PLAY BOY....8 ผู้ชายหน้ามึน
1370 Words
"สวัสดีครับคุณแม่ ผมชื่อเอเดนเป็นแฟนน้องใบหม่อนครับ" ฉันอ้าปากหวอ สตั้นไปหลายวิ พูดออกมาได้หน้าตาเฉยว่าเขาคือแฟนฉัน
"ยังไงตัวแสบมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วกับแฟรงค์เลิกกันไปแล้วเหรอ" เรื่องที่ฉันคบกับแฟรงค์แม่รับรู้หมด แต่เรื่องที่เลิกกับแฟรงค์ฉันยังไม่ได้บอกแม่
"เลิกไปแล้วค่ะ"
"แล้วนี่คบกันนานรึยัง ทำไมไม่เล่าให้แม่ฟังบ้างเลย " ฉันกับแม่คุยกันทุกเรื่องไม่เคยมีความลับกับแม่ เราสองคนสนิทกันเหมือนเพื่อน แค่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้น ฉันจะวิดีโอคอลมาหาแม่ทุกวัน เล่าเรื่องราวแต่ละวันให้ท่านฟังตลอด
"เพิ่งคบกันครับคุณแม่ "
" แม่คะอย่าไปฟัง " เมื่อไหร่จะหยุดหน้ามึนสักที ฉันหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่ ตอนนี้เริ่มอยากกลับแล้วสิ คนอะไรโคตรขี้ตู่เลย
"น้องคงอายน่ะครับ เราเพิ่งคบกันด้วยเนี่ยผมตั้งใจพาน้องมาหาคุณแม่เลยนะครับ"
"นี่มานี่เลย แม่คะเดี๋ยวหม่อนมานะคะ " ขืนอยู่ต่อฉันได้ชกหน้าผู้ชายคนนี้หน้าหงายแน่ๆ
"ค่อยๆ คุยกันนะลูก "
"นี่อย่ามามั่วนะใครแฟนพี่" ฉันฉุดกระชากไอ้ผู้ชายจอมมั่วออกมาจากตรงนั้นทันที อยู่ ๆมาออกตัวต่อหน้าแม่ว่าเป็นแฟนฉัน
"ก็หม่อนไงแฟนพี่ "
"ตอนไหนมิทราบ"
"ก็พี่จับนมหม่อนแล้วพี่ทำให้หม่อนเสียหาย ไม่ต้องกลัวพี่จะรับผิดชอบหม่อนเอง"
"WHAT!!! " อะไรนะ ฉันเรียกร้องให้เขารับผิดชอบตอนไหน หน้ายียวนกวนประสาทชะมัด ใครจะยอมเป็นแฟนกับผู้ชายชอบฉวยโอกาสแบบนี้ได้ ไม่มีทาง
"ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี พี่จะรับผิดชอบน้องเอง"
"ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น หม่อนไม่ต้องการ เข้าจั๊ยแล้วก็เลิกขี้ตู่โมเมหาว่าหม่อนเป็นแฟนพี่ได้แล้วเพราะมันไม่มีวันเป็นไปได้"
...................
พูดไม่ออกสิ เกิดมาไม่เคยหน้าชาแบบนี้มาก่อน ไม่ใช่สิ ไม่เคยมีใครพูดกับผมแบบนี้ เธอคนแรก คนแรกจริงๆ รู้สึกเจ็บจี๊ดที่กลางใจดวงน้อยๆ เมื่อกี้ผมได้ยินแม่ใบหม่อนถามถึงคนชื่อแฟรงค์ถ้าให้เดาคงเป็นแฟนเก่า เพราะแบบนี้หรือเปล่าทำให้เธอกลับไทย และนี่หรือเปล่าที่ทำให้เธอไม่ยอมเปิดโอกาสให้ผม
"แล้วจะค้างหรือเปล่าลูก"
"ค้างสิคะ อยากนอนกอดแม่จะแย่คิดถึงที่สุดเลย ฟอด " รอยยิ้มของใบหม่อนสดใสมาก มากซะจนทำให้ผมไม่อยากแบ่งให้ใคร อยากเก็บไว้ชื่นชมแค่คนเดียว
"แล้วแฟนเราล่ะ จะค้างด้วยรึเปล่า"
"ค้างครับ รบกวนด้วยนะครับคุณแม่" เอาวะ พยายามให้ถึงที่สุด อยากทะลึ่งทำตัวไม่ดีให้เขาเห็นก่อนเป็นไงละเขาไม่ไว้ใจไม่เปิดโอกาสให้สักที ผมจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่นอน
"เอาสิลูกตามสบายนะ เดี๋ยวแม่ให้คนจัดห้องให้" อย่างน้อยก็เข้าทางแม่ผ่าน แม่ของเธอท่าทางใจดี ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังอย่างแน่นอน
แอบเห็นสีหน้ายายตัวแสบแอบไม่พอใจ หึ ถึงจะหน้าชาแต่ก็ต้องรีบตั้งสติกลับมาให้เร็วที่สุด หน้าด้านเข้าไว้
................................
"น้ำชา มาดูสิว่าใครมา "
"พี่ใบหม่อน เย่ๆ " ยายเด็กดื้อวิ่งมากอดฉันแทบเซถลาล้มลงไปกองกับพื้น น้ำชาโตขึ้นมาก
"ดื้อรึเปล่า ไหนใครกันที่มีหนุ่มๆ ตามมาส่งถึงบ้าน "
"แม่อะเล่าให้พี่ใบหม่อนฟังทำไม " น้ำชาทำหน้าตาเขินอายแถมยังซุกหน้าเข้ามากอดฉันแน่นแก้เขิน น้ำชาคือน้องสาวแท้ๆ ของฉัน พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก ตอนนั้นฉันอายุ 6 ขวบ พ่อทำผู้หญิงท้องแล้วพาบ้าน โดยที่ไม่รู้เลยว่าในท้องของแม่มีน้ำชาอยู่ในนั้นได้สองเดือนกว่า ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เช่นกัน จนกระทั่งทุกอย่างมันเลวร้าย แม่เลือกเดินออกมาทั้งๆ ที่แม่ไม่ผิดด้วยซ้ำ 14 ปีที่แม่ออกมาจากบ้านหลังนั้น วันนั้นเป็นวันที่ฉันเสียใจมาก ฉันเลือกอยู่กับพ่อเพื่อต้องการทวงทุกอย่างที่เป็นของแม่คืน ฉันติดต่อกับแม่ตลอดจนกระทั่งมารู้ว่าแม่กำลังจะมีน้องให้ฉัน ดีใจที่สุดที่ได้น้ำชามาเป็นน้องสาว เรื่องนี้มีเพียงฉันเท่านั้นแม่กำชับนักหนาว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด
"นั่นใครอะคะ อย่าบอกนะว่าพาแฟนเข้าบ้าน หูย พี่สาวชาไม่เบานะเนี่ย"
"ยายชาอย่าแซวพี่เขามากสิลูก"
"พี่ชื่อเอเดนครับ ไม่คิดเลยนะครับว่าใบหม่อนจะมีน้องสาวด้วย"
"สวัสดีค่ะพี่เอเดนหนูชื่อน้ำชานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"เช่นกันครับ" ทำเป็นอัธยาศัยดี เชอะ ที่พูดไปยังไม่แรงพอใช่มั้ย
"เดี๋ยวนั่งคุยกันไปก่อนนะลูกแม่จะไปเตรียมอาหารเย็น"
"แม่ ชาช่วยค่ะ"
"หม่อนด้วยแม่" จะอยู่ทำไมละ
"พี่หม่อนอยู่นี่แหละ อยู่เป็นเพื่อนพี่เอเดนสิคะเดี๋ยวชาไปช่วยคุณแม่เอง แม่ไปกันดีกว่า"
ตกลงน้ำชาเป็นน้องใคร ทำไมทุกคนต้องเข้าข้างนายคนนี้ด้วยรู้มั้ยว่าเขาอันตราย ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องรับแขกไม่พูดไม่จา ได้ยินแค่เสียงน้ำชากับแม่ทะเลาะกันอยู่ในครัวอยากวาร์ปเข้าไปช่วยใจจะขาด ถ้าเข้าไปก็คงโดนไล่ออกมาอยู่ดี
"หม่อน"
"หืม"
"ขอโอกาสให้พี่สักครั้งได้มั้ย" เมื่อไหร่จะเลิกตื๊อสักที ฉันละเบื่อที่ต้องมานั่งฟังคำลวงจากปากของเขาเต็มทน
"โอกาสอะไร "
"หม่อนก็รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำให้หม่อน พี่รู้สึกยังไง "
"แต่หม่อนไม่รู้สึกแล้วก็ไม่อยากรู้สึกอะไรด้วยอย่าพยายามดีกว่า" เข็ดแล้วกับความเจ้าชู้ผู้ชาย ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่ความสวยงามเหล่านั้นสามารถทำให้เจ็บปางตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ฉันจะไม่ยอมให้หัวใจของตัวเองบอบช้ำแบบนั้นอีก
"มันจะไม่มีวันเลยใช่มั้ย อย่าเอาผู้ชายแค่คนเดียวมาตัดสินผู้ชายทั้งโลกได้มั้ย" ผู้ชายคนเดียวงั้นเหรอ คงได้ยินที่ฉันคุยกับแม่เรื่องแฟรงค์สินะ
" หม่อนคิดว่ามันเป็นแบบนั้นขนาดคนใกล้ตัวที่สุดคนที่หม่อนรักที่สุดอย่างพ่อยังทำให้หม่อนเห็นเลยว่าความรักมันเลวร้ายมากขนาดไหน ขอตัวนะคะ" ฉันเลือกแล้วว่าจะไม่มีความรักอีกต่อไป เลือกที่จะไม่เอาความเจ็บปวดเข้ามาทำร้ายหัวใจของตัวเองอีก ฉันลุกออกมาจากตรงนั้นโดยไม่หันกลับไปมองเขาอีกเลย ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้
.......................
"คงไม่มีวันแล้วใช่มั้ย เจ้าหญิงน้อยของพี่" ผมตัดสินใจขับรถกลับบ้าน อยู่ไปก็คงไม่มีประโยชน์ ยอมรับว่าเฟลมาก ผมต้องยอมถอยออกมาอดีตของใบหม่อนเลวร้ายเกินไป เธอไม่ยอมฉุดตัวเองขึ้นมาจากเรื่องร้ายๆนั่น ผมคงต้องขอกลับไปตั้งหลักก่อนคำพูดของเธอวันนี้หลายประโยคทำให้ผมเสียสมดุลมาก
....................
"ทำไมกลับมาช้า "
"พาใบหม่อนไปเยี่ยมแม่มาครับ"
"ใบหม่อน เดี๋ยวนะ หลานสาวคุณหญิงพิมพาหรือเปล่า"
"ใช่ครับ ลูกพี่ลูกน้องของไอ้มิกิ" แม่ผมเคยเลี้ยงใบหม่อนมาเหมือนกัน ตอนเด็กๆ เธอเคยมานอนค้างที่บ้านคุณแม่ท่านเอ็นดูใบหม่อนมากเพราะใบหม่อนเคยเป็นเพื่อนเล่นกับเอลิซาน้องสาวของผม
"แม่อยากเจอจังเลยป่านนี้คงโตเป็นสาวแล้วพาน้องมาหาแม่หน่อยนะลูก"
"ได้สิครับ ผมขอตัวก่อนนะครับแม่" ขับรถมาทั้งวัน เพลียชะมัด ป่านนี้เธอคงมีความสุขอยู่กับครอบครัว ผมกลับมาเธอคงจะดีใจไม่น้อย
- Writer
