พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก EP.19 ไม่รอดพ้นสายตาเพื่อน
1549 Words
เช้าวันต่อมา มาคัส วันนี้เป็นวันเสาร์ หลังจากที่เรนิสค้างที่คอนโดกับเขามาตลอดทั้งคืน เช้านี้ก่อนที่ผมจะกลับบ้านของตน มาคัสแวะไปส่งเรนิสที่บ้านของเธอ ทว่าขณะที่รถสปอร์ตคันหรูของมาคัสวิ่งมาจอด บริเวณหน้าบ้านของเรนิสนั้น
“อยู่กับใคร” เขาถาม เพราะได้ข่าวว่าพ่อกับแม่ของเรนิส ติดงานที่ต่างประเทศ
“เรย์ก็อยู่กับป๊ะป๋า และคุณแม่ไงคะ”
“พ่อกับแม่เธอ กลับจากต่างประเทศแล้วเหรอ” หึ...ใบหน้าสวยขมวดคิ้วด้วยสีหน้าสงสัย
“พี่รู้ด้วยเหรอคะ ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เรย์ อยู่ต่างประเทศ” เรย์แอบงง ดูเหมือนว่ามาคัส จะรู้ความเคลื่อนไหวของเธอ มากกว่าที่เธอรู้เรื่องของเขาเสียอีก จะว่าไปเห็นเข้มๆหยิ่งๆแบบนี้ ก็แอบใส่ใจกันอยู่นะ ใบหน้าสวยระบายยิ้ม เมื่อเห็นเขาใส่ใจเรื่องของเธอ
“อืม...” ร่างสูงหลุดเสียงครางในลำคอ จากนั้นมาคัสก็อ้าปากหาวนอนอย่างลืมตัว
“หาว...”
“ถ้าพี่ง่วงมาก ขับรถกลับไม่ไหวจะเข้าไปนอนที่บ้านเรย์ก่อนก็ได้นะ คุณย่าเรย์ใจดี ท่านไม่ว่าหรอกค่ะ” เรนิส เอ่ยเสียงหวานกับเขา ทว่านั้นคนตัวเล็กกับไม่รู้ตัวเพียงแค่เธอเปลี่ยนน้ำเสียงนุ่มๆลื่นละมุนหู ‘คะ ขา’ ใส่เขา ก็น่ารักขึ้นเยอะเลยจนเขาไม่อาจปฏิเสธได้ ที่ผ่านมาที่เขาเอ็นดูไม่ลง เพียงแค่เธอชอบพูดประชดประชันเขานั้นเอง
“ฉันมีนัดกับที่บ้านน่ะ ไปสิ”
“ชิ มาถึงก็ไล่เลย อย่าให้เรย์เห็นว่าพี่มาคัส แอบขับรถไปรอเจอเรย์ที่หน้าโรงเรียนอีกนะคะ ถ้าพี่มาคัสคิดถึงเรย์มากขนาดนั้น ก็มาเจอเรย์ได้ แต่ขอได้ไหม อย่าไปดักรอที่หน้าโรงเรียนแบบนั้นอีกเลย” ฉันไม่ชอบที่สาวๆคนอื่นๆ ที่สวยกว่าฉัน มองเขา มองเหมือนจะกลืนกิน แบบนั้นฉันยิ่งรับไม่ได้
‘พี่มาคัสสุดหล่อคนนี้ เรนิสขอเก็บไว้หม่ำ เอง’
“ทำไม...ละ” มาคัสเดาะลิ้นถาม เขาพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก ขณะที่ปรับเบาะเอนหลังให้สบาย
“ก็พี่มาคัส น่ารักขนาดนี้ เรย์หวงนิคะ” มือเรียวกระชากคอเสื้อคนตัวโตเขามาพรมจูบลงบนริมฝีปากหนานุ่มของมาคัสอย่างรวดเร็วขณะที่เขาไม่ทันระวังตัว
“คิส คิส นะคะ” เอ่ยจบเรนิสก็เปิดประตูลงจากรถ และวิ่งเข้าบ้านเธอไป
ขณะที่เรนิสวิ่งเข้าบ้าน ร่างบางเปิดประตูเล็ก ทว่าสายตากับสะดุดเข้ากับรถของฟรอสต์ที่กำลังจะวิ่งออกจากบ้านของเธอ เรนิสที่เห็นรถของฟรอสต์ ขับจะพ้นประตูหน้าบ้านบานใหญ่นั้น
ดวงตาเรียวสวยแทบถลนออกจากเบ้า
“เรนิส...” เสียงของฟรอสต์ที่ดังมาจากด้านหลัง ขณะที่รถสปอร์ตหรูเปิดประทุนจอดที่หน้าบ้านของเธอ หึ...นี้พี่ฟรอสต์เห็นด้วยเหรอ ฉันอุตส่าห์แอบเข้าประตูเล็ก
“คะ...ขา พี่ฟรอสต์มาที่บ้านเรย์ทำไมแต่เช้าคะเนี่ย” เรนิสเอ่ย ยิ้มทักทายพี่ชาย
“พี่เอาขนมมาฝากคุณย่าน่ะ แล้วนี้เราไปไหนมาเหรอ ไมพึ่งกลับมาเอาป่านนี้”
“เรย์ไปค้างที่บ้านยัยมาเบลมาหนะ”
“เค งั้นพี่กลับแล้ว ไว้เจอกันน้องรัก” เอ่ยจบรถของฟรอสต์ก็วิ่งออกจากอาณาเขตของบ้าน เรนิส ให้ตายสิแล้วแบบนี้พี่ฟรอสต์จะเจอพี่มาคัสไหม ฉันใจคอไม่ดียังไงไม่รู้
เรนิสได้แต่ภาวนา อย่าให้พวกเขาสองคนเจอกันตอนนี้เลย ฉันไม่อยากให้ใครทราบเรื่องของฉันกับพี่มาคัส ยิ่งเป็นพี่ฟรอสต์รายนั้นยิ่งไม่ได้ พี่ฟรอสต์ต้องไม่ชอบแน่ ถ้ารู้ว่าฉันกับพี่มาคัสจ้ำจี้กันแล้ว
“หึ...” เรนิสได้แต่ชะเง้อคอไปยังประตูบ้าน ทว่าดูเหมือนว่าคำภาวนาของฉันจะไม่เป็นจริงแล้วละ เมื่อรถของพี่มาคัสยังคงจอดอยู่ที่เดิม
วินาทีที่รถพี่ฟรอสต์วิ่งชะลอออกจากบ้านฉันไป
“เฮ้ย...พี่มาคัสนะพี่มาคัส ละไหนเขาบอกจะรีบกลับไงละบ้าที่สุด” ทว่าขณะที่ฉันจะโทรบอกเขานั้น
“เรนิส หนูกลับมาแล้วเหรอลูก มาพอดีเลย ตาฟรอสต์เอาแกงส้มปลากะพง และขนมต้มของโปรด มาฝากเราด้วยนะลูก ย่ารอหนูมาทานข้าวพอดี”
“ค่ะ คุณย่าขา” เรนิส พี่มาคัสยังไม่ทันจะรับสายฉัน ทว่ากับถูกคุณย่ามาเรียกตัวเสียก่อน
ด้านฟรอสต์ที่ขับรถออกจากบ้านเรนิส ทว่าสายตากับสะดุดเข้ากับรถสปอร์ตคันหรูของมาคัส ที่จอดข้างกำแพงบ้านลุงริก
“หึ...หึ นี้มันรถไอ้มาคัสนี้หว่า นี้มันมาทำอะไรแถวนี้” ใบหน้าหล่อเหลาของฟรอสต์ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าสงสัย
“หรือผมจะจำผิดไป แต่ไม่น่าใช่นะ” เมื่อรถของมาคัสวิ่งออกไป ฟรอสต์ถึงกับมือเกาหัว
“ไอ้มาคัส นี้นะจะมาส่งยัยเด็กแก่แดดนั้น เป็นไปไม่ได้” ฟรอสต์นั้นทราบดีว่ามาคัส นั้นไม่ชอบเรนิสมาตั้งแต่ไหนแต่ไร อืม เพื่อนเขาคงมีธุระแถวนี้ละมั้ง
ด้านมาคัส พอขับรถพ้นอาณาเขตบ้านของเรนิสนั้น
“เชี่ย...พึ่งจะ 9 โมง ไอ้ฟรอสต์ มันเสือกมาอะไรตอนนี้” มาคัส ปกติใช่ว่าคนดีอย่างมันจะตื่นเวลานี้ซะเมื่อไหร่ ยิ่งวันนี้เป็นวันเสาร์อีกด้วย อย่าหวังว่ามันจะตื่น
“ชิบหายละ...” ใช่ว่าผมจะชอบนะครับ ถ้าไอ้ฟรอสต์มันรู้เรื่องของผมและเรนิส ใช่ว่ามันเองจะชอบ แต่ทำไงได้มันจะเข้าใจไหม ว่าน้องมันอะอ่อยผมเอง จากนั้นก็จบลงด้วยการจัดหนัก ผมก็คนนะครับ
‘เจอเรนิส ใส่ชุดว่ายน้ำยั่วผมซะขนาดนั้น ใครมันจะทนได้ละวะ’ เมื่อมาคัส แน่ใจแล้วว่าฟรอสต์ไม่ขับรถตามตนมา โล่งอกไปที
‘ไอ้ฟรอสต์มันทำเป็นมาห้ามผมยุ่งกับน้องมัน หึ...ไปห้ามน้องมึงก่อนไหม ค่อยมาห้ามกู’ ผมอยากจะตอกหน้ามันหนักๆ แบบนี้นัก ของแบบนี้จะโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ เรนิสเผลอเป็นไม่ได้ ชอบยั่ว ชอบอ่อย ลองมันมาเป็นผมใครมันจะอดใจไหว ไม่แดกของหวานที่มีคนเอามาประเคนตรงหน้าก็หมาละวะ
เมื่อคืนนี้อยู่ด้วยกันก็เห็นแล้ว กว่าผมจะได้หลับได้นอนก็ล่อไป ตี 4 ไม่คิดว่าเด็กพึ่งเริ่ม 19 อย่างเรนิส จะทนขนาดนี้ รุ่นนี้ไม่มีพอนะครับ มีแต่ร้องจะขอเพิ่ม มาคัสพยายามสลัดภาพ เด็กแก่แดดร้อนแรง ออกจากหัว แต่นั้นกับไม่เป็นผลเชื่อแล้วว่า น้องไอ้ฟรอสต์แซ่บเกิน จนทำคนนิ่งๆ อย่างผมเสียหลักไม่น้อย
มาคัสเมื่อคืนที่ผ่านมา ใช่ว่าผมจะได้หลับได้นอนเต็มอิ่มซะที่ไหน ร่างสูงถึงกับอ้าปากหาว ง่วงนอนขณะที่ขับรถกลับบ้านของตน
~ 2 วันต่อมา ~
ด้านมาเบล ในที่สุดยัยเพื่อนตัวดีสุดที่ร้ายของฉัน นางก็โผล่หัวมาให้เห็นซะที
“ไง ไหนเล่าสิ” เรนิส ก้นไม่ทันจะแตะเก้าอี้ ยัยมาเบลกับถามฉัน
“คือไร ยังไงอะแก” เรนิส ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตีเนียนไปแล้ว
“แหมๆอินโนเซ้น ไม่มีใครเกินก็แกนี้แหละ วันนั้นที่หน้าโรงเรียน แกเทฉันไม่พอยังให้ฉันบอกแม่นิว ว่าแกค้างที่บ้านฉันอีก ทั้งที่แกหายไปกับพี่มาคัส สุดหล่อเจ้าของผับ S2C ไงทีนี้แกจะบอกความจริง ฉันได้ยัง ถ้าแกไม่ยอมพูด ครั้งหน้าฉันจะไม่ช่วยแกแล้วนะ” เรนิส ถึงกับหน้าเจื่อนไปเลย
“เบาๆสิ แล้วนี้แกจะขึ้นเสียงทำไม อายคนอื่นเขา” เรนิสนั่งข้างมาเบล อย่างเงียบๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดเสียงมาเบล
ดูเหมือนว่าเช้านี้ ฉันตกเป็นเป้าสายตาของเพื่อนๆในห้องหลายคนที่สายตาจับจ้องมาที่ฉัน มองแบบนี้สงสัยเรื่องส่วนตัวของฉันชัวร์ ‘นี้ก็ใส่ใจกันเกิน‘
เรนิสได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้เพื่อน
ทว่าจากนั้นฉันก็เริ่มเล่า เรื่องที่ฉันไม่คิดจะปิดบัง แต่ก็มีแค่ยัยมาเบลและยัยอิ๊ฟเพื่อนสนิทฉันเท่านั้นนะที่ทราบเรื่องฉันกับพี่มาคัส ไม่ได้บอกว่าเราถึงขั้นไหน แค่ช่วงนี้อยู่ในช่วงศึกษาดูใจกันเท่านั้น ถ้าจะบอก ฉันเสียตัวให้พี่มาคัสแล้ว สองคนนี้จะกรี๊ด...ไปใหญ่
‘ไม่เอา ไม่พูดค่ะ เรื่องแบบนี้ใครจะพูดละ ฉันเขิน’ เรนิสใบหน้าสวย ยิ้มแก้มแดงละเลือด เมื่อเธอคิดถึงหนุ่มหล่อหุ่นล้ำๆ กล้ามโตๆ ของมาคัส
อ่านให้สนุก ฝากกดไลท์คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าาา
- Writer
