ถ่านไฟเก่า

ช้อปปิ้ง

พบรัก...

ช่วงสายวันนี้ฉันออกมาซื้อของเข้าห้องคนเดียว ปกติแล้วทุกวันหยุดฉันก็จะออกมาซื้อของเข้าห้องแบบนี้แหละ หรือถ้าวันไหนขยันขับรถหน่อยฉันก็จะกลับบ้านไม่ก็แวะไปหาอาหมอที่โรงพยาบาล แต่ช่วงนี้ฉันรู้สึกเซ็งๆน่ะเลยไม่มีอารมณ์ไปเจอใคร

" มาคนเดียวหรอ "

เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังเข็นรถเลือกซื้อของใช้ตามชั้นวาง

" อื้ม "

ฉันตอบก่อนจะเข็นรถออกมาเพื่อเปลี่ยนมุมเลือกซื้อของ ตั้งแต่วันที่บอกเลิกเขาวันนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จะเจอก็แต่น้องชายตัวดีของเขาที่ชอบแวะมาทักทายฉันบ่อยๆเพราะเราพักคอนโดเดียวกัน

" อ๊ะ ฝากหน่อยไม่ได้เอารถเข็นมา "

คนตรงหน้าพูดพลางวางของใช้ของเขาลงในรถเข็นของฉันหน้าตาเฉย

" ไม่ได้เอามาก็ไปเอาสิ นายจะมาใช้รถเข็นคันเดียวกับฉันได้ยังไง "

ฉันว่า

" ไม่อะขี้เกียจ มานี่มาฉันเข็นให้เธอก็ได้แลกกันกับที่ฉันใช้รถเข็นคันเดียวกันกับเธอ "

ไม่พูดเปล่าแต่เดินมาเข็นรถเข็นของฉันออกไปหน้าตาเฉย แล้วฉันก็ต้องวิ่งตามรถเข็นของตัวเองเพราะมีของใช้อยู่ในนั้นเต็มไปหมด จะให้เลือกใหม่ฉันก็ขี้เกียจแล้ว

" ของเธอเหลืออะไรอีกครบยัง ของฉันครบแล้ว "

คนที่เข็นรถอยู่ข้างๆถามขึ้น

" ฉันจะไปซื้อผ้าอนามัย "

ฉันบอกก่อนจะเดินแยกตัวออกไป

" แล้วนายจะเดินตามฉันมาทำไมเนี่ย เดี๋ยวเลือกเสร็จฉันจะเดินตามไป "

ฉันหันไปดุคนที่เข็นรถตามฉันมาก่อนจะหันไปเลือกผ้าอนามัยต่อ

" มันมีหลายไซส์ด้วยหรอ หลายยี่ห้อด้วยแฮะฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย "

คนข้างๆพูดพลางหยิบห่อผ้าอนามัยมาพลิกกลับไปกลับมาก่อนจะวางลงที่ชั้นแล้วก็หยิบห่ออื่นที่เป็นยี่ห้ออื่นขึ้นมาดู จะอยากรู้ไปทำไมล่ะเนี่ย

" หืม? มันมีห่อเล็กๆแบบนี้ด้วยหรอแปลกดีแฮะ หลายแผ่นด้วยอะ "

คนข้างๆหันไปสนใจผ้าอนามัยห่อจิ๋วหรือที่เราเรียกว่าแผ่นอนามัยหรือแบบแคร์ฟรีนั่นเอง

" แล้วนายจะอยากรู้อะไรนักหนาเนี่ยวางลงเลยนะฉันจะไปซื้ออย่างอื่นแล้ว "

ฉันว่าเสียงดุ

" เคยเห็นในโฆษณาที่มันมีแบบกลางวันกับกลางคืนด้วยนะ แล้วก็แบบมีปีกกับไม่มีปีกด้วย เธอใช้แบบมีปีกด้วยนิ แล้วตอนกลางคืนกับกลางวันมันต่างกันยังไงหรอ "

คนที่เข็นรถเดินตามฉันมายังไม่หายสงสัยเรื่องผ้าอนามัย ยังคงจับห่อผ้าอนามัยฉันพลิกไปมาด้วยมือข้างนึง เขาจะอะไรนักหนากับผ้าอนามัยฉันเนี่ย

" ถ้านายยังไม่หยุดพูดเรื่องผ้าอนามัยฉันจะไม่เอาของในรถเข็นนี้แล้วก็จะกลับแล้วนะ "

ฉันบอก

" แค่อยากรู้เฉยๆ ก็ฉันไม่เคยแก้ผ้าผู้หญิงเวลาเป็นเมนส์นิจะได้เห็นผ้าอนามัยแบบเป็นๆอะ "

โอ๊ย!! แล้วที่เขาถืออยู่นี่ไม่ใช่ผ้าอนามัยแบบเป็นๆหรือไง เขาคิดว่ามันตายหรอที่ถืออยู่เนี่ย

" นายจะหยุดพูดหยุดถามเรื่องผ้าอนามัยมั้ยห๊ะ "

" โอเคๆหยุดแล้วก็ได้ "

" หึ้ย "

" รู้งี้เวลาแม่ใช้ไปซื้อเราลองไปซื้อบ้างดีกว่า ไม่น่าปล่อยให้ไอ้ไวน์ไปซื้อคนเดียวเลยแมร่งแสนรู้อยู่คนเดียว "

" ไหนบอกว่าจะหยุดพูดเรื่องนี้แล้วไง จะซื้อไปใส่เองหรือไงถึงได้สนใจขนาดนั้น "

ฉันว่าเสียงดุ

" ก็เรียนรู้ไว้ไง เวลาเธอเป็นเมนส์ฉันจะได้ไปซื้อให้ถูก "

" เราเลิกกันแล้วป่ะ นายอย่าลืม "

" เธอบอกเลิกฉันคนเดียวต่างหาก ฉันไม่ได้บอกว่าจะเลิกกับเธอสักหน่อย "

" เบียร์ ฉันว่าเราคุยเรื่องนี้รู้เรื่องแล้วนะ "

" เธออยากเลิกก็เลิกไปสิฉันไม่ได้ว่า แล้วฉันก็จะทำตัวแบบนี้เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันเพราะเธอเลิกกับฉันแล้ว "

คนข้างๆพูดหน้าตาเฉย

" แต่ที่นายทำตัวแบบนี้มันเหมือนเราไม่ได้เลิกกันนะเบียร์ "

" ก็ใช่ไงเพราะว่าฉันไม่ได้เลิกกับเธอ มีแต่เธอนั่นแหละที่เลิกกับฉัน "

อ๊ากกก!!

.

.

.

" แล้วนายจะเดินตามฉันมาทำไม ฉันจะกลับแล้ว "

ฉันหันไปดุคนข้างหลังที่เดินตามฉันออกมาตั้งแต่คิดเงินเสร็จ

" ฉันก็จะกลับเหมือนกัน "

คนข้างหลังตอบ

" นี่นายทำอะไรของนายน่ะ ลงไปจากรถฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ "

พอฉันลดล็อครถเสร็จเรียบร้อยคนข้างหลังที่เดินตามมาก็เข้าไปนั่งประจำที่ฝั่งข้างคนขับ นี่เขาทำบ้าอะไรของเขาเนี่ย

" เบียร์ ฉันบอกให้นายลงมาไงเล่า "

ฉันเปิดประตูฝั่งเขาพลางยื้ดยุดฉุดกระชากให้เขาลงมาจากรถ แต่คนข้างในก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร

" เธอจะกลับแล้วไม่ใช่หรือไง จะกลับแล้วก็รีบๆมาขึ้นรถสิ ฉันแค่จะติดรถไปด้วยก็เท่านั้น "

" แต่ฉันไม่สะดวกที่จะให้นายติดรถไปด้วย เพราะฉะนั้นนายลงมาเดี๋ยวนี้เลย "

ฉันว่าพลางยืนเท้าเอวถอนใจหายไปด้วย

" พบ มาขึ้นรถได้แล้วฉันจะกลับบ้าน "

คนในรถเรียก

" แต่ฉันไม่ให้นายกลับกับฉัน นายต้องลงมาเดี๋ยวนี้ "

" เธอนี่พูดไม่รู้เรื่องนะ จะขึ้นมาดีๆมั้ยพบ "

คนในรถหันมามองฉัน

" นายนั่นแหละพูดดีๆไม่รู้เรื่อง นายจะลงมาดีๆมั้ยเบียร์ "

หมับ!!

" ว๊าย!! นี่ปล่อยฉันนะ นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะเบียร์ "

ฉันดิ้นไปมาบนตักคนตัวใหญ่กว่าเมื่อถูกเขากระชากให้เข้าไปนั่งในรถบนตักเขาพลางปิดประตูรถลง ฉันทำอะไรไม่ถูกทั้งตกใจเลยได้แต่ดิ้นไปมาบนตักเขาอยู่แบบนั้น

" ถ้าเธอเธอไม่หยุดดิ้นฉันไม่รับรองความปลอดภัยของน้องสาวเธอนะพบ "

มือใหญ่ข้างนึงรวบมือทั้งสองข้างฉันเอาไว้รวมกันก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้

" น้องสาวบ้าอะไรของนาย ฉันมีแต่น้องชาย "

ฉันเถียงกลับ

" ฉันหมายถึงน้องชายฉันที่เธอนั่งทับอยู่จะทำอันตรายน้องสาวเธอได้ถ้าเธอยังไม่อยู่นิ่งๆ "

" ......... "

วินาทีนั้นฉันถึงกับชะงักและนั่งนิ่งราวกับรูปปั้นทั้นที และเมื่อตั้งสติดีๆแล้วฉันก็รู้สึกได้ว่าบางอย่างที่ฉันนั่งทับอยู่มันมีอะไรแข็งๆกำลังดันสะโพกฉันเอาไว้ ไอ้คนลามก!!

" หิวข้าวอะ เธออยากไปกินข้าวร้านไหน "

คนตรงหน้าถาม

" ฉันไม่ไปกินข้าวกับนาย เราเลิกกันแล้วก็ให้มันจบๆกันไปนายจะอะไรกันนักหนา จะตามฉันจะมาวุ่นวายกับฉันอีกทำไม "

ฉันว่า

" อยากรู้จริงๆดิ ก็เพราะว่าฉันรักเธอไง แล้วฉันก็ไม่ได้อยากเลิกกับเธอด้วย "

คนตรงหน้าตอบ

" เบียร์ นายก็รู้ว่าฉันอื้อ อื้อ "

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองดิ้นแรงแค่ไหน รู้แค่ว่าท้ายทอยของตัวเองถูกรั้งเอาไว้ให้อยู่นิ่งๆและตัวของฉันถูกล็อคเอาไว้บนตักเขาด้วยแขนเพียงข้างเดียว

ริมฝีปากหนากำลังบดขยี้ริมฝีปากฉันซ้ำๆจนฉันรู้สึกเจ็บ แขนแกร่งข้างนึงล็อคตัวฉันเอาไว้แน่นจนขยับไม่ได้ หัวใจฉันเต้นกระหน่ำราวกับว่าจะทะลุออกมา นี่เป็นจูบแรกของฉันกับเขา ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เขาจะทำอะไรแบบนี้กับฉันแม้แต่หอมแก้มก็ยังไม่เคย แต่นี้เขากำลังจูบฉัน

" อื้อ เอีย อ่อย "

ตุบ ตุบ

ยิ่งพยายามเบือนหน้าหนีเท่าไหร่ริมฝีปากหนาก็ยิ่งตามมาบดจูบหนักขึ้นๆ ยิ่งฉับทุบหน้าอกเขาแรงขึ้นเท่าไหร่ก็เหมือนแรงบดขยี้จะกระชากวิญญาณของฉันไปมากขึ้นเท่านั้น

" อื้อ ฉันหายใจไม่ออก "

ทันทีที่ริมฝีปากของฉันถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ฉันก็รีบสูดออกซิเจนเข้าปอดให้มากขึ้นเหมือนกับว่าจะไม่มีโอกาสได้หายใจอีกแล้ว

" นายทำบ้าอะไรของนะอื้อ "

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งตัวริมฝีปากหนาของเบียร์ก็เคลื่อนลงมาบดจูบให้ฉันอีกครั้ง ลิ้นหนาของเขาค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากได้ไม่ยากเพราะฉันยังไม่ทันตั้งตัว ปลายลิ้นหนาตวัดไปมาดูดดึงลิ้นเรียวอย่างเอาแต่ใจ จนฉันต้องขยุ้มเสื้อตรงอกเขาให้แน่นขึ้นไปอีกเรี่ยวแรงและกำลังทั้งหมดเหมือนถูกดูดกลืนไปพร้อมกับลิ้นของฉันที่เขากำลังหยอกล้อกับมันอย่างสนุกสนาน

ไม่นานทุกอย่างก็จบลงเหลือเพียงแค่ความคิดที่ว่างเปล่าและเสียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำไม่หยุดราวกับว่ามันจะทะลุออกมาจากอก

" ขอโทษนะ แต่เธอจะตบจะตีฉันอีกก็ได้ "

คนตรงหน้าพูดเสียงแผ่ว ฉันได้แต่นั่งนิ่งบนตักเขาปล่อยให้ลมหายใจร้อนๆของเขานั้นพ่นเข้าพ่นออกใส้หน้าของฉัน โกรธนะแต่ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้

" ฉันจะกลับบ้าน "

ฉันพูดแบบไม่หันไปมองหน้าเขา

" ฉันอยากกินข้าวกับเธอ "

" ฉันไม่หิว จะรีบกลับ "

ฉันบอกพลางบิดตัวออกจากแขนเขาแล้วเปิดประตูรถออกมา

.

.

.

" ถึงคอนโดนายแล้ว ลงไปสิ "

ฉันหันไปบอกเมื่อจอดรถตรงหน้าคอนโดเบียร์ เขากับน้องชายเขาพักคนละที่กันซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม

" ฉันจะแวะไปหาไอ้ไวน์ "

" แล้วทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้ห๊ะ นายจะให้ฉันขับรถวนไปวนมาทำไม "

ฉันหันไปคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

" รีบไปสิหรือว่าอยากจะขึ้นไปห้องฉันก่อนก็ได้นะ "

" ใครจะอยากขึ้นไปห้องนายกัน "

ฉันว่า

" ก็ไม่รู้อะ เผื่อติดใจอะไรแล้วอยากขึ้นไปสานต่อให้จบ "

คนข้างๆหันมาพูดพลางเลิกคิ้วให้ฉันด้วยสีหน้ากวนๆ

" นายมันโรคจิต ใครจะคิดลามกเหมือนนาย "

ฉันว่า

" ยังไม่ได้บอกเลยว่าเรื่องอะไร เธอสิคิดอะไรกับฉันเนี่ย "

" นี่!! "

" โอเคๆ ฉันไม่เถียงแล้ว ถึงแล้วปลุกด้วยนะจะนอน หรือถ้าฉันหลับเธอจะอุ้มฉันขึ้นไปก็ได้นะแต่อย่ามาลักหลับกันล่ะ ฉันเรียกค่าสินสอดแพงนะ "

คนข้างๆบอกพลางหลับตาลง กวนประสาท ทำไมตอนคบกันเขาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย