PLAY BOY....10 สุภาพบุรุษ
1414 Words
"จะมาเสียใจทีหลังไม่ได้นะ" ผมปลดสายรัดเข็มขัดของตัวเองออกเพื่อสะดวกต่อการจัดการยายตัวแสบแล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้ ผมเอื้อมมือไปปลดเบาะของเธอให้ราบลง จากนั้นก็รวมแขนเล็กที่ชอบซุกซนจ้องแต่จะแก้ผ้าให้สูงขึ้นเหนือหัว ดวงตาคู่หวานกำลังจ้องมาที่ผม เป็นเพียงผลข้างเคียงของฤทธิ์ยา ความเป็นจริงเธอคงไม่ทำแบบนี้กับผมหรอก
"อื้อ ทำอะไรหม่อน ไม่เอาๆ ไม่เอาแบบนี้ ฮื่อ " เรียบร้อย ผมใช้มืออีกข้างเอื้อมไปหยิบเชือกด้านหลังมามัดแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ จะว่าไปแล้วในรถผมนี่ก็อุปกรณ์เยอะเหมือนกันแฮะ
จากนั้นผมก็คาดเข็มขัดให้เธอ แล้วนำผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมตัวให้เธอ แบบนี้ค่อยมีสมาธิขับรถหน่อย
"พี่เอเดน ทำไมทำกับหม่อนแบบนี้ ฮื่อ " ผมสงสารเธอใจจะขาดมันคงทรมานมากน่าดู สังเกตได้จากเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาตามกรอบหน้า ผิวกายเริ่มเป็นผื่นแดง ไม่รู้ว่าเธอแพ้ไอ้ยานรกนี่ด้วยหรือเปล่า
"เด็กดีฟังพี่นะ พี่ไม่ทำร้ายน้องทั้งๆ ที่น้องไม่รู้ตัว อดทนไว้นะพี่จะพากลับบ้าน" ผมใช้มือเกลี่ยเส้นเล็กที่ปกปิดใบหน้าของเธอออก ถึงอยากจะได้เธอมากแค่ไหนต้องไม่ใช่ใบหม่อนที่อยู่ในสภาพเมายาแบบนี้ ผมสงสารใจแทบขาด อยากกลับไปฆ่าไอ้เชี้ยนั่นให้ตายเดี๋ยวนี้
"หม่อนทรมานค่ะ อึก หม่อนทรมาน" พี่เข้าใจว่าน้องทรมาน พี่ก็ทรมานไม่ต่างจากน้อง อดทนหน่อยนะ ผมรีบหันมาสนใจพวงมาลัยตรงหน้ามีเท่าไหร่เหยียบให้หมด มุ่งหน้าสู่บ้านไอ้มิกิ ที่นั่นเป็นที่ปลอดภัยสำหรับใบหม่อนมากที่สุด
......................................
เมื่อรถจอด ผมรีบวิ่งมาเปิดประตูฝั่งคนนั่งแล้วอุ้มร่างเล็กเข้าบ้านในสภาพที่มีเชือกมัดแขนทั้งสองไว้แบบนั้น ผมวางของเธอลงบนโซฟากลางบ้าน น้ำอุ่นเมียไอ้มิกิรีบหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ใบหม่อนทันที ก่อนมาผมโทรมาก่อนแล้วโชคดีที่น้ำอุ่นยังไม่หลับ
"ใบหม่อนเป็นยังไงบ้าง ได้ยินพี่มั้ย " ใบหม่อนยังรู้สึกตัวอยู่ น้ำตายังไหลอาบแก้มตลอดเวลา ยิ่งเห็นก็ยิ่งทำให้ใจของผมกระตุกวูบทุกครั้ง
"ไอ้เชี้ยมึงทำอะไรน้องกู ทำไมหม่อนเป็นแบบนี้ ฮะ!!!! "
"ป๊าใจเย็นๆ ก่อนค่ะ "
"อึก ฮื่อ ช่วยหม่อนด้วย ฮื่อหม่อนไม่ไหวแล้ว อึก "
"แล้วมึงคิดว่ายังไง" ผมใช้มือเช็ดเลือดที่มุมปากออกแบบลวกๆ ยังไม่ทันพูดก็โดนหมัดไอ้มิกิซัดเข้าที่หน้าอย่างจัง หมัดหนักชิบส่วนยายตัวแสบก็เอาแต่ร้องไห้
"กูรู้นิสัยมึงดี ต่อไปนี้มึงห้ามมายุ่งกับน้องกูอีก! " ไม่ทันได้ฟังก็ใส่อย่างเดียว ผมเข้าใจว่ามันรักใบหม่อนมากแค่ไหน
"น้องมึงกูก็จะเอา กูไม่ยอมให้หม่อนตกไปเป็นของไอ้หน้าจืดนั่นหรอก" สั่งให้ผมเลิกยุ่งกับหม่อนให้ผมไปตายดีกว่า ไม่มีวันที่ผมจะยอมปล่อยเธอไป
"มึงพูดอะไร "
"ใบหม่อนโดนวางยา ดีที่กูเห็นก่อน ไม่งั้นน้องมึงเสร็จให้เชี้ยนั่นไปแล้ว"
"อะไรนะ"
"อุ่นว่าพาน้องเข้าห้องก่อนดีกว่าค่ะ อุ่นจะได้เช็ดตัวให้น้อง" ไอ้มิกิรีบทำตามคำสั่งเมีย อุ้มใบหม่อนเข้าไปส่งในห้องโดยมีน้ำอุ่นเดินตามเข้าไปติดๆ
..............
"มึงว่าไงนะเมื่อกี้ ใครวางยาใครแล้วใครทำให้น้องกูเป็นแบบนี้" สงสัยโดนเมียอบรมมา ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้มันฟัง ผมกำลังให้คนตามสืบอยู่ว่ามันเป็นใครแล้วก็หาหลักฐานทั้งหมดมาให้ครบ
....
"อะไรนะ เออๆ "
"ไอ้เด็กเสิร์ฟคนนั้นมันหนีไปแล้วส่วนเรื่องกล้องวงจรปิดตรงนั้นเป็นมุมอับ เลยไม่ได้ภาพหลักฐาน"
"เชี้ย เอ้ย" ผมสบถออกไปเพราะความโมโห ไอ้มิกิโทรหาลูกน้องที่เป็นผู้จัดการ สุดท้ายทำอะไรมันไม่ได้ ทำมันโชคต้องเข้าข้างคนเลวๆ แบบมันด้วยก็ไม่รู้
"แล้วปากมึงเป็นยังไงบ้างวะ โทษทีโมโหไปหน่อย" ไอ้สัดไม่หน่อยแล้วมั้ง เล่นซะปากแตกขนาดนี้ พรุ่งนี้คงจะบวมช้ำไปอีกหลายวัน
"เออกูเข้าใจ " ที่จริงก็อยากเอาคืนแต่ผมเข้าใจน้องมัน มันก็รักของมัน
"มึงไม่ได้ทำอะไรใบหม่อนแน่นะ"
"ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้เจอกูเล่นยับไปแล้วแต่นี่เป็นใบหม่อนกูไม่ทำ" โคตรกลัว ถ้าใบหม่อนมารู้ทีหลังแล้วหนีไปผมไม่แย่หนักกว่าเดิมเหรอ
"มึงชอบน้องกูจริงรึเปล่า"
"กูทำขนาดนี้แล้วมึงยังดูไม่ออกอีกเหรอวะว่าจริงหรือไม่จริง มึงก็รู้ว่ากูเป็นยังไง"
"อย่าทำให้น้องกูเสียใจไม่งั้นกูเอามึงตาย"
"ก่อนที่มึงจะบอกกู ไปบอกน้องมึงให้เปิดใจรับกูก่อนได้มั้ยตามจีบน้องมึงนี่โคตรเหนื่อยเลย ใจแข็งชิบ" ผมทำท่าหน้างอคอหักทันทีที่พูดถึงเรื่องนี้ ยอมรับเลยว่าใบหม่อนเป็นผู้หญิงใจแข็งและแน่วแน่ต่อความคิดของตัวเองมาก
"ยิ่งได้มายากก็ยิ่งมีคุณค่าได้มาแล้วก็เก็บรักษาไว้ให้ดี นึกถึงตอนที่กว่าจะได้เขามากูช่วยได้แค่นี้" พูดได้สิ มีลูกแล้วยังได้เมียสวย ผมยังแอบอิจฉา
.........
"อุ่น ใบหม่อนเป็นยังไงบ้าง" ผมรีบถามอาการของใบหม่อนทันทีที่เมียให้มิกิเดินออกมา
"หลับไปแล้วค่ะอาการเริ่มดีขึ้นแล้ว พี่เอเดนให้อุ่นทำแผลให้มั้ยคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบใจมากพี่จะกลับบ้านอยู่พอดี"
"ไม่ค้างนี่ก่อน ดึกมากแล้วขับรถกลางคืนอันตราย" ที่จริงผมก็ง่วงเหมือนกัน คงต้องตอบรับคำเชิญไอ้มิกิแล้ว
"ก็ดีว่ะ "นอนแม่งตรงนี้แหละกูไม่ไหวแล้ว"
"เดี๋ยวอุ่นหาผ้าห่มกับหมอนมาให้นะคะ"
"ขอบคุณครับ"
"น้อยๆ หน่อยมึงเมียกูท้องอยู่นะเว้ย" ไอ้นี่หวงฉิบหาย
...........................
เช้าวันต่อมา
"อื้อ " รู้สึกหนักหัวเป็นบ้า ฉันค่อยๆ ลืมตาอย่างช้าๆ เพราะมันรู้สึกหนักอึ้งไปหมด
"ตื่นแล้วเหรอ"
"พี่น้ำอุ่น" ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จำได้รางๆ ว่าเมื่อคืนกำลังสนุกอยู่ในงานวันเกิดของฟาร์ม แล้วก็เหมือนเจอกับใครบางคนทะเลาะกันจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้ โอ๊ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
"ไง จำอะไรไม่ได้เลยล่ะสิ เมื่อคืนรู้ตัวรึเปล่าว่าไปทำอะไรมา " เหมือนจะมีเรื่องแฮะ ฉันต้องไปทำอะไรมาแน่ๆ เลย
" จำไม่ได้เลยค่ะ" ฉันยิ้มแหยออกไป ยอมรับผิดทุกอย่างขอเพียงฟ้าโปรดให้อภัยลูกด้วย
"เมื่อคืนถ้าไม่ได้พี่เอเดนหม่อนคงแย่นะรู้มั้ย"
"อะไรนะคะ" เกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนั้นด้วย
"เราถูกวางยา " ยิ่งงงไปใหญ่ จะเป็นไปได้ยังไงฉันอยู่กับพวกฟาร์มตลอด แล้วใครจะเป็นคนทำ
"อย่าลืมไปขอบคุณพี่เขานะ รู้รึเปล่าว่าเมื่อคืนเฮียซัดพี่เอเดนซะหงายผึ่งเลย"
"ขนาดนั้นเลยหรือคะ!! " อุ๊ยตายแล้ว ใหญ่กว่าที่คิดฉันทำให้คนอื่นเดือดร้อนเหรอเนี่ย
"ใช่ เพราะเฮียคิดว่าพี่เอเดนเป็นคนทำแต่เขาไม่ได้ทำ" รีบลุกออกจากที่นอนทันที ป่านนี้ตาบ้านั่นจะเป็นยังไงบ้าง
"จะไปไหน"
"ไปดูพี่เอเดนค่ะ"
"รู้เหรอว่าเขาอยู่ที่ไหน" เออ นั่นน่ะสิ ใบหม่อนเอ๊ยโชว์โง่อีกแล้ว
"ไม่รู้ค่ะ"
"เมื่อคืนพี่เขาค้างที่นี่ ออ แล้วพี่เขาก็ยังไม่ได้ทำแผล " รู้สึกผิดไปใหญ่ถึงกับเลือดตกยางออกกันเลยเหรอ ฉันเดินออกมาจากห้องทั้งที่ยังใส่ชุดนอนไปหยิบชุดปฐมพยาบาลจากห้องครัวตรงดิ่งไปที่ห้องรับแขกทันที
............................
- Writer
