บทนำ
1078 Words
“เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าอุตส่าห์รักเจ้าหมดหัวใจ”
“ทำไมข้าจะทำไม่ได้ พ่อของเจ้ามันชั่วร้ายยิ่งหนัก”
“พ่อข้าไปทำอะไรให้เจ้า เจ้าถึงฆ่าพ่อข้าอย่างโหดร้ายเช่นนี้”
“เจ้าคงไม่รู้สินะ ว่าพ่อเจ้าฆ่าครอบครัวของข้า แถมยังพยายามฆ่าข้าตั้งแต่เด็ก ข้ารอดมาได้ก็ดีเท่าไรแล้ว”
“ข้า…ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน”
ใช่แล้วพ่อของคนที่เธอรักได้พรากครอบครัวของเธอไปเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ตอนแรกเธอไม่คิดว่าจะหลงรักลูกชายของคนที่ฆ่าครอบครัวเธอได้ แต่แล้วเธอก็ไม่อาจหักห้ามใจไม่ให้รักลูกของศัตรูได้
พ่อของเขาคือผู้ปกครองเมืองที่มีจิตใจโหดเหี้ยม เข่นฆ่าทุกคนที่เป็นปรปักษ์กับเขา บ้างก็ถูกใส่ร้ายป้ายสีจนไม่อาจอยู่ในเมืองนี้ได้ เช่นเดียวกับพ่อของเธอที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ปรึกษาให้เจ้าเมือง แต่เมื่อพ่อไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าเมืองคิด จึงถูกสั่งฆ่าล้างโคตรทั้งครอบครัว แต่เธอได้ถูกข้ารับใช้ที่จงรักภักดีต่อพ่อช่วยเอาไว้จึงมีชีวิตรอดมาได้ ระหว่างที่เธอเติบโตมาก็ได้เรียนรู้กการต่อสู้ ทักษะป้องกันตัว รวมถึงการใช้อาวุธต่าง ๆ อย่างชำนาญไม่แพ้ชายชาตรี
“แสนเอ๊ยข้าไม่อาจอยู่ค้ำฟ้าดูแลเจ้าได้อีกต่อไป ต่อจากนี้เจ้าต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ”
“ไม่นะท่านลุง ท่านจะตายไม่ได้นะ ข้าจะอยู่กับใคร”
“เจ้าจะต้องอยู่ให้ได้ เจ้าเก่งอยู่แล้ว”
เสียงร้องไห้ของเธอดังไม่ขาดสาย ถึงแม้ตอนนี้เธอจะสิบแปดแล้วแต่การที่ต้องอยู่คนเดียวเป็นอะไรที่เธอไม่เคยทำมาก่อน หลังจากนี้เธอคงต้องเดินคนเดียวตามเส้นทางที่เลือกไว้ นั้นคือการแก้แค้นคนที่พรากครอบครัวไปจากเธอ
ชายหนุ่มผู้เป็นที่หมายปองของใครหลายคน เดินเที่ยวชมตลาดอย่างเพลิดเพลิน หญิงสาวต่างมองเหลียวหลังเดินตามไม่ห่าง ถึงแม้จะมีข้ารับใช้รายล้อมข้างกายก็มิอาจบดบังความสง่างามของบุรุษที่แผ่ออกมาได้
หญิงสาวทำทีเดินเลือกซื้อของแล้วเกิดเป็นลมกลางตลาด ทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นสุภาพบุรุษมิอาจทนมองเฉยได้ จึงรีบวิ่งเข้าไปเพื่อช่วยเธอทันที
“เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง ฟื้นขึ้นมาก่อน ได้ยินที่ข้าพูดหรือไม่”
“นายท่านนี่อาจจะเป็นกลลวงก็ได้นะขอรับ” ข้ารับใช้เอ่ยขึ้นพร้อมความหวาดระแวง
“ไม่หรอก เจ้าดูนางสิ ตัวผอมไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้จะทำอะไรข้าได้”
“แต่…”
“ไม่มีแต่ รีบช่วยข้าพยุงนางเร็ว” ชายหนุ่มรีบพาหญิงสาวไปยังโรงหมอที่อยู่ไม่ไกลนัก
“เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีฟื้นตัวขึ้น
“ข้าเป็นอะไรไป” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความงุนงง
“เจ้าเป็นลมนะ หมอได้ตรวจดูแล้วเจ้าไม่เป็นอะไรมาก ด้านนอกแดดคงแรงไปเจ้าเลยเป็นลม”
“ขอบใจท่านมากที่ช่วยข้า แต่ข้าต้องไปแล้ว ไม่รบกวนท่านดีกว่า” หญิงสาวกำลังจะลุกขึ้นจากเตียงแต่กลับล้มลงนอนที่เดิม
“ข้าว่าเจ้านอนพักสักหน่อยเถิด” เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่ค่อยสู้ของอีกฝ่าย นักชายหนุ่มจึงเอ่ยบอกให้หญิงสาวนอนลงเช่นเดิม
“แต่ข้า....”
“เจ้าไม่ต้องคิดมาก” เขาปลอบประโลมเธอ เมื่อเห็นเธอมีท่าทีกลัวเขาอย่างเห็นได้ชัด
“ว่าแต่เจ้าอยู่เมืองนี้เหรอ ข้าไม่คุ้นหน้าเจ้าเลย”
“เอ่อ…คือข้ามาจากต่างเมืองนะ ข้ามาหางานทำหาเลี้ยงตัวเอง”
“เจ้าดูขยันยิ่งนัก”
“ไม่หรอก ข้าแค่ทำให้ตัวเองมีชีวิตรอดก็เท่านั้น”
“เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง”
“ช่วยข้า! ช่วยเช่นไร”
“เจ้าไปเป็นคนรับใช้ในเรือนข้าก็แล้วกัน ที่นั่นเจ้าจะไม่ต้องดิ้นรนแบบนี้ เจ้าผอมมากเลย มีแรงหรือไม่”
“ข้าก็ใช้ชีวิตแบบอดมื้อกินมื้อ แต่...ท่านจะให้งานข้าจริงหรือ” ใครกันอดมื้อกินมื้อ ความจริงแล้วท่านลุงเลี้ยงเธอมาเป็นอย่างดี แต่เพื่อความสมจริงเธอเลยตัดสินใจอดอาหารให้ตัวเองดูซูบผอม
“ใช่สิ เจ้าไม่ต้องกังวลข้าพูดคำไหนคำนั้น” ชายหนุ่มรับปากเพื่อให้หญิงสาวมั่นใจว่าเขาไม่ได้หลอกลวงเธอแต่อย่างใด
“ขอบใจท่านมาก ข้าคงไม่ต้องอยู่แบบอดๆ อยากๆ แล้ว”
“เช่นนั้นเจ้านอนพักสักครู่ เดี๋ยวข้าไปทำธุระก่อน แล้วจะกลับมารับเจ้า”
“ได้เจ้าค่ะ ข้าจะรอ” ในที่สุดแผนการขั้นแรกของเธอก็สำเร็จ
“ข้ายังมิได้รู้ชื่อของเจ้าเลย เจ้าชื่ออะไรเหรอ” ตกเย็นของวันนั้นชายหนุ่มทำธุระของตนเสร็จจึงกลับมารับหญิงสาวที่โรงหมอ
“ข้าชื่อแสนดีเจ้าค่ะ”
“ชื่อช่างไพเราะยิ่งนัก”
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ ชื่อของข้าก็มีอยู่ทั่วไป ว่าแต่ท่านล่ะเจ้าคะชื่ออะไร”
“บังอาจ” ข้ารับใช้เอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไร นางแค่อยากรู้ข้าไม่ถือสาหรอก”
“ข้ามีนามว่ากล้า”
“โหหห! ทำไมที่นี่ใหญ่เช่นนี้” หญิงสาวตื่นตาตื่นใจกับเรือนตรงหน้า เรือนที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงามสะอาดตา รอบข้างรายล้อมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ แถมไม่ไกลกันนักก็มีแม่น้ำไหลผ่าน
“ที่นี่สวยมากเลยเจ้าค่ะ นี่ข้าจะได้อยู่ที่นี่จริงเหรอ”
“ก็จริงนะสิ” ชายหนุ่มเอ่ยบอก พร้อมส่งยิ้มให้เธอ
“เจ้านี่ดูร่าเริงจริงๆ ต่อไปเรือนข้าคงไม่เหงา”
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ ข้าต้องขอบใจท่านมากที่ช่วยเหลือข้า ต่อจากนี้ข้าจะดูแลท่านเป็นอย่างดี”
เมื่อนานวันเข้าความเอ็นดูที่มีต่อเด็กสาวคนหนึ่งที่เพิ่งพบเจอ กลับกลายเป็นหลงรักเธอโดยไม่รู้ตัว ทั้งความร่าเริง ท่าทางช่างพูดและความขยันขันแข็ง จนเขาได้แต่แอบมองเธอทุกครั้งที่มีโอกาส
ยิ่งนานวันสิ่งที่หญิงสาวปรารถนาก็เข้าใกล้ความสำเร็จเข้าไปทุกที ชายหนุ่มไว้ใจเธอมากขึ้นและอีกไม่นานเธอคงได้เจอคนที่มันทำลายครอบครัวเธอดังใจหวัง
- Writer
