ASMİN
Önümde duran adamın varlığı bile safi bir kötülük gibiydi. Gömleğimin yakasını sıkıca kavrayarak kendimi korumaya çalıştım. Kalbim göğsüme çarparken onun gözleri bıçak gibi üzerime saplanmıştı.
“Ne işin var burada? Çık dışarı!” diye haykırdım, ama sesim kendi kulağıma bile güçsüz geldi.
O ise bir adım daha yaklaştı, deri çizmelerinin sert sesi zeminde yankılanıyordu. Yüzündeki karanlık ifade, burada gücün kimde olduğunu bildiğini söylüyordu. Nefes alışverişim hızlandı. Ellerimle gömleğimi kapatmaya çalıştığım her an, onun gözleri beni daha da derin bir şekilde analiz ediyordu.
“İnsan kocasından korkar mı? Yarın odamızda da mı beni böyle karşılayacaksın?,” dedi, sesi derin ve tehditkardı. Ama bu sözler, tüylerimi diken diken etmekten başka bir işe yaramıyordu. Kaçmak istedim, ken
