ถ่านไฟเก่า

พักเที่ยง

พบรัก...

" พบแกจะกินอะไรอะเดี๋ยวพวกฉันไปซื้อเอง แกไปจองโต๊ะได้เลย "

เพื่อนผู้ชายในกลุ่มที่เดินมาโรงอาหารด้วยกันหันมาคุยกับฉัน

" เอาอะไรก็ได้แกที่ไม่ต้องรอคิวนานอะ เดี๋ยวฉันไปจองที่มุมโน้นล่ะกัน "

ฉันหันไปตอบพลางชี้มือไปมุมหนึ่งของโรงอาหารที่มีโต๊ะว่างเหลืออยู่

" เคๆ งั้นพวกฉันไปล่ะแกรีบๆไปนั่งเลยเดี๋ยวไม่มีที่นั่ง "

.

.

.

พรึ่บ!!

" มาแล้วหรอ ได้ข้าวเร็วจัง...เบียร์!! "

ฉันพูดขึ้นพลางละสายตาจากจอมือถือที่จ้องอยู่ก็พบว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันเป็นเบียร์ แฟนเก่าฉันนั่นเองแล้วเพื่อนๆฉันล่ะ

" นี่ใครใช้ให้นายมานั่งตรงนี้ "

ฉันถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด

" ทำไมต้องให้คนอื่นใช้มาด้วยล่ะ ก้นฉันฉันก็ต้องมานั่งเองสิ "

คนตรงหน้าเงยหน้ามาตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

" แต่ที่ตรงนี้ฉันจะนั่งกับเพื่อนฉัน "

" ที่สาธารณะใครอยากนั่งก็นั่งได้ ไม่ได้มีป้ายบอกว่าต้องนั่งกับเพื่อนตัวเองถึงนั่งได้สักหน่อย "

คนตรงหน้าตอบกวนๆ

" อยากนั่งก็นั่งไป ฉันไปหาที่นั่งใหม่ก็ได้ "

พูดจบฉันก็ลุกขึ้นทันที

" อยากหาใหม่ก็เชิญ แต่ไม่มีที่ว่างแล้วนะเดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก "

คนตรงหน้าพูดยิ้มๆ

" อยู่ตรงนี้จริงๆด้วยพวกฉันก็หาแกอยู่ตั้งนาน "

เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่ถือจานข้าวพูดขึ้นพลางยื่นจานข้าวให้ฉันก่อนจะนั่งลงข้างๆเบียร์

" อะน้ำ ไอ้เราก็หาตั้งนานนั่งจีบกันอยู่นี่เอง "

เพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะยื่นขวดน้ำให้ฉันแล้วนั่งลงข้างฉัน

ฉันลืมบอกไปเลยว่าในกลุ่มฉันมีทั้งหมดสามคนและเพื่อนของฉันก็เป็นผู้ชายทั้งหมด เราสนิทกันมากเพราะสองคนนี้เป็นลูกชายของเพื่อนพ่อฉันเองไม่นับนายเบียร์นี่อีกคนนะ

" จีบห่าอะไรล่ะ สองคนนี้มันเลิกกันแล้ว "

เพื่อนอีกคนท้วง

" เออโทษๆกูลืม เห็นเลิกกันแล้วดูรักกันดีกว่าตอนที่คบกันกูเลยคิดว่าพวกมึงแมร่งจีบกันอยู่ "

เพื่อนอีกคนพูดแบบไม่ใส่ใจ

" กูก็ว่างั้นแหละ ดูพวกมึงสองคนคุยกันมากกว่าตอนที่คบกันอีกนะ วันก่อนกูเห็นพวกมึงไปช้อปปิ้งด้วยกันด้วยโครตสวีทอะ คนนึงเข็นรถเข็น คนนึงเลือกซื้อของ "

เพื่อนอีกคนพูดต่อพลางตักข้าวเคี้ยวตุ่ยๆไปด้วย

" นี่พวกแกหุบปากได้แล้วน่า จะกินก็รีบกิน แล้ววันนั้นมันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญด้วยไม่ได้ตั้งใจจะเจอกันสักหน่อย "

ฉันรีบแก้ข่าว

" ต่อไปนี้ก็น่าจะบังเอิญเจอกันทุกวันแหละ "

เบียร์ที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆพูดขึ้นพลางหันมาเลิกคิ้วใส่ฉัน

" แต่ฉันไม่อยากเจอหน้านายอีก เพราะฉะนั้นไม่ต้องบังเอิญก็ได้ "

ฉันว่า

" ก็แล้วแต่ "

เบียร์พูดแบบไม่ใส่ใจแล้วหันไปคุยกับเพื่อนๆฉันต่อ

" เออว่าแต่มึงเหอะเบียร์ โรงอาหารวิศวะก็มีมาแดกข้าวอะไรคณะบริหารพวกกู "

เพื่อนฉันหันไปถาม

" เมื่อก่อนตอนมีแฟนเขาบอกว่าของกินที่บริหารมันเยอะกว่าแล้วก็อร่อยกว่ากูก็เลยมากินที่ไง แล้วก็ไม่อยากให้เขาเดินไปกินข้าวกับกูไกลด้วยกูเลยเดินมาหาเขาแทน "

เบียร์กันไปตอบก่อนจะหันมาเลิกคิ้วใส่ฉันอีก แล้วไงล่ะ

" อ๋อ ติดใจของกินบริหารว่างั้น งั้นมึงก็มากินบ่อยๆกินให้อร่อยๆเลยนะ ฮ่าๆ "

เพื่อนฉันพูดติดตลก แต่ฉันไม่ตลกนะฉันไม่อยากเจอเขา

" เออพบคืนนี้ไปตี้เป็นเพื่อนฉันหน่อย ว่าจะเลี้ยงเหล้าสายรหัสอะแล้วมันมีน้องผู้หญิงไปด้วยคนนึงกลัวน้องมันเกร็ง แกไปเป็นเพื่อนน้องมันหน่อยดิ "

เพื่อนผู้ชายที่นั่งข้างๆฉันหันมาบอก

" อื้มก็ได้ ที่ไหนล่ะ "

ฉันหันไปถาม

" ผับแกได้ป่ะ เลี้ยงน้องทั้งทีฉันก็อยากเลี้ยงในที่ดีๆไปเลย "

" ได้ดิ เดี๋ยวจองโต๊ะไว้ล่ะกัน แกจ่ายแค่ครึ่งเดียวพอนะฉันลดให้ "

ฉันบอก

" เออขอบใจมาก "

" เบียร์มึงก็ไปด้วยดิ ชวนเพื่อนมึงไปด้วยก็ได้ ไปหลายคนสนุกดี "

เพื่อนฉันชวน

" แต่ฉันเลี้ยงแค่พวกแกกับน้องแค่นั้นนะ ถ้าคนอื่นที่ไม่ใช่คนของเราไปฉันให้แกจ่ายเต็มราคา "

ยังไม่ทันที่เบียร์จะตอบฉันก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

ผับที่เราจะไปกันเมื่อก่อนเป็นของลุงฉันเองแต่ลุงยกให้พ่อฉันเป็นคนดูแลต่อและตอนนี้พ่อก็ยกใให้ฉันกับน้องชายของฉันช่วยกันดูแลแทน

" โห่พบแมร่งใจร้ายวะ "

" เออพบแมร่งใจร้าย "

เพื่อนสองคนโอดครวญ

" พวกมึงไปกันเลย กูมีโปรเจ็คต้องทำต่ออะคงไม่ว่าง "

เบียร์ตอบ

" เออๆ งั้นวันไหนว่างๆชวนเพื่อนมึงมาดริ๊งกับพวกกูหน่อยนะ ไม่ได้เจอกันนานแล้วไอ้เต้ไอ้โต้อะ "

เพื่อนฉันบอกเบียร์

" ได้ดิ งั้นกูกลับล่ะ กลับแล้วนะพบ "

เบียร์ลาเพื่อนๆฉันก่อนจะหันมาพูดกับฉันบ้าง

" เรื่องของนายจะไปไหนก็ไปสิ "

ฉันว่า

" ไปลามาไหว้ไง ไม่รู้จักหรอคนมีสัมมาคารวะอะ "

" ฉันไม่รับ "

" ก็แล้วแต่ ไปแล้วนะจ้ะแฟนเก่าไว้เราค่อยเจอกันอีก "

" ฉันไม่อยากเจอหน้านาย "

" ก็เรื่องของเธอ แต่ฉันอยากเจออะมีไรป่ะ "

คนตรงหน้ายิ้มกวนๆก่อนจะเดินออกไป ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้นะ

" พอพวกแกเลิกกันแล้วดูรักกันดีกว่าตอบที่คบกันจริงๆนะพบ "

เพื่อนฉันพูดขึ้น

" พวกแกเลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว เลิกก็คือเลิกจะมารักกันดีกว่าตอนที่คบกันได้ยังไง "

ฉันว่า

" ก็มันดูเหมือนคนเป็นแฟนกันมากกว่าคนที่เลิกกันอะ คิดดูดิปกติแกสองคนไม่เคยคุยกันมากขนาดนี้เลยนะเวลาเจอหน้ากัน "

" ฉันบอกให้แกหยุดพูดไง "

ฉันชักสีหน้าใส่เพื่อน

" แถมยังมีโมเม้นต์กวนๆ ให้กันอีกดีกว่าตอนเป็นแฟนกันตั้งเยอะ "

เพื่อนอีกคนพูดขึ้น

" ฉันไม่คุยกับพวกแกสองคนแล้วนะ ฉันจะไปรอที่ห้องสมุดล่ะกันชั่วโมงต่อไปไม่มีเรียนใช่มั้ย "

พูดจบฉันก็พายกระเป๋าเดินออกมา ฉันไม่ชอบเลยที่เป็นแบบนี้ ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีก อยากจบกับเขาแบบจริงๆจังๆไม่ใช่คาราคาซังตามรังควานกันแบบนี้