ตอนที่ 7

1322 Words

“ไม่กินเหรอเจ้าค่ะ อร่อยนะ”ไม่ว่าเปล่ามือบางยังส่งน่องไก่ที่ ถืออยู่ไปตรงหน้าของเทวิน “เธอกินเลย”ชายหนุ่มผายมือให้แสนดี ส่งสัญญาณให้เธอกินอย่างเต็มที่ ทิวาเลิกคิ้วกระซิบถามเทวินที่เอาแต่นั่งมองคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ “อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ กูมากินทุกวันไม่ยักรู้ ว่ามันอร่อยขนาดนั้น” “ไม่รู้”เทวินส่ายหัวตอบกลับ ทั้งสองมองการกินของหญิงสาวตาไม่กะพริบ จะให้กะพริบได้ไง คนตรงหน้าเล่นยัดทุกอย่างเข้าท้องโดยไม่เหลือให้พวกเขาสองคนแม้แต่ชิ้นเดียว “โอ๊ย!! อิ่มมากเลย ข้าไม่เคยกินอิ่มขนาดนี้มาก่อน”แสนดีลูบท้องไปมาหลังจากยัดอาหารเข้าท้องไปจนอิ่ม ใช่สิ! ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะว่าไง เล่นซัดคนเดียวซะหมดโต๊ะแม่คุณ ทิวาวางช้อนกระทบจานเสียงดัง คนหิวอย่างเขาต้องมานั่งมองคนอื่นกิน มันช่างหงุดหงิดไม่น้อย “กูกลับล่ะ” ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบทิวาเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่ทันที “สหายนายท่านเป็นอะไรรึเปล่าเจ้าค่ะ?” “ยังมีหน้ามาถามอีกนะ”เทวินจ่ายเงินก่อนจะเดินออกจากร้านไป “เอ้า! นี่ข้าทำอะไรผิดเหรอ”แสนดีบ่น แต่ก็เดินตามชายหนุ่มไปติดๆ “คราวนี้คงขึ้นเองได้แล้วนะ เพราะถ้าขึ้นไม่ได้ฉันจะทิ้งเธอไว้ตรงนี้”เทวินคาดโทษหญิงสาวเสียงดุ “ได้เจ้าค่ะ ข้าขึ้นเจ้าเหล็กนี้ได้แน่นอน”แสนดียืนกราน แม้การขึ้นครั้งนี้จะดูทุลักทุเลสำหรับเธอไม่น้อย “ตามมาสิ”เทวินเรียกเสียงดังเมื่อหญิงสาวเอาแต่ยืนแหงนหน้ามองคอนโดของเขาอยู่ค้างอยู่อย่างนั้นทันทีที่เขาพาเธอมาถึงที่พัก “เจ้าค่ะ” “นายท่านอยู่ที่นี่เหรอเจ้าคะ?” “อืม” ตาคู่สวยแพรวพราวเมื่อเข้ามายังห้องพัก แสนดีมองสำรวจการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เธอไม่เคยเห็นมาก่อน จึงมองสำรวจไปทั่วห้องอย่างตื่นตาตื่นใจ “ตรงนั้นห้องของเธอ”เทวินชี้ไปยังอีกห้องที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา “แล้วนายท่านล่ะเจ้าคะ?” “คิดอะไรอยู่ ฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกับเธอแน่นอน อย่าเพ้อเจ้อ” เพล๊ง!! “ข้าไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเลยนะเจ้าค่ะ”หน้าของแสนดีแตกละเอียดจนเธอต้องรีบหาคำแก้ตัวโดยเร็ว “เอาไป”เสื้อผ้าถูกโยนมาตรงหน้าแสนดีจึงรับไว้ในอ้อมแขน “ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น” “เจ้าค่ะ”แสนดีรับคำก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำทันที “ในที่สุดข้าก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักที ว่าแต่ข้าต้องไปตักน้ำที่ใด ไม่เห็นมีบ่อน้ำสักนิด”แสนดีมองซ้ายขวา ทั่วทั้งห้องน้ำของนายท่านหามีที่ตักน้ำหรือใส่น้ำอยู่ไม่ “นายท่านเจ้าคะ?”แสนดีตะโกนเรียกชายหนุ่มเสียงดัง “อะไรอีก”เทวินที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมห้องให้หญิงสาวต้องรีบวิ่งออกมาดูในทันที “ไม่เห็นมีที่ตักน้ำเลยเจ้าค่ะ” “ที่ตักน้ำ?”เทวินยืนคิดตาม ที่ตักน้ำอะไรอีก นี่เธอหลงมาจากยุคไหนกันแน่ “เธอก็เปิดจากฝักบัวสิ เดี๋ยวน้ำก็ไหลออกมา”ฝักบัวไหนของนายท่าน ในนี้ไม่มีดอกบัวสักหน่อย “ในห้องนี้ไม่มีดอกบัวเจ้าค่ะ นายท่านจะให้ข้าไปหาที่ไหน”ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างหัวเสีย ให้ตายเถอะ!! ชีวิตกูเจออะไรอยู่วะเนี่ย ก๊อก ก๊อก “เปิดประตู”เทวินเอ่ยเสียงแข็งพร้อมกับเคาะประตูให้หญิงสาวด้านในเปิดออก ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้แต่ตั้งแต่เจอเธอเขาก็เหมือน เป็นโรคประสาทยังไงก็ไม่รู้ แสนดีเปิดประตู ด้วยสภาพผ้าขนหนูที่พันรอบอก เผยให้เห็นผิวขาวเรียบเนียนที่ซ่อนอยู่ด้านใน ยังไม่รวมหน้าอกที่เหมือนจะอึดอัด จนแทบจะโผล่พ้นผ้าขนหนูมาอยู่รอมร่อ เทวินตาค้างทันทีไม่คิดว่าหญิงสาวจะเปิดประตูให้เขาด้วยสภาพที่ล่อแหลมแบบนี้ เขาได้แต่ยืนนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวจนได้ยินเสียงเรียกดังขึ้น “นายท่าน” “นายท่านเป็นอะไรรึเปล่าเจ้าคะ?”แสนดีโบกมือไปมาให้ ชายหนุ่มรู้สึกตัว “หะ...ห๊ะ เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ” “นายท่านเป็นอะไรรึเปล่าเจ้าคะ?” “ปะ...เปล่า”ชายหนุ่มปฏิเสธทันควัน ยอมรับเลยว่าภาพตรงหน้าตอนนี้มันเกินต้านมาก ใบหูของเขาเริ่มแดง ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนจนรู้สึกได้ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นอาการผิดปกติของเขาหรือเปล่า “มาฉันจะทำให้เธอดู” เทวินแทรกตัวเข้าไปในห้องน้ำ บรรยากาศในห้องน้ำเริ่มร้อนขึ้นโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าทำไมร้อนขนาดนี้ หรืออาจจะเพราะอากาศข้างนอกที่กำลังอบอ้าว ต้องใช่แน่ๆ เย็นไว้ไอ้ลุค ชายหนุ่มส่ายหน้าเรียกสติ สาธิตวิธีการใช้ฝักบัวให้แสนดีเสร็จ จึงรีบเดินออกมาทันที ก่อนใบหน้าที่เห่อร้อนของเขาจะระเบิดออกมา “เย็นสบายจังเลย เมืองนี้ช่างดียิ่งนัก ไม่ต้องเดินไปตักน้ำให้เหนื่อย”แสนดีอาบน้ำนานเกือบชั่วโมงก่อนเธอเดินออกมาพร้อม ชุดใหม่ที่หลวมโคร่ง “นายท่านไปไหนแล้วนะ”เธอมองหาชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ก็ไร้วี่แววของคนที่เธอตามหา “นายท่านเจ้าค่ะ อยู่ไหนเจ้าคะ?” เงียบสนิทไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่หายหน้าไป “หลับแล้วเหรอ”เมื่อคิดเช่นนั้นแสนดีเดินมาทิ้งตัวลงนั่งยังที่ที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ก่อนเธอเดินไปอาบน้ำ อ๊ะ!! แสงสว่างปรากฏขึ้นตรงหน้าหน้าจอใหญ่ที่ดำมืดตอนนี้ปรากฏภาพผู้คนกำลังเดินอยู่ด้านใน เพราะแสนดีนั่งทับรีโมททีวีโดยที่ไม่รู้ตัว “คนพวกนั้นถูกขังเหรอ ทำไงดี ทำไงดี”ตาคู่สวยกะพริบถี่ๆเพ่งมองสิ่งตรงหน้า “นายท่าน!! นายท่าน!!”ประตูถูกเคาะระรัว แสนดีร้องเรียกชายหนุ่มเสียงดังลั่นห้อง “อะไรของเธอ”คนถูกเรียกรีบเปิดประตูอย่างหัวเสีย “นายท่านกล่องนั้นมันขังผู้คนเอาไว้เจ้าค่ะ”เทวินหันมองตามนิ้วที่เธอชี้ไป “เฮ้อออ”เสียงถอนหายใจดังขึ้นเฮือกใหญ่ “ใจเย็นนะ กล่องนั้นมันไม่ได้ขังคน แล้วนั้นมันก็คือทีวีคนในนั้นเขากำลังแสดงอยู่” “ยังไงเจ้าคะ?”แสนดีเอียงคอ ขมวดคิ้วถาม “เอาเป็นว่ามันมีไว้ให้เราดู เธอก็แค่ดูๆไป”ความสงสัยไม่ได้ทำให้แสนดีเข้าใจสิ่งที่เทวินพูด แค่ดูๆไปเหรอ เมื่อได้ฟังเช่นนั้น แสนดีเดินไปนั่งลงเหมือนเดิม สายตาจ้องมองไปยังสิ่งที่เรียกว่าทีวีอย่างสนใจ ชายหนุ่มเลิกสนใจแสนดีชั่วคราว เขาปวดหัวกับเธอมาตลอดทั้งเย็นจนถึงตอนนี้ ทำให้อยากพักเต็มทนแล้ว เขาเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับไปยังห้องนอนเพื่อพักผ่อน “นี่เธอ!”เทวินเดินออกมาจากห้องน้ำพบหญิงสาวยังนั่งจ้องทีวีไม่วางตา “เจ้าคะ”ตอบกลับโดยไม่หันมอง “ไปนอนได้แล้ว จะนั่งดูอยู่ตรงนี้ทั้งคืนรึไง”เทวินดุเสียงเรียบ “อันนี้สนุกมาเลย ขอดูต่อนะเจ้าค่ะ” “ตามใจ ฉันไปนอนแล้ว”เขาปล่อยเธอไว้ตามลำพังคิดว่าอีกเดี๋ยวเธอคงไปนอน แต่ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขาได้คิดผิดอย่างมหันต์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more