I respect her, but I saw her get her inhaler tapos nag-sob.

I am really worried about her kaya naman I ask her kahit na alam kong hindi siya sasagot, "Hey," tawag ko sa kanya.

Umayos naman siya nang pagkakaupo at humarap sa akin but I saw her wiped her cheeks nang palihim, maybe she's crying bago siya humarap sa akin.

"m?" tanging naisambit lang niya sa akin.

"Are you okay?" I asked.

She just stared at me.

Bumaling ito ng tingin sa akin, "Am, yeah, I'm fine," she said, masyadong matipid.

Hindi na ako nagtanong pa kahit sinabi niyang okay siya but I know she's not and I just keep my mouth shut. Ayokong mag-create ng hindi namin ika-o-okay niya.

Nang makarating na kami sa parking ng condominium na tinitirhan ko ay pinagbuksan ko siya ng pinto at bumaba. Pagkatapos ay sabay kaming pumanik sa room ko gamit ang elevator.

Nang nasa loob na kami ay nauna siyang pumasok, naupo sa couch at nagtalukbong ng unan.

Sanay na kasi siya since nakakapunta naman na siya dito lalo na kapag after dates namin sa labas, dito kami dumideretso para mag-home dates naman kasi mas prefer ko ang home dates kaysa lumalabas kami para kumain sa mga restaurants.

Sa home dates kasi may privacy kayo unlike sa labas na maraming tao, wala, kaya naman I do really prefer home dates than anything.

"Ahm, you want something to eat?” tanong ko sa kanya, “I will cook for you, just say whatever you want," I told her.

Nagtanggal siya ng unan at humarap sa akin, "I'm not hungry, DJ," she just said, as usual, napakatipid na naman niya.

Binaba ko muna ang mga gamit namin at lumapit sa couch.

Naupo ako sa tabi niya.

Tumingin ako sa kanya at gayundin naman siya sa akin. Tapos bigla siyang yumakap na kinagulat ko, yakap na naglalambing, gano’n. Para sa akin, oo, ewan ko lang sa kanya.