พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก Set พันธะจัดหนัก

พันธะวิศวะร้ายพ่ายรัก EP.8 เกินไปไหม

เรนิสที่สาวเท้าลงบันไดหนีไฟจากชั้น 3 ลงมายังชั้นหนึ่งด้วยท่าทีเร่งรีบ แทบกระโดดลงมานั้น

!! ตึก ตึก !! ร่างบางพยายามผลักประตูเพื่อเปิดออก ทว่ากับเปิดไม่ได้ หึ...นี้อย่าบอกนะ ว่าประตูหนีไฟใช้งานไม่ได้ ถ้าให้ฉันเดินกลับทางเดิมคงไม่ได้ ต้องเจอเขาแน่ๆ เรนิสมองไปด้านหลัง โล่งใจที่มาคัสไม่ตามเธอมา

“ใช่สิเขาไม่เห็นหน้าฉันนีน่า”

!!ตึก ตึก!! เอาไงดี

“ช่วยด้วยค่ะ มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง ฉันเปิดประตูไม่ได้” เรนิสพยายามตะโกนออกไป เมื่อไม่มีใครช่วยได้ เธอจึงโทรหามาเบล ให้พนักงานมาเปิดประตูให้

ด้านมาเบลที่มาแจ้งกับทางพนักงานของร้าน

“พี่คะ ช่วยด้วยค่ะ เพื่อนหนูติดอยู่ประตูหนีไฟ” มาเบลแจ้งพนักงาน ไม่นานก็ได้คำตอบ

ทว่าขณะที่มาเบลและพนักงานของร้านกำลังจะเปิดประตูช่วยเรนิสนั้น

“ไอ้วัน มึงมีหน้าที่อะไรก็ไปทำไป เดี๋ยวทางนี้กูเปิดเอง” เสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลัง วันชายหนุ่มพนักงานของร้าน และมาเบลถึงกับสะดุ้ง ผู้ชายเสื้อสีดำที่ยืนข้างฉันตอนนี้ ใช่ไหม พี่ที่เขาแข่งรถชนะในวันนั้น พระเจ้าพอมองใกล้ๆ ในระยะสายตา เบ้าหน้าฟ้าประทาน หล่อจึ้งมาก หล่อจนฉันจะเป็นลม หล่อเหมือนลอยมา วูบลงตรงนี้ ไปเลยฉัน

“ครับ ลูกพี่...” มาคัสเดินไปเปิดประตู

“เพื่อนฉัน ติดอยู่ที่นี่นะคะ” มาเบลเอ่ยเสียงหวานกับมาคัส เขาเพียงพยักหน้าให้เธอเท่านั้น

!! พรึ่บ...!! วินาทีที่ประตูเปิดออกมานั้น เรนิสดวงตากลมสวยแทบถลนออกมาจากเบ้า

“แกเป็นไงบ้าง...” มาเบลถามเรนิส

ด้านเรนิสที่สบตากับมาคัสที่ยืนข้างมาเบล หัวใจดวงเล็กแทบหล่นลงไปกองที่พื้น พี่มาคัส...เป็นเขาจริงๆด้วย เรนิสอ้าปากค้าง ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกจากปากของเธอ ทว่าจากนั้นก็มีชายชุดดำอีก 3 คนเดินเข้ามาสั่งเสียงเข้ม

“เชิญ...” พวกเขาดูน่ากลัวมาก เรนิสเสียวสันหลังวูบ ฉันอยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้ ส่วนคนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์อันเคร่งเครียดในตอนนี้ อย่างมาเบลที่ถูกเสน่ห์ความหล่อเหลาของมาคัส ตกเข้าเต็มๆ ที่ถูกมาคัสและลูกน้องเชิญเข้ามาในห้องของเขา มาเบลยิ้มไม่หุบชื่นชมความหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้า จนอยากได้หวังครอบครอง

“เพื่อนเธอใช่ไหม...” มาคัสถามเรนิส

“ไปรอเพื่อนคุณที่ห้องนั้น ผมมีเรื่องจะคุยกับเพื่อนของคุณ” เสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ เรนิสเดินตามมาคัสมาที่ห้องผู้บริหาร

ร่างบางก้มหน้าหนีความผิด มาคัสร่างสูงนั่งเอนหลังบนโซฟาด้วยท่าทีสบาย ขณะที่มือหยิบซองบุหรี่และไฟแช็กจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดไฟ ริมฝีปากหนาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากด้วยท่าทีสงบ สบตาคนตรงหน้าเขาพยายาม ปล่อยให้บุหรี่ทำจิตใจเย็นลง

“ไอ้เบียร์ มึงคิดว่ากูควรทำยังไงกับคนที่มันละเลยหน้าที่ดี มึงปล่อยให้เด็ก 18 เข้าผับกูได้ไงวะ ถ้าพ่อมึงลงจะรับผิดชอบผับกูไหวไหม” มาคัสสบถเสียงต่อว่าลูกน้องหัวหน้าการ์ดทั้งสามหนุ่ม ด้วยท่าทีหงุดหงิดหัวเสียสุดๆ

“ห๊ะ...ลูกพี่ว่าไงนะครับ” ทั้งสามหนุ่มชายชุดดำได้แต่มองหน้ากันด้วย ใบหน้าซีดเผือก ‘งานเข้าแล้วสิ’

“18 เหรอ” สามหนุ่มถามเรนิสพร้อมๆ กัน

“ค่ะ เดือนหน้าหนูจะ 19 แล้ว” เรนิสก้มหน้าสำนึกผิด จะ 19 แต่นั้นก็ยังเข้าผับไม่ได้อยู่ดี

“ปัดโธ่ น้องคนสวย ทีหลังอายุไม่ถึงก็อย่าเที่ยวเลยครับ เห็นไหมว่าน้องคนสวย ทำพวกพี่ๆเดือดร้อนไปหมด นี่ไม่ใช่แค่พวกพี่ๆนะครับ ถ้าโชคร้าย ถึงร้ายมาก ตำรวจลงร้าน ตรวจเจอเด็กอายุไม่ถึง ผับอาจจะถูกสั่งปิดได้ พวกพี่มีลูกมีเมีย ที่ต้องเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง โดนไล่ออกจากงาน ไม่ทันตั้งตัว งานสมัยนี้ก็หายากนะครับ จะเอาตังที่ไหนเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง” เบียร์ หัวหน้าการ์ดร่ายยาวมาเช่นนั้น เรนิส ก้มหน้าสำนึกผิดแทบไม่ทัน

“หนูผิดไปแล้ว ขอโทษพวกพี่ๆ การ์ดด้วยนะคะ” เรนิสเอ่ยน้ำเสียงอ่อนลง คนตัวเล็กได้แต่นั่งก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ครั้งนี้เธอรู้สึกผิดมากจริงๆ

“คุณหนูเอาแต่ใจ เด็กคิดไม่ได้ อย่างเธอ สำนึกผิดจริง หรือแค่ขอโทษเพียงให้ผ่านๆ ตาฉัน” มาคัสหงุดหงิด หัวเสียกับเรนิสไม่น้อย ที่เรนิสใช้วิธีสกปรกเปลี่ยนบัตรประชาชนคนอื่นเข้าผับตน แถมยังทำเขาพลาดกับสาวสวยดาวเด่นเด็กมอSND อีกด้วย มันน่าจับตีก้นเสียให้เข็ด

“ก็ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษละกัน” เรนิสเผลอขึ้นเสียงใส่มาคัส อย่างลืมตัว

“เอาไงดีพวกมึง จับยัยนี้ส่งตำรวจเลยไหม” มาคัสถามเสียงเข้ม เรนิสสะดุ้งเฮือก ไม่ได้นะถ้าที่บ้านรู้ ฉันต้องโดนป๊ะป๋าคุณแม่โกรธแน่ๆ

“เกินไปไหม ฉันแค่แอบเข้าผับเองนะ”

“แค่แอบเหรอ เธอทำคนอื่นเดือดร้อนแล้วยังไม่สำนึกอีก ลูกน้องฉันอีกหลายสิบชีวิต เขามีครอบครัว มีลูกเมียที่ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดู ต้องมาเสี่ยงตกงาน เพราะมักง่าย ความเอาแต่ใจ ของเด็กคิดไม่ได้อย่างเธอ” มาคัสตะเบ่งเสียงดังลั่น ต่อว่าเรนิสต่อหน้าลูกน้อง ใบหน้าสวยริมฝีปากแดงเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธจัด เธอจ้องหน้ามาคัสอย่างคับแค้นใจ เดือดปุๆ ขึ้นมา

“ไอ้เบียร์ มึงพายัยเด็กนี้ออกไปจากผับกู แล้วอย่าเสร่อหน้ามาที่นี่ให้ฉันเห็นหน้าอีก” เรนิสโดนเบียร์และชายชุดดำอีกหนึ่งคนหิ้วปีกออกจากผับ

“เรนิส นี้มันอะไรกัน” มาเบลที่ไม่รู้เรื่องอะไรนั้น ก็ถูกการ์ดอีกคนจับออกมาจากผับด้วยเช่นกัน

มาคัสตามลูกน้องออกมาเพื่อมาดูให้แน่ใจว่า ยัยเด็กแก่แดดไม่ได้ใช้เล่ห์มารยาล่อลวงลูกน้องของตน เขาต้องมาให้เห็นกับตาว่าเธอออกจากผับเขาจริง

“อร้าย...นี้ปล่อยฉันนะ ไม่ต้องมาจับ” เรนิสขัดขืนสุดกำลัง

“พวกพี่แค่ทำตามคำสั่งนายครับ ต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับ”

“จับโยนไปไกลๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” มาคัส ร่างสูงยืนชี้หน้าเรนิส สั่งลูกน้องการ์ด ขณะที่เธอถูกไล่ออกจากผับอย่างน่าอาย

สองสาวที่แต่งตัวสวยมาผับไม่ถึง 2 ชั่วโมง ทว่ากับถูกลูกน้องของมาคัสจับออกจากผับ ด้วยสภาพสะบักสะบอม

ข้อหาเข้าผับขณะที่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์

“ถ้าฉันรู้ว่าที่นี่เป็นผับพี่ ฉันก็ไม่มีทางมาเหยียบหรอก เจ้าของผับเฮงซวย ห่วยแตกสิ้นดี บริการแย่ ต้อนรับลูกค้าอย่างไร้มารยาท ขอให้เจ๊งภายใน 3 วัน 7 วัน” เรนิส ยืนมือเท้าสะเอว ด่ากราดมาคัส พร้อมประกาศศึกกับเขาอย่างไม่เกรงกลัว แต่อย่างใด

มาเบล ได้แต่ยื่นนิ่งตัวแข็งทื่อที่เพื่อนเธอใจกล้าหน้าด้านต่อว่าเจ้าของผับหน้าหล่อ

“มาคัส นายมีอะไรเหรอป่าว” คาร์เรน อีกหนึ่งหุ้นส่วนของที่นี่ถามรุ่นน้อง เมื่อเห็นว่าข้างนอกร้านมีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้น

“แค่เด็กแอบหนีผู้ปกครองเที่ยวผับน่ะครับ ไม่มีอะไรมาก พี่อย่าใส่ใจเลย” มาคัสบอกรุ่นพี่ คาร์เรนพยักหน้า เมื่อเห็นว่ารุ่นน้องจัดการได้ เขาก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ มาคัส ต่อ

“ไอ้คนใจร้าย เอ้ย...” เรนิส ถือกระเป๋าชาแนลใบเฉียด 3 แสน พร้อมสาวเท้าหวังฟาดกระเป๋าใส่มาคัส แต่กับถูก มาเบลวิ่งเข้ามาห้ามเอาไว้เสียก่อน

“พอเถอะแก ฉันกับแกเราก็ผิดจริงนี่น่า ผิดที่เราคิดน้อยไป” เรนิสเจ็บช้ำน้ำใจ แค้นใจมาคัสไม่น้อย ที่ถูกเขาไล่เธอออกจากผับอย่างน่าอับอายขายหน้ามาก

‘เขาทำกับเธอเกินไปไหม’ เรนิสและมาเบลสองสาวเดินออกมาจนกระทั่งถึงหน้าร้านอาหารที่ไม่ไกลจากผับมาคัส

“เอาไงดียัยเรย์ แกไปต่อไหม”

“ไม่อะ ฉันหมดอารมณ์แล้ว” เมื่อเป็นเช่นนั้น สองสาวจึงโทรเรียกคนที่บ้านมารับ

เรนิสแสบมาก จนพี่มาคัสหัวจะปวด อ่านให้สนุกนะคะ ฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าาา