ตอนที่ 6

1222 Words

“ออกไปนะ อย่ามากินของข้า”แสนดีไล่นกที่พยายามจะมาแย่งชิงอาหารของเธอ มือเรียวกอดถุงอาหารแน่นอีกมือปัดปายไล่นกให้ ออกห่าง สายตาคู่หนึ่งจ้องมองเธออย่างเวทนา คงเป็นกรรมของเทวินที่ต้องมาเจอเธอ เขาทนไม่ได้กับภาพตรงหน้า จึงขับรถต่อไปอีกหน่อยเพื่อหาที่จอด สายตาประกายประกอบด้วยรอยยิ้มอันสง่าบนใบหน้า ยมทูตขี้แกล้งอย่างลูคัสยืนควบคุมนกอยู่ไม่ห่าง เขาหัวเราะเบาๆอย่างช่วยไม่ได้กับท่าทางที่หนีนกของเธอ “ตลกชะมัด” “นี่เธอ!” “นายท่าน ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ”แสนดีวิ่งมาหลับหลังชายหนุ่ม ไม่วายนกพวกนั้นก็ยังบินตามเธอมา เจ้านกนี่มันกลั่นแกล้งเธอชัดๆทำไมถึงตามเธอไม่เลิก ลูคัสเลิกแกล้งเมื่อเห็นอีกคนเดินมาก่อนจะหายวับไป เทวินช่วยปัดไล่นกที่ตามเธออยู่ เมื่อหลุดพ้นจากการสั่งการนกพวกนั้นจึงบินหนีไปทันที “เป็นอะไรไหม”เทวินมองคนตรงหน้าอย่างเวทนาส่ายหัวเล็กน้อย ดูผมเผ้าเธอตอนนี้สิ บอกว่านกเมื่อกี้เข้าใจผิดว่าเป็นรัง เขายังเชื่อเลย มือหนาจึงยื่นมือหยิบใบไม้ออกจากผมให้เธอ แสนดีหน้าแดงระเรื่อได้แต่ก้มหน้าก้มตา ปากเม้นเข้าหากันแน่น เทวินเลิกคิ้วเมื่อเห็นรอยยิ้มบางจากหน้าหญิงสาว “เธอเป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายเหรอ” “เปล่านะเจ้าคะ”แสนดียิ้มบางด้วยความเขินอาย บิดซ้ายทีขวาที ชายหนุ่มก้มมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าที่มีรอยบาดแผลเต็มไปหมด เธอคงเจอมาเยอะสินะ เอาว่ะ!! ทนดูไม่ได้จริงๆ “เธอมีบ้านอยู่รึเปล่า” “บ้าน? ไม่มีเจ้าค่ะข้าไม่บ้านที่นี่” “แล้วบ้านเธออยู่ไหน ฉันจะไปส่ง” “บ้านข้าอยู่ไกลมากเจ้าค่ะ”ก็ต้องใช่นะสิข้ามาจากร้อยปีที่แล้ว บ้านข้าก็คงอยู่ไกลมากเป็นร้อยปี “ไกลน่ะ ที่ไหน?” แสนดีครุ่นคิดถ้าเธอบอกเขาว่ามาจากร้อยปีที่แล้วเขาคงว่าเธอบ้าไปใหญ่เป็นแน่ “เอาเป็นว่านายท่านไปส่งข้าไม่ได้หรอกเจ้าคะ”แสนดีส่งยิ้มบางไปให้ เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ แล้วฉันจะไว้ใจเธอได้รึเปล่าเนี่ย “นายท่านข้าขอไปอยู่ด้วยได้ไหมเจ้าคะ ข้าไม่มีที่ไปจริงๆนะ” ตาคู่สวยกะพริบไปมา แฝงแววตาออดอ้อนอย่างเห็นได้ชัดให้ตายเถอะ! ยัยนี่ทำอะไรอยู่ดูสภาพเธอตอนนี้สิมันเข้ากัน ที่ไหน แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยกับสายตาคู่นี้อย่างประหลาด “อืม ก็ได้ฉันจะให้เธอไปเป็นแม่บ้าน” “แม่บ้าน? คืออะไรเจ้าคะ?”สายตางุนงงแฝงไปด้วยความสงสัยอย่างเห็นได้ชัด Rrrrrrrr (คุณลุคครับอยู่ไหนครับ เห็นออกมาก่อนกูก็นึกว่ามึงถึงแล้ว)เสียงดังฟังชัดไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร “มีอะไร?” (กูหิว มึงรีบมาเลย!) “หิวมึงก็ไปหากินเอาดิ” (ไม่เอา มึงรีบมาเลยกูรอ ร้านเดิมนะ)ทิวากดวางสายทันที สงสัยเขาคงต้องหาแฟนให้เพื่อนสักหน่อย มันจะได้เลิกกวนเขาแบบนี้ “ตามมา”ไม่รอฟังคำตอบเทวินเดินนำไปยังรถที่จอดอยู่ เขาขึ้นควบรถคู่ใจใส่หมวกเตรียมพร้อม แสนดีมองสิ่งที่ชายหนุ่มขึ้นไปนั่ง เธอยืนงงว่าตัวเองต้องทำยังไงต่อ เทวินเห็นเช่นนั้นจึงทนไม่ไหว ก้าวออกจากตัวรถมายืนข้างๆหญิงสาว “ขึ้นสิ” “ขึ้น? ยังไงเจ้าคะ?”สีหน้างุนงงประหลาดใจ เจ้านี้มันเป็นตัวอะไรกันแน่แล้วมัดจะกัดรึเปล่า “เฮ้อ…”ลุคส่ายหัวยืนมอง นี่เขาควรทำไงกับเธอดี มือหนาจับเอวบางยกขึ้นฝากเธอลงบนที่นั่งด้านหลัง ทำให้แสนดีเกร็งตัวอย่างคนทำอะไรไม่ถูก ชายหนุ่มขึ้นควบรถด้านหน้าทันที ที่วางเธอเสร็จ แรงออกตัวกระชากเล็กน้อยทำให้ร่างบางขยับไปด้านหน้าอย่างช่วยไม่ได้ มือบางเกาะกุมเสื้อของชายหนุ่มไว้แน่นราวกลับกลัวตก รถเคลื่อนตัวติดสัญญาณไฟอีกครั้งแสนดีมองรถอีกคันด้านข้าง พบหญิงสาวด้านหลังกอดเอวคนด้านหน้าแนบชิดไม่ห่าง เมื่อเห็นเช่นนั้นเธอจึงเลื่อนมือไปกอดเอวคนด้านหน้าบ้าง “ทำอะไรของเธอนะ”เทวินดุเสียงดังแต่ภายใต้หมวกกันน๊อคทำให้เสียงที่ออกมาไม่ดังมากนัก “ก็ทำเหมือนสองคนนั้นไงเจ้าค่ะ”แสนดีชี้นิ้วไปหาคู่ที่เธอเอามาเป็นตัวอย่าง ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้พูดต่อสัญญาณไฟเขียวก็ทำให้เขาต้องออกรถทันที เขาปล่อยให้เธอนั่งกอดมาตลอดทาง แต่มือของเธอช่างอยู่ไม่นิ่งเอาเสียเลย ลูบคลำไปเรื่อยจนเขาต้องเร่งสปีดรถให้ถึงจุดหมายโดยเร็ว “พอเลย”เทวินแกะมือที่ลูบคลำเขาอย่างไม่ลดละออก ก่อนจะยกร่างบางเหวี่ยงลงจากรถอย่างเบามือ “อะไรกันเจ้าค่ะ กำลังเพลินเลย ข้าไม่รู้มาก่อนเลยนะว่านายท่านร่างกายกำยำยิ่งหนัก”เธอยิ้มเจ้าเล่ห์มือก็คอยวนจับหน้าท้องชายหนุ่มไม่ลดละ “หยุด!! ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะทิ้งเธอไว้ตรงนี้”ชายหนุ่มยกมือคาดโทษ ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดัน แสนดีเม้นปากเข้าหากัน หยุดการกระทำดังกล่าวเพราะกลัวชายหนุ่มจะทิ้งเธอไปอีก “ก็ได้เจ้าค่ะ” “ตามมา”เทวินเดินนำไปยังที่นัดหมาย แสนดีจึงเดินตามไปอย่างเงียบๆ ทิวากะพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นหญิงสาวคนเดิมเดินตามเพื่อนสนิทมาติดๆ “ทางนี้มึง” “นั่งสิ”ทิวาเอ่ยบอกเสียงขาดๆหายๆ เกรงกลัวสายตาที่ถูกส่งมา ก่อนจะลุกขึ้นลากเพื่อนสนิทไปมุมร้าน “อะไรกันว่ะ ทำไมเธอถึงมากับมึงได้” “กูไปเจอเธอระหว่างทางนะ อดเวทนาไม่ได้ กูก็เลยว่าจะให้ไปเป็นแม่บ้านที่บ้านนะ” “ห๊ะ!! มึงเอาอะไรคิดว่ะ นั้นมันคนบ้านะเว้ย ไว้ใจได้รึเปล่าก็ไม่รู้”ทิวาตกใจเสียงหลง “ไปเหอะ ยัยนั้นมองมาที่เรานานล่ะ” “จะกินอะไรก็สั่ง”เทวินส่งเมนูให้แสนดี หญิงสาวรับมาก่อนพลิกไปพลิกมาด้วยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ นายท่านส่งไอ้นี่ให้ข้าทำไมนะ? ใบหน้าแสนดีที่เต็มไปด้วยคำถาม ตาคู่สวยกะพริบถี่ คิ้วขมวดเข้าหากันจนคนตรงหน้าทนไม่ไหว “เอามาให้ฉัน”เทวินกระดิกนิ้วขอเมนูคืน ก่อนจะสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ตาคูสวยกะพริบถี่อีกครั้ง อาหารถูกนำมาวางบนโต๊ะจนเต็ม มือบางไม่รอช้าหยิบน่องไก่กัดเข้าเต็มคำ “อืมมมมม!! อร่อยจัง” มืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างหยิบเอาปลาทอดทั้งตัวมาใส่ปากต่อ ตาสองคู่หันมาสบมองกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่อยากเชื่อเลยเธอหิวมาจากไหนกันเนี่ย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more