“ร้อยปี?”ชายหนุ่มถามย้ำเขาไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม เมื่อกี้เธอบอกว่าร้อยปีเหรอ ไม่ๆเขาคงเมาแล้วแหละหูเลยเพี้ยน
แสนดีเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ ให้ตายเธอหลุดปากอีกแล้ว เธอทำท่าจะเดินออกแต่ถูกดักหน้าเอาไว้เสียก่อน
“จะไปไหน เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลย”
“ข้า…”ปากไม่ขยับพลางสมองก็ครุ่นคิดประมวลผล เอาไงดีแสนดีถ้าเขาจับได้อีกว่าเธอพูดเพ้อเจ้อมีหวังคราวนี้ถูกเนรเทศไปนอนข้างถนนแน่ๆ
“นายท่านคงหูเพี้ยน คงจะดื่มไปเยอะสิท่า”แสนดียิ้มแห้ง ในใจภาวนาว่าขอให้อีกฝ่ายเชื่อคำที่เธอพูด
“แน่ใจเหรอแสนดี ฉันว่าเมื่อกี้…”เทวินยิงคำถามพร้อมโน้มหน้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่ ทำให้เธอต้องถอยหลังอัตโนมัติ แต่ก็โดนร่างโตใช้แขนวาดโอบหลังไว้เสียก่อนทำให้แสนดีไม่สามารถถอยหนีได้อีก
“เอ่อ…นายท่านปล่อยข้าก่อน”หญิงสาวในอ้อมแขนดิ้นไปมา แต่ทว่าเขากลับกอดเธอแน่นขึ้นจนเธอดิ้นไม่ได้อีก
“เธอรักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วจะดิ้นทำไมล่ะ”
“แบบนี้มันไ
