“เรียกข้าเหรอ”ลูคัสหายตัวมานั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าเธอ
“เจ้าไม่พรุ่งนี้ซะเลย”แสนดีเอ่ยประชด
“ได้เหรองั้นพรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่”เขาทำท่าจะหายตัวไปแต่แสนดีจับมือเขาไว้เสียก่อน
“ลูคัส”เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ลูคัสหันมองเธอด้วยความประหลาดใจถึงแม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าเธอจะถามอะไร
“ข้าเจอเขา”
“ใคร?”ลูคัสยังทำเฉไฉไม่รู้เรื่อง
“ท่านเจ้าเมือง”แสนดีมองลูคัสด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้
“เจ้าแน่ใจเหรอ”ลูคัสถามย้ำ
“เจ้าให้ข้ามาทำอะไรที่นี่กันแน่ลูคัส”คงไม่ใช่แค่เรื่องที่เธอต้องมาทำให้ชายหนุ่มรักเธอเพียงแค่เรื่องเดียวแน่ ดูจากที่ลูคัสเป็นอยู่ตอนนี้ถึงแม้เขาจะอยากปกปิดมัน แต่แสนดีก็มองออกอยู่ดี
“ข้า…บอกเจ้าไปแล้วไงแค่ทำให้ผู้ชายคนนั้นรักเจ้าใน 365 วัน”
“เจ้าไม่ได้หลอกข้าอยู่เหรอ”เธอเค้นถามคนตรงหน้า สายตาดุดันถูกส่งออกมาด้วยความโกรธ
“ข้า…เปล่า”เสียงติดขัดในลำคอ ใช่ว่าเพราะเขากลัวเธอ แต่เหมือนตอนนี
